اثربخشی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان در کاهش اضطراب، افسردگی و تعارضات کار- خانواده مدیران زن آموزش و پرورش

روانشناسی اجتماعی

مقاله 2، دوره 11، شماره 69، آذر 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

وجیهه ظهورپرونده^{* 1}؛ الهه صدیقی²

¹استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، ص.پ. 4697-19395،تهران، ایران.

²کارشناس ارشد گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، ص.پ. 4697-19395،تهران، ایران.

چکیده

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان بر کاهش اضطراب، افسردگی و تعارضات کار- خانواده مدیران انجام شد. روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و طرح تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌آماری پژوهش شامل مدیران زن آموزش و پرورش متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 1401-1400 بود. در این پژوهش30 مدیر زن با روش نمونه گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه قرار گرفتند(15 مدیر در گروه آزمایش و 15 مدیر در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله آموزش را طی یک ماه در 8جلسه 60 دقیقه‌ای دریافت کرد. پرسشنامه‌های استفاده شده در این پژوهش شامل اضطراب بک (1988)، افسردگی بک (1974) و تعارضات کار- خانواده کارلسون و همکاران (۲۰۰۰) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 23  تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر چشم انداز زمان بر کاهش اضطراب، افسردگی و تعارضات کار- خانواده مدیران زن شاغل درآموزش و پرورش تاثیر دارد (05/0>p). از طرفی با توجه به اندازه اثر برای متغیر پس آزمون اضطراب در گروه، نتایج نشان داد که 25 درصد از واریانس در متغیر اضطراب توسط درمان مبتنی بر چشم انداز زمان تبیین می­شود همچنین برای متغیر افسردگی 29 درصد و برای متغیر تعارضات کار- خانواده 44 درصد تبیین می‌گردد. در واقع، بدلیل تنش زا بودن شغل مدیریت و طبق نتایج این پژوهش می توان از درمان مبتنی بر چشم انداز زمان به عنوان روشی موثر در تقویت منابع روان شناختی و ارتقاء روان مدیران بهره مند شد.

کلیدواژه‌ها

اضطراب؛ افسردگی؛ تعارضات کار- خانواده؛ درمان مبتنی بر چشم انداز زمان؛ مدیران

مراجع