کاربرد پسوندها در زبان سغدی و سنجش آن با زبان یغنابی

پیام باستان‌شناس

دوره 7، شماره 13، شهریور 1389، صفحه 107-116   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسنده

مستانه الهی^*

دانش‌آموخته دکتری فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.

چکیده

زبان سغدی یکی از زبان‌های ایرانی میانه شرقی است که از آن گنجینه‌ای پربار از متون و واژگان بجای مانده است. شوربختانه، با آن‌که سغدی روزگاری به عنوان یک زبان میانجی در طول جادة ابریشم روایی داشته، امروزه تنها گویشی از آن در بخش کوچکی از تاجیکستان در دره یغناب به عنوان زبان یغنابی به جای مانده است. در این نوشتار کوشش گردیده، نخست پیوند زبان سغدی از نگر ساخت‌واژه اعم از این‌که یک واژه بسیط است یا مشتق یا مرکب با دیگر زبان‌های ایرانی مانند اوستایی، فارسی میانه و... نشان داده شود و سپس، به‌گونه‌ای اختصاصی زبان سغدی با یغنابی دربخش واژگان مشتق پسونددار از نگر دگرگونی‌های دستوری و معنایی که یک واژة ساده در پیوند با پسوند پیدا می‌کند، مورد بررسی و سنجش قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

اوستایی؛ ایرانی‌باستان؛ پسوند؛ پیشوند؛ سغدی

مراجع