غار قلعه کرد آوج؛ شواهدی از استقرار دوره پارینه‌سنگی میانی در کوهستان‌های جنوب غربی استان قزوین

پیام باستان‌شناس

مقاله 1، دوره 9، شماره 18، اسفند 1391، صفحه 1-16   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

شهربانو سلیمانی^{* 1}؛ سجاد علی بیگی²

¹دانشجوی کارشناسی ارشد باستان‌شناسی، گروه باستان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر، ابهر، ایران.

²استادیار، گروه باستان‌شناسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

چکیده

برخلاف کوهستان­‌های زاگرس و البرز اطلاعات باستان‌­شناختی و دانش کنونی از دورۀ پارینه­‌سنگی در فلات مرکزی ایران به جز موارد اندکی، محدود به کشفِ اتفاقی شماری محوطۀ باز و یکی دو پناهگاه صخره­ای است. نگاهی به محوطه­‌های شناخته شده در فلات مرکزی نشان می‌­دهد که اغلب این مدارک، مجموعه‌­های سطحی از یافته‌­های پراکنده‌­اند و همچون اغلب محوطه­‌های باز ایران احتمالاً فاقد نهشته‌های باستان­‌شناختی هستند؛ این وضعیت باعث شده تا اطلاعات ما تنها محدود به گونه­‌شناسی و فن­آوری ساخت مصنوعات پارینه‌سنگی این محوطه‌­ها شود و از سایر جنبه‌­های فرهنگی، معیشتی و زیست‌محیطی استقرارهای دوره پارینه­‌سنگی در منطقه بی­‌اطلاع بمانیم. از این رو شناسایی و کشف غار قلعه­ کُرد با بقایای دورۀ پارینه­‌سنگی میانی در منطقه کوهستانی جنوب­ غربی استان قزوین بسیار مهم و شایان توجه است. مطالعۀ مقدماتی دست افزارهای سنگی به دست آمده از بررسی این مکان نشان­دهندۀ حضور فن­آوری لوالوا و تولیدات موستری است. چاله‌­های حفریات غیر مجاز درون غار نشان می­‌دهد که بیش از دو و نیم متر رسوبات و بقایای عصر سنگ در دهانه ورودی غار نهشته شده که نشان از قابلیت بالای این مکان برای کاوش دارد. نوشتار حاضر گزارشی از بررسی و مطالعۀ یافته‌­های سطحی این مکان است.

کلیدواژه‌ها

فلات مرکزی؛ دورۀ پارینه‌سنگی میانی؛ منطقه آوج قزوین؛ غار قلعه کُرد؛ مصنوعات سنگی؛ موستری

مراجع