تبیین جامعه شناختی تأثیر عدم ابراز وجود و ابراز بیان بر احساس محرومیت نسبی (مورد مطالعه: منطقۀ 13 شهر اصفهان )

مطالعات جامعه شناختی شهری

مقاله 6، دوره 13، شماره 46، خرداد 1402، صفحه 134-147   

نوع مقاله: علمی-پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/uss.2023.704754

نویسندگان

ارسلان جواهری¹؛ منصور حقیقتیان^{* 2}؛ سید ناصر حجازی³

¹دانشجوی دکتری گروه جامعه شناسی، واحد دهاقان، دانشگاه آزاد اسلامی، دهاقان، ایران

²دانشیار گروه جامعه شناسی، واحد دهاقان، دانشگاه آزاد اسلامی، دهاقان، ایران (نویسنده مسؤول)

³استادیار گروه جامعه شناسی، واحد دهاقان، دانشگاه آزاد اسلامی، دهاقان، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تبیین جامعه­شناختی تأثیر عدم ابراز وجود و ابراز بیان بر احساس محرومیت نسبی‌ انجام شد. پژوهش حاضر پیمایشی و به لحاظ ماهیت نیز توصیفی و ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامۀ محقق‌ساخته و در طیف لیکرت است. جامعۀ‌ آماری پژوهش حاضر، کلیۀ افراد 15 سال به بالای ساکن ‌منطقۀ 13 شهر اصفهان بودند. بر اساس فرمول کوکران در سطح خطای 5 درصد، 384 نفر نمونه تعیین شد ولی با توجه به تعداد توزیع 420 پرسشنامه، مجموعاً 400 پرسشنامۀ صحیح پُر شده بود که مبنای تحلیل قرار گرفت. روش نمونه‌گیری در دسترس بود. بعد از تأیید روایی ابزار سنجش با تحلیل عاملی تأییدی و پایایی که با ضریب آلفای کرونباخ به­دست آمد، تجزیه و تحلیل داده‌ها انجام شد. در بخش توصیفی از آماره‌های پراکندگی و مرکزی نظیر میانگین و انحراف ‌معیار استفاده شد. نرم‌افزار مورد استفاده spss نسخۀ 25 بود. برای آزمون فرضیه‌ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نرم‌افزار مورد استفاده با توجه به توزیع غیرنرمال‌بودن داده‌ها، Smart Pls نسخۀ سوم بود. نتایج آزمون فرضیه‌ها نشان داد: عدم ابراز بر محرومیت نسبی تأثیر مثبتی دارد(t-value=30.449, β=0.692.). عدم ابراز بیان بر محرومیت نسبی تأثیر مثبتی دارد (t-value=84.064, β=0.835.).
 

کلیدواژه‌ها

واژه‌های کلیدی: عدم ابراز بیان؛ عدم ابراز وجود؛ محرومیت نسبی

مراجع