علل ناکارآمدی احزاب سیاسی – اجتماعی در ایران پس از انقلاب اسلامی با تکیه بر عوامل اجتماعی و فرهنگی: مطالعه کیفی مبتنی بر تحلیل شبکه مضامین

تغییرات اجتماعی - فرهنگی

دوره 19، شماره 3، آذر 1401، صفحه 93-115   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/jscc.2023.1961734.2020

نویسندگان

فرشید سلامت¹؛ ساسان ودیعه^{* 2}؛ زهرا حضرتی صومعه³

¹گروه آموزشی جامعه شناسی - دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی - تهران - ایران

²گروه جامعه شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

³دانشیارگروه جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

عیلرغم بیش از یک قرن سابفه شروع تحزب در کشور و تاکید بر آراء عمومی و عقاید جمعی، هنوز در کشور شاهد وجود احزاب به آن معنای ولقعی آن نیستیم. پژوهش حاضر با هدف ارائه بررسی علل ناکارآمدی احزاب سیاسی- اجتماعی در ایران پس از انقلاب اسلامی، باکمک روش تحلیل مضمون انجام شد. این پژوهش براساس هدف، کاربردی و به لحاظ روش، کیفی ودارای رویکرداستقرایی بود. به‌ منظورتجزیه‌ وتحلیل داده‌های حاصل ازمصاحبه‌های نیمه‏ساختاریافته، ازروش تحلیل مضمون استفاده شد. جامعة آماری موردمطالعه، شامل14نفراز افراد مطلع حوزه جامعه شناسی سیاسی و علوم سیاسی و نیز متون مناسب جهت استخراج شاخص‌ها وادبیات نظری بودند. دراین پژوهش، برای انتخاب نمونه‌ها، از رویکرد گلوله برفی و به‌عنوان استانداردی برای پایان نمونه‌گیری، از روش اشباع مضامین استفاده شد. مضامین با استفاده از ۲ منبع ادبیات نظری و مصاحبة نیمه ‏ساختار یافته احصاء شد. نتیجة تحلیل داده‌های کیفی، شناسایی60 کدمفهومی، 18 مضمون پایه و2 مضمون سازمان دهنده شامل«عوامل اجتماعی» و «عوامل فرهنگی» بود که در قالب یک مدل ارائه شدند

کلیدواژه‌ها

احزاب سیاسی- اجتماعی؛ ناکارآمدی؛ تحزب؛ انقلاب اسلامی؛ تحلیل مضمون

مراجع