ارزیابی وضعیت پیاده روها و مناسب سازی آن برای افراد کم توان جسمی و حرکتی نمونه موردی: بخش مرکزی شهر زاهدان

علوم جغرافیایی (جغرافیای کاربردی)

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 20 تیر 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی (کاربردی)

نویسندگان

بابر منصوری^{* 1}؛ محمد رضا سلیمی سبحان²

¹دانشگاه سیستان و بلوچستان

²پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی

چکیده

پیاده رو مهمترین شبکه دسترسی شهری است و در مقیاس حرکت انسان قرار دارد. پیاده روها به عنوان بخشی از فضاهای عمومی شهری شناخته می شوند. این فضا در برخی از شهرهای کشورهای در حال توسعه به خوبی مناسب سازی نشده و به ویژه افراد معلول و کم توان قادر به استفاده از آن برای انجام امور خود نیستند. در بخش مرکزی شهر زاهدان نیز پیاده رو با داشتن مشکلات متعدد، پاسخگوی نیازهای افراد معلول نبوده است.روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و نوع تحقیق، کاربردی است. با انجام مطالعات پیمایشی و تکمیل پرسشنامه، مشاهده گردید که مردم از وضع موجود پیاده روها ناراضی بوده و افراد معلول در استفاده از این فضاها با موانع و محدودیت های متعددی مواجه هستند. ازجمله: شیب نامناسب، عدم وجود رمپ، ناهموار بودن مسیر، باریک بودن پیاده رو در برخی از مسیرها، مسدود شدن مسیر پیاده رو و لغزنده بودن کف آن که باعث شده است معلولان کمتر از آن استفاده کنند. سپس داده های موجود با کمک spss و با آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس یک راهه و کای اسکوئر (خی 2) تجزیه و تحلیل گردید. چند خیابان شهر زاهدان را بر روی حرکت ماشین ببندند و با مناسب سازی آن برای حرکت پیاده به تقویت و تشویق فرهنگ قدم زدن مردم درشهر کمک کنند. همچنین در این مسیرها طراحی و مناسب سازی فضا برای حرکت افراد معلول به طور جدی باید دنبال گردد. توسعه رویکرد پیاده محور در شهرها ضمن کاهش هزینه های حمل و نقل و حفظ بهداشت و سلامت عمومی به ایجاد جامعه ای قوی تر، سالم تر و قابل زندگی تر در شهر زاهدان منجر می گردد.

کلیدواژه‌ها

پیاده رو؛ افراد معلول؛ مناسب سازی؛ فضای شهری؛ زاهدان