بررسی کارکرد تصویرپردازی‌های هنری در قصیده‌ی «ملحمة النبی» عمر ابوریشه و شعر «طلوع محمد» مهدی سهیلی

فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 24 تیر 1402

نوع مقاله: علمی پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/clq.2023.1983264.2541

نویسندگان

فاطمه گوشه نشین^{* 1}؛ فرزانه دستمرد²؛ مریم شفیعی تابان³

¹استادیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

²استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

³هیئت علمی رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

چکیده

تصویر‌پردازی یکی از شگردهای ادبی است که برخی از شاعران زبردست از آن بهره می‌برند تا از این رهگذر بتوانند با انتقال بهتر مفاهیم مورد نظر خویش، خوانندگان را تحت تأثیر قرار دهند. در پژوهش پیش‌رو که با رهیافت توصیفی تحلیلی و استناد به منابع کتابخانه‌ای نوشته شده است، تلاش شده تا کارکرد تصویر‌پردازی هنری نزد یک شاعر عرب یعنی عمر ابوریشه و یک شاعر فارسی‌زبان یعنی مهدی سهیلی مورد واکاوی قرار گیرد. عرصه‌ی بررسی تصویر‌پردازی در این پژوهش، قصیده‌ی «ملحمة النبی» از عمر ابوریشه و شعر «طلوع محمد» از مهدی سهیلی است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که هر دو از فن تشبیه، استعاره و کنایه بهره بردند؛ با این توضیح که عمر ابوریشه به دو فن ادبی تشبیه و کنایه و مهدی سهیلی به دو فن استعاره و کنایه بیشتر نظر داشته‌اند. همچنین نباید فراموش کرد که این دو شاعر از عنصر مجاز بهره نبرده‌اند.

کلیدواژه‌ها

ادبیات تطبیقی، تصویرپردازی،، «؛ ملحمة النبی»؛ ، «؛ طلوع محمد»