نظام آبیاری اورارتو

پیام باستان‌شناس

دوره 3، شماره 5، شهریور 1385، صفحه 59-69   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

حسین علیزاده^{* 1}؛ علیرضا هژبری نوبری²

¹عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه، میانه، ایران.

²عضو هیأت علمی گروه باستان‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

چکیده

با شکل­‌گیری دولت اورارتو در نیمه نخست هزاره­ اول ق.م که در شمال غرب ایران و شرق آناتولی و قسمتی از منطقه قفقاز امروزی حاکم بوده‌­اند، تغییرات بسیار چشم­گیری در نحوه مدیریت منابع آب پدید آمد و سازه­‌‌های متعدد آبیاری با اصول علمی و فنی بسیار پیشرفته جهت تامین آب مصارف آشامیدنی و کشاورزی احداث شد که دلیل عمده این همه پیشرفت را می­‌بایست در ویژگی­‌های جغرافیای طبیعی و عوامل انسانی دانست که حاکمان دولت اورارتو را به سمت احداث تاسیسات آبرسانی از قبیل سد، دریاچه مصنوعی، آب انبار و کانال سوق داده و به مرور زمان شیوه احداث آنها روند تکاملی را طی کرده تا جایی که یافته­‌های باستان‌­شناسی در ارتباط با سازه‌­های آبی اورارتوئی سبب شده که از آن دولت به عنوان «بزرگترین تمدن هیدرولیکی دنیای باستان» یاد شود.

کلیدواژه‌ها

باستان‌شناسی؛ اورارتو؛ سد؛ دریاچه مصنوعی؛ آب انبار؛ کانال

مراجع