معرفی و تحلیل باستان‌شناختی بناهای سلجوقی و ایلخانی استان زنجان

پیام باستان‌شناس

دوره 3، شماره 6، اسفند 1385، صفحه 103-124   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

ارض الله نجفی^{* 1}؛ سید علی اصغر میر فتاح²

¹دانش‌آموخته دکتری باستان‌شناسی، گروه تاریخ و باستان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحدعلوم وتحقیقات، تهران، ایران.

²استادیار، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی وگردشگری کشور، تهران، ایران.

چکیده

استان زنجان به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی درطول دوران اسلامی یکی از مراکز مهم تحولات سیاسی اجتماعی و فرهنگی ایران بوده است، به‌ویژه در محدوده زمانی دوران سلجوقی و ایلخانی، بنابر دلایل زیادی این اهمیت دو برابر می‌شود. از دوره سلجوقی بقایای تعدادی قلاع و استحکامات دفاعی به همراه دو مسجد و یک مقبره در استان زنجان باقی مانده که مطالعه سیر تطور و تحول معماری منطقه را ممکن می‌سازد. همچنین، از دوره ایلخانی علاوه بر بنای معظم و باشکوه گنبد سلطانیه بعنوان تجلیگاه معماری قرون میانی اسلامی ایران یک مقبره و بنای بی‌همتای معبد داش‌کسن، بقایای تعداد زیادی استقرارگاه‌های مسکونی و همچنین بقایای چهارتاقی‌هایی از منطقه طارم شناسایی شده است که نشانگر گسترش هنر معماری در دوره ایلخانی استان زنجان است. قرون هفتم و هشتم هجری قمری دوران اوج شکوفایی معماری منطقه بوده است. در این پژوهش دو سبک معماری رازی و آذری بر روی بناها مورد مطالعه قرار گرفته است. به هر حال، نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که در دوره سلجوقی و ایلخانی استان زنجان یکی از مراکز ثقل فرهنگ و هنر ایران اسلامی به ویژه در زمینه معماری بوده است. 

کلیدواژه‌ها

معماری سلجوقی؛ معماری ایلخانی؛ زنجان؛ گنبد سلطانیه؛ سجاس؛ قروه؛ داش کسن

مراجع