مطالعۀ تطبیقی شاخصه‌های نظریۀ بهزیستی در غزلیّات حافظ بر پایۀ روان‌شناسی مثبت‌نگر سلیگمن

ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی

مقاله 3، دوره 19، شماره 72، شهریور 1402، صفحه 63-87   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/mmlq.2023.703839

نویسندگان

مریم صفری¹؛ محمد علی گذشتی^{* 2}؛ شیرین کوشکی³؛ اشرف شیبانی اقدم³

¹دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

²دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

³دانشیار گروه روان‌شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

چکیده

نظریّۀ بهزیستی سلیگمن ناظر بر هیجان مثبت، روابط مثبت، معنا، مجذوبیّت و دستاوردی برای رسیدن به شکوفایی است. شش ‌فضیلت عدالت‌طلبی، نوع‌دوستی، تعالی، خرد، شجاعت و میانه‌روی و بیست وچهار توانمندی، زیربنای آن را تشکیل می‌دهند. هدف از پژوهش حاضر با روش تحلیلی ـ توصیفی، مطالعۀ تطبیقی شاخصه‌های نظریۀ بهزیستی سلیگمن در غزلیّات حافظ می‌باشد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که اهداف مشترک آثار ادبی و عرفانی با روان‌شناسی مثبت‌نگر، تحصیلِ رضایت از گذشته، امید به آینده و کسب شادی در زمان حال به منظور پرورش انسان توانمند در مسیر شکوفایی و زندگی هم معنا است. در این راستا معیار ذهنی حافظ نسبت به جهان و روزگار، پیامی جز شادی و درمانی جز عشق برای بشر نمی‌شناسد و همین امر پیام او را فرا ‌زمانی و فرا مکانی کرده ‌است. وی شادی و عشق را همواره نجات‌بخش بشر می‌داند که در روزگار بلا راهگشاست. از آنجایی که غزلیّات حافظ، عرصۀ نمودِ عناصر نظریۀ بهزیستی است که در این پژوهشِ میان‌رشته‌ای بدان پرداخته شده‌ ‌است، موجب توجه بر اندیشه‌های سازگاری حافظ و سلیگمن در مقولۀ شادی، شکوفایی و ضرورت‌هایِ تلاش انسان برای دستیابی به کمال، می‌شود.

کلیدواژه‌ها

روان‌شناسی مثبت‌نگر؛ سلیگمن؛ غزلیّات حافظ؛ نظریّه بهزیستی. شادی و عشق

مراجع

انوشیروانی، علیرضا، 1389. «ضرورت ادبیات تطبیقی در ایران»، ادبیات تطبیقی ویژه‌نامۀ نامۀ فرهنگستان، 1(1) صص. 38-6.        

ایگلتون، تری. 1398. معنای زندگی. ترجمۀ عباس مخبر. چ5. تهران: نشربان.                                         

باقری خلیلی، علی‌اکبر، 1388. «آموزه‌های شادزیستن با تکیه بر غزلیات حافظ شیرازی»، فصلنامۀ مطالعات ملی، 10(38) صص. 126-101.                                                                                                                                      

پیرانی، منصور، 1392. «نگاهی به شعر حافظ با رویکرد روانشناسی مثبت نگر مارتین سلیگمن»، هفتمین همایش پژوهش های زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه هرمزگان. صص. 356-338.                                                        

چیتیک، ویلیام، ۱۳۸9. درآمدی بر تصوّف و عرفان اسلامی. ترجمۀ جلیل پروین. چ2. تهران: حکمت. 

حافظ، شمس‌الدین محمد، 1388. دیوان حافظ (بر اساس نسخۀ علامه قزوینی و غنی). چ 2. تهران: کتاب آبان.            

حسینی صدیقی، سیّده نیکو، 1395. «روان‌شناسی مثبت‌نگر در شعر حافظ با توجّه به رویکرد مارتین سلیگمن». پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد، دانشکدۀ زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور قزوین.                

حلبی، علی اصغر، 1392. تاریخ تصوّف و عرفان. چ 1. تهران: زوار.                                                                  

خداویردی، ترانه، 1391. «شناسایی مؤلفه های روان‌شناسی مثبت در دیوان حافظ». پایان نامۀ کارشناسی‌ارشد. دانشگاه علامه طباطبایی. دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی.                                                                                 

زرّین‌کوب، عبدالحسین، ۱۳۸۵. جست‌وجو در تصوّف ایران. چ 7. تهران: امیرکبیر.                                         

دورانت، ویلیام، 1399. دربارۀ معنی زندگی. ترجمۀ شهاب‌الدین عباسی. چ30. تهران: کتاب پارسه.        

سلیگمن، مارتین، ۱۳۹۴. شکوفایی. ترجمۀ امیر کامکار و سکینه هژبریان. چ2. تهران: روان.                    

ــــــــــــــ ، ۱۳۹۵. شادمانی درونی (روا‌ن‌شناسی مثبت‌گرا در خدمت خشنودی پایدار). ترجمۀ مصطفی تبریزی، رامین کریمی و علی نیلوفری. چ 5. تهران: دانژه.                                                                                                                 

صفری، مریم، 1400. «مطالعۀ شاخصه‌های نظریۀ بهریستی سلیگمن در غزلیات شمس بر اساس روان‌شناسی مثبت‌نگر سلیگمن»، دو فصلنامۀ پژوهش‌های ادب عرفانی (گوهر گویا). د2. صص. 1-18. Doi: 10.22108/JPLL.2022.126460.1558                                               

فرانکل، ویکتور، 1399. انسان در جست‌وجوی معنا. ترجمۀ مرتضی حسنوند. چ3. تهران: انتشارات آسو.                     قاسمی، نظام الدین و قریشیان، مرضیه، 1388. «روان‌شناسی مثبت رویکرد نوین روانشناسی به طبیعت و انسان»، تازه‌های روان درمانی،(51).                                                                                          

قشیری، عبدالکریم بن هوازن، 1374. رسالۀ قشیریه. ترجمۀ ابوعلی‌حسن ابن احمد عثمان. تصحیح بدیع‌الزمان فروزانفر. چ4. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.                                                                                                                

کار، اَلن، 1385. روا‌ن‌شناسی مثبت علم شادمانی و نیروی انسانی. ترجمه حسـن پاشاشـریفی، جعفر نجفی زند. چ1. تهران: سخن.       

گوهرین، صادق. ۱۳۷۰. منطق‌الطیر عطّار. چ5. تهران: علمی و فرهنگی.                                                                 

 

English Sources  

         

Seligman, M.and Csikszentmihaly, M.(2000). Positive Psychology- an introduction. American Psychologist. Republished with permission from the American Psychologist, vol. 55, No 1, pp 5–14.