اثر شش هفته تمرین هوازی و عصاره دارچین بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش‌های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

دوره 16، شماره 2 - شماره پیاپی 62، اردیبهشت 1402، صفحه 122-132   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

امین ریگی¹؛ طاهره باقرپور^{* 2}؛ نعمت اله نعمتی³

¹دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی،گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

²گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

³دانشیارگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

چکیده

زمینه و هدف: در افراد چاق، سطح بیان اینترلوکین یک بتا بالاتر است، به طوری که میزان بیان اینترلوکین یک بتا با سطح شاخص توده بدنی و توده چربی ارتباط مثبت مستقیمی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثرات اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش­های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب با استفاده از موش‌های صحرایی نر دو ماهه‌ نژاد ویستار انجام شد.
مواد و روش ها : تعداد 50 سر موش صحرایی نر دو ماهه پس از دو هفته نگهداری در شرایط کنترل شده به پنج گروه کنترل, رژیم پرچرب، عصاره دارچین و رژیم پرچرب، تمرین هوازی و رژیم پرچرب و تمرین هوازی و عصاره دارچین و رژیم پرچرب تقسیم شدند. عصاره دارچین به میزان 200 میلی­گرم به ازائ هر کیلوگرم از وزن بدن و امولسیون غذای پرچرب مازاد بر آب و غذای معمولی جوندگان روزانه به مقدار 5/1 میلی­گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن به مدت شش هفته به صورت گاواژ داده شد. گروه تمرین برای پنج روز در هفته و به مدت شش هفته در برنامه‌ تمرین هوازی روی نوارگردان شرکت کردند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین گروه­ها (بجز گروه کنترل) با هدف تعیین تفاوت­های بین گروهی، با آزمون­های آنالیز واریانس یک طرفه و بونفرونی مقایسه شدند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین هر گروه با گروه کنترل با هدف تعیین تفاوت­های درون گروهی، با آزمون آماری تی تک نمونه در سطح معنی­داری 05/0 ≥ p  مقایسه شدند.
نتایج : تفاوت متغیر وزن بدن و وزن بافت چربی در پس آزمون در بین تمامی گروه­ها معنی­دار بود. تفاوت میانگین­های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش­های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب پس از شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب معنی­دار بود.
نتیجه گیری :  به نظر می­رسد که اثرات رژیم غذایی پرچرب, ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دارچین و ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی و دارچین بر متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی چشمگیر و معنی­دار باشد.

کلیدواژه‌ها

ورزش؛ دارچین؛ رژیم پرچرب؛ اینترلوکین یک بتا؛ چاقی

اصل مقاله

 

اثر شش هفته تمرین هوازی و عصاره دارچین بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش­های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

امین ریگی ¹، طاهره باقرپور²، نعمت الله نعمتی ³

 

1-دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی،گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

2-استادیارگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران. نویسنده مسئول : [e-mail]

3-دانشیارگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

 

تاریخ دریافت:18/02/1401                                                                             تاریخ پذیرش: 02/06/1401

چکیده

زمینه و هدف: در افراد چاق، سطح بیان اینترلوکین یک بتا بالاتر است، به طوری که میزان بیان اینترلوکین یک بتا با سطح شاخص توده بدنی و توده چربی ارتباط مثبت مستقیمی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثرات اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش­های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب با استفاده از موش‌های صحرایی نر دو ماهه‌ نژاد ویستار انجام شد.

مواد و روش ها : تعداد 50 سر موش صحرایی نر دو ماهه پس از دو هفته نگهداری در شرایط کنترل شده به پنج گروه کنترل, رژیم پرچرب، عصاره دارچین و رژیم پرچرب، تمرین هوازی و رژیم پرچرب و تمرین هوازی و عصاره دارچین و رژیم پرچرب تقسیم شدند. عصاره دارچین به میزان 200 میلی­گرم به ازائ هر کیلوگرم از وزن بدن و امولسیون غذای پرچرب مازاد بر آب و غذای معمولی جوندگان روزانه به مقدار 5/1 میلی­گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن به مدت شش هفته به صورت گاواژ داده شد. گروه تمرین برای پنج روز در هفته و به مدت شش هفته در برنامه‌ تمرین هوازی روی نوارگردان شرکت کردند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین گروه­ها (بجز گروه کنترل) با هدف تعیین تفاوت­های بین گروهی، با آزمون­های آنالیز واریانس یک طرفه و بونفرونی مقایسه شدند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین هر گروه با گروه کنترل با هدف تعیین تفاوت­های درون گروهی، با آزمون آماری تی تک نمونه در سطح معنی­داری 05/0 ≥ p  مقایسه شدند.

نتایج : تفاوت متغیر وزن بدن و وزن بافت چربی در پس آزمون در بین تمامی گروه­ها معنی­دار بود. تفاوت میانگین­های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش­های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب پس از شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب معنی­دار بود.

نتیجه گیری :  به نظر می­رسد که اثرات رژیم غذایی پرچرب, ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دارچین و ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی و دارچین بر متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی چشمگیر و معنی­دار باشد.

کلمات کلیدی: ورزش، دارچین، رژیم پرچرب، اینترلوکین یک بتا، چاقی.

 

مقدمه

 

یکی از مشکلات مربوط به سلامتی که ارتباط تنگاتنگی با شیوه زندگی دارد، معضل چاقی است. چاقی نوعی اختلال متابولیکی است که توسط عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد می­شود. چاقی وضعیتی است که در آن ذخایر چربی بدن افزایش یافته و به حدی برسد که به سلامت فرد آسیب جدی بزند. چاقی یا افزایش چربی بدن، به علت عدم تعادل در دریافت و مصرف انرژی بوده که می­تواند علت ژنتیکی داشته یا به علت عوامل محیطی نظیر بیماری­های مختلف، دریافت زیاد انرژی، کاهش سطح فعالیت بدنی، عدم تعادل هورمون­ها و فاکتورهای فیزیولوژیک و دیگر عوامل روی دهد (2و10و 16و 23).

چربی اضافی موجود در بافت چربی، نشان دهنده یک بافت ملتهب و ناکارامد است که با تغییر در الگوی بیان آدیپوکاین­ها، باعث گسترش اختلالات مرتبط با چاقی می شود (8 و 24و 29). اینترلوکین یک بتا یک سایتوکاین التهابی قوی و یک واسطه مهم پاسخ­های التهابی است که در انواع فعالیت­های سلولی نقش داشته و در پاسخ دفاعی میزبان به عفونت و آسیب بسیار مهم است. اینترلوکین یک بتا باعث القاء مقاومت به انسولین در بافت کبد و چربی شده و نقش مهمی نیز در تنظیم اشتها دارد. این هورمون نقش مهمی در تنظیم هومئوستاز انرژی و متابولیسم ایفاء می­کند. همچنین، دارای اثرات پیش التهابی بوده و با بروز بیماری­های عروق قلبی نیز مرتبط است (3و 12 و 14 و15 و17 و 19 و21 و28).

تعادل منفی انرژی ناشی از کاهش انرژی دریافتی و افزایش انرژی مصرفی و در نتیجه استفاده از ذخیره انرژی بافت­های چربی، مهم­ترین راه کار مقابله با چاقی و کاهش وزن و عوارض ناشی از آن است. انرژی مصرفی دارای سه بخش است. حدود هفتاد درصد انرژی مصرفی را متابولیسم استراحتی شامل می­شود. ده درصد انرژی گرمایی غذایی است و بخش نهایی و مهم انرژی مصرفی به میزان تقریبی بیست درصد مربوط به اجرای فعالیت­های روزانه و انجام فعالیت­ها و تمرینات ورزشی است (11 و 20). با این توصیف تغییر سبک زندگی از کم­تحرک به پرتحرک و فعال و افزایش سطح انرژی مصرفی، به شدت با کاهش وزن در هر دو جنس و در هر سنی ارتباط دارد. در مطالعه­ای ده ساله، خطر افزایش وزن قابل توجه در افراد غیرفعال 1/3 تا 8/3 برابر نسبت به افراد فعال بیشتر بود. به همین دلیل است که اجرای تمرینات ورزشی و فعالیت­های بدنی یکی از راهکارهای مهم در مقابله با چاقی و کاهش وزن چربی بدن و کاهش عوارض مرتبط با آن معرفی شده است (5و 9).

از جمله درمان­های مکمل و جایگزین در کاهش و کنترل وزن، استفاده از گیاهان دارویی یا مواد موثر آنها است. از جمله این گیاهان می­توان به دارچین اشاره کرد. ترکیبات موجود در دارچین ممکن است با تاثیر بر میزان بیان ژن­های مختلف باعث کنترل و کاهش چاقی بشود. دارچین به دلیل داشتن پلی­فنل­ها دارای اثرات مفید شبه انسولینی در کنترل قند و چربی­های خون است و می­تواند اشتها را تنظیم کند. به علاوه، با افزایش متابولیسم بدن می­تواند باعث تجزیه چربی­ها و مصرف انرژی مازاد بافت چربی بشود. دارچین به دلیل داشتن فلاونوئیدها دارای فعالیت آنتی­اکسیدانی بالا، اثرات ضدسرطانی، اثرات ضدمیکروبی و باکتریایی و به دلیل داشتن مواد موثر سینام آلدئید به میزان 65 تا 80 درصد و اوژنول 5 تا 10 درصد و اثرات مهاری آن بر تولید نیتریک اکسید دارای اثرات ضدالتهابی و محافظ در برابر ایسکمی میوکارد و بیماری­های قلبی عروقی است. پژوهش­های داروشناسی و سم­شناسی خطر به خصوصی را برای مصرف دارچین در انسان نشان نمی­دهد (1و 18و 25و 26  ). 

ابراهیمی و همکاران (2010) نشان دادند که دریافت چربی به صورت خالص موجب افزایش معنی­دار سطوح پلاسمایی اینترلوکین­یک ­بتا و لیپوپلی­ساکاریدها در افراد سالم می­شود (7). بیان شد که سطوح افزایش یافته اینترلوکین یک بتا در دراز مدت باعث افزایش مقاومت به انسولین در موش و نیز سلول­های چربی انسانی شده و انتقال گلوکز ناشی از انسولین و نیز لیپوژنزیس را سرکوب می­کند. از سوی دیگر، کاهش فعالیت یا کاهش سطوح اینترلوکین یک بتا، تولید انسولین و اتصال انسولین به گیرنده در سلول­های چربی انسان را بهبود بخشیده و برای بهبود مقاومت به انسولین مرتبط با چاقی هم در سطح بافت و هم در سطح سیستمیک مفید است (28). ویرا (2009) نشان داد که اجرای تمرینات ورزشی، التهاب بلندمدت در چاقی ناشی از رژیم غذایی پرچرب را کاهش می­دهد (30). سیندا و همکاران (2015)، میزان خستگی و سطح فعالیت بدنی در زنان تحت درمان با  اینترلوکین یک بتا را مطالعه کردند و نشان دادند که خستگی یک واکنش مشترک به یک چالش سیستمیک به واسطه پاسخ از طریق عملکرد سایتوکاین پیش­التهابی اینترلوکین یک بتا است که با کاهش میزان فعالیت بدنی افزایش یافته است (28). در پژوهشی اثرات ضد التهابی تمرینات ورزشی بر عضلات اسکلتی بیماران با ناتوانی قلبی مزمن مطالعه شد و نتایج نشان داد که بیست دقیقه تمرین دوچرخه سواری با 70 درصد حداکثر ضربان قلب و 60 دقیقه ورزش­های سوئدی هفته­ای یک بار به مدت شش ماه مقادیر خونی اینترلوکین یک بتا و فاکتور نکروز توموری الفا و اینترلوکین شش را تغییری نداد، اما سبب کاهش معنی­دار این متغیرها در عضلات اسکلتی بیماران گردید (6). اثرات تمرین ورزشی هوازی بر فعالیت سایتوکین­ها در بیماران عروق کرونری کهن سال مطالعه شد. نتایج حاکی است تمرینات ورزشی هوازی باعث کاهش معنی دار اینترلوکین یک بتا و فاکتور نکروز توموری الفا و اینترلوکین شش و پروتئین واکنشگر سی شده است. در حالی که در اینترلوکین ده که یک عامل ممانعت کننده تولید سایتوکین­ها است افزایش معنی­داری مشاهده شد (1).

رنجبر و همکاران (2009) بیان کردند که عصاره­های مختلف دارچین دارای فعالیت آنتی­اکسیدانی قابل توجهی می باشند و دارچین بدون عوارض جانبی خاصی باعث کاهش قابل توجهی در وزن بدن می­شود (13). شلبی و همکاران (2014) در طی گاواژ شش هفته­ای عصاره دارچین در موش های صحرایی دیابتی چاق به این نتیجه رسیدند که دوزهای 100 و 400 میلی­گرم عصاره دارچین موجب کاهش وزن، کاهش چربی­های خون و کاهش قندخون می شود (27). چائو (2005) بیان کرد که اسانس برگ دارچین به دلیل فعالیت ضدالتهابی خود مانع بیان ژن­های اینترلوکین شش و اینترلوکین یک بتا در ماکروفاژ موش ها می شود (4).

با توجه به تاثیر مطلوب تمرینات ورزشی هوازی بر بیان آدیپوکاین­ها، تاثیر رژیم های پرچرب در بوجود آمدن بیماری­ها و اثرات مکمل گیاهی دارچین در جلوگیری از التهاب و همچنین عدم وجود مطالعه ای که توانسته باشد تاثیر این سه متغیر را بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا به طور همزمان بسنجد و نتایج متناقضی که در مطالعه روی گروه­های مختلف انسانی و حیوانی بدست آمده است، این پرسش مطرح است که آیا اجرای شش هفته تمرین هوازی و مصرف عصاره دارچین بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش­های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب اثر دارد؟

 

مواد و روش­ها

پژوهش تجریی حاضر با هدف تعیین اثرات اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش­های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب با استفاده از یک مدل حیوانی (50 سر موش‌ صحرایی نر دو ماهه‌ نژاد ویستار 14848) در قالب یک طرح پژوهشی چند گروهی با گروه کنترل انجام شد. متغیرهای مستقل پژوهش حاضر شامل اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف شش هفته عصاره دارچین و مصرف شش هفته رژیم غذایی پرچرب که به عنوان متغیر زمینه ای منظور می­شود. متغیر وابسته نیز میزان بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت چربی بود.

در پایان دوره دو هفته ای نگهداری در شرایط کنترل شده با هدف آشنایی و سازگاری با محیط زندگی، شرایط تغذیه­ای و تمرینی، موش‌ها پس از مطابقت وزنی به طور تصادفی به پنچ گروه تقسیم شدند. هر گروه شامل ده سر موش بود. گروه کنترل؛ که در برنامه تمرین هوازی, گاواژ عصاره دارچین و غذای پرچرب مشارکت نداشته و جهت تعیین مقادیر پایه متغیرهای پژوهش از آنها نمونه­گیری شد. گروه رژیم پرچرب که میزان تغییرات متغیرهای پژوهش پس از شش هفته گاواژ غذای پرچرب را نشان می­دهد، گروه عصاره دارچین و رژیم پرچرب که میزان تغییرات متغیرهای پژوهش پس از شش هفته گاواژ عصاره دارچین را نشان می­دهد، گروه تمرین هوازی و رژیم پرچرب که میزان تغییرات متغیرهای پژوهش پس از شش هفته اجرای تمرین هوازی را نشان می­دهد و گروه تمرین هوازی و عصاره دارچین و رژیم پرچرب که میزان تغییرات متغیرهای پژوهش پس از شش هفته اجرای تمرین هوازی و گاواژ عصاره دارچین را نشان می­دهد.

به ازای هر 100 گرم وزن بدن موش­ها، در حدود 10 گرم در روز پلت در اختیار هر موش موجود در هر قفس قرار داده ‌شد. با این حال، مقدار غذای مصرفی آنها روزانه به طور دقیق اندازه‌گیری و با افزایش وزن حیوانات به مرور زمان به میزان غذای آنها افزوده ‌شد. بطری آب 500 میلی‌لیتری برای تامین آب مورد نیاز هر کدام از قفس‌ها به طور روزانه تعویض و پر ‌شد. به تمامی گروه های دریافت کننده غذای پرچرب, روزانه به مقدار 5/1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن به مدت شش هفته از امولسیون غذای پرچرب به صورت گاواژ داده شد.

گروه تمرین برای پنج روز در هفته (یکشنبه، دوشنبه، سه‌شنبه، پنج‌شنبه و جمعه) و به مدت شش هفته در برنامه‌ تمرین هوازی روی نوارگردان الکترونیکی هوشمند حیوانی شرکت کردند. پروتکل تمرینی پژوهش حاضر، بر اساس مطالعه نشیو و همکاران (2001) طراحی گردید. لذا، شدت نسبی کار در سرتاسر برنامه‌ تمرین معادل 75-70 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه بود. شیب نوارگردان در سرتاسر دوره‌ تمرین، 15 درصد بود. سرعت نوارگردان نیز از 25 متر بر دقیقه در هفته اول شروع و به 30 متر بر دقیقه در هفته‌ ششم رسید. مدت زمان تمرین از 10 دقیقه در روز در هفته‌ اول شروع و به 50 دقیقه در روز در هفته‌ ششم رسید. هر یک از آزمودنی‌ها در ابتدای جلسه تمرین، 5 دقیقه با سرعت 15-10 متر در دقیقه و شیب صفر درجه، جهت گرم کردن ‌دویدند. سپس برای رسیدن به شدت تمرین مورد نظر، سرعت و شیب نوارگردان طی 10-5 دقیقه به شکل پلکانی افزوده می‌شد. در انتهای برنامه تمرینی، برای سرد کردن آزمودنی‎ها، شیب دستگاه به صفر درجه برگشته و سرعت نیز به آرامی به 15-10 متر در دقیقه می‌رسید. مدت مرحله سرد کردن در هفته‌های ابتدایی حدود 5 دقیقه و در هفته‌های پایانی حدود 10 دقیقه طول می‌کشید.

همه حیوانات 48 ساعت پس از آخرین جلسه‌ تمرین و پس از 12 ساعت ناشتایی، طبق برنامه‌ از پیش تعیین شده و با استفاده از شیوه مناسب در دستگاه دسیکاتور بیهوش، کشته و جراحی شدند. ابتدا موش­ها با تزریق درون­صفاقی کتامین (90 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم) و زایلازین (10 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم) بی‌هوش شدند. سپس موش‌ها بلافاصله توسط متخصصین کارآزموده قربانی و جراحی شدند و توسط ترازوی دیجیتال وزن موش­ها و وزن بافت­ چربی اندازه­گیری و ثبت شد. با توجه به هدف مطالعه‌ی حاضر، قطعات بافت چربی برداشته شده و سپس  درون میکروتیوب­های 5/1 یا 2 میکرولیتری حاوی   RNA Later در دمای 70- درجه قرار داده شدند. برای بررسی میزان بیان ژن یا mRNA پروتئین‌های مورد نظر از روش Real Time-PCR استفاده شد. برای تهیه ماستر میکس PCR جهت تهیه cDNA از کیت شرکت تاکارا ویراژن استفاده شد. پس از انجام واکنش PCR، سیکل­های آستانه به دست آمده از نمونه­های گروه­ها در یک صفحه نرم­افزار اکسل جمع­آوری و با قرار دادن آنها در فرمول­های ΔΔCt و ^ΔΔCt-2 نسبت میزان بیان ژن های هدف و مرجع با یکدیگر مقایسه شد.

برای آزمون طبیعی بودن توزیع متغیرها از آزمون شاپیرو- ویلک و برای آزمون تجانس واریانس متغیرها از آزمون لوین استفاده ‌شد. میانگین متغیرهای پژوهش در بین گروه­ها (بجز گروه کنترل) با هدف تعیین تفاوت های بین گروهی، با استفاده از آزمون­های آنالیز واریانس یک طرفه و بونفرونی مقایسه شدند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین هر گروه با گروه کنترل با هدف تعیین تفاوت های درون گروهی، با استفاده از آزمون آماری تی تک نمونه مقایسه شد. سطح معنی­داری در کلیه آزمون ها 05/0 ≥ p  بود.

نتایج

در جدول 1 مشخصات توصیفی متغیرهای پژوهش به تفکیک گروه­ها ارائه شده است. نتایج آزمون­های آماری شاپیرو – ویلک و لوین نشان داد که متغیرهای پژوهش دارای شرط طبیعی بودن توزیع و برابری واریانس­ها هستند. نتایج آزمون آماری آنالیز واریانس یک راهه نشان داد که تفاوت متغیر وزن بدن در پیش آزمون در بین گروه­های مختلف معنی­دار نبود [97/0 = p و 118/0 = (45 و 4) F]؛ در حالی که تفاوت متغیر وزن بدن در پس آزمون در بین تمامی گروه­ها با یکدیگر معنی­دار بود [001/0 ≥ p و 78/3322 = (45 و 4) F].

 

جدول 1- مشخصات توصیفی متغیرهای پژوهش به تفکیک گروه های مختلف.

گروه ها	وزن بدن (گرم)  ( پیش آزمون)		وزن بدن (گرم)  ( پس آزمون )		وزن بافت چربی (گرم)		اینترلوکین یک بتا
	میانگین	انحراف استاندارد	میانگین	انحراف استاندارد	میانگین	انحراف استاندارد	میانگین	انحراف استاندارد
کنترل	00/208	49/1	50/258	27/1	193/2	015/0	00/1	مرجع
رژیم غذایی پرچرب	80/207	31/1	60/289	96/0	869/2	031/0	900/1	036/0
رژیم غذایی پرچرب و تمرین	90/207	45/1	60/249	07/1	571/1	019/0	553/0	029/0
رژیم غذایی پرچرب و دارچین	90/207	28/1	10/287	19/1	566/2	023/0	665/1	026/0
رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین	60/207	43/1	70/244	25/1	273/1	018/0	350/0	026/0

 

نتایج آزمون آماری تی زوج نیز نشان داد که تغییرات وزن بدن در درون گروه­های کنترل [001/0 ≥ p و 38/111 = (9) t]، رژیم غذایی پرچرب [001/0 ≥ p و 46/250 = (9) t]، رژیم غذایی پرچرب و تمرین [001/0 ≥ p و 48/124 = (9) t]، رژیم غذایی پرچرب و دارچین [001/0 ≥ p و 40/119 = (9) t] و رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین [001/0 ≥ p و 99/133 = (9) t] معنی­دار بود (شکل 1). تفاوت متغیر وزن بافت چربی در بین تمامی گروه های پژوهشی مختلف با یکدیگر معنی دار بود [001/0 ≥ P و 211/8695 = ( 45 و 4) F] و مشابه الگوی تغییرات وزن بدن بود (شکل 2).

 

 

شکل 1- تغییرات وزن بدن برحسب گرم در گروه­های مختلف (کد1: کنترل، 2: رژیم غذایی پرچرب، 3: رژیم غذایی پرچرب و تمرین، 4: رژیم غذایی پرچرب و دارچین، 5: رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین).

 

 

تفاوت میانگین­های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش­های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب پس از شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب معنی­دار است [001/0 ≥ P و 251/3948 = ( 36 و 3) F]. نتایج آزمون تکمیلی بونفرونی نشان داد که این تفاوت بین گروه­های رژیم غذایی پرچرب با رژیم غذایی پرچرب و تمرین, رژیم غذایی پرچرب با رژیم غذایی پرچرب و دارچین، رژیم غذایی پرچرب با رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین معنی­دار است (001/0 ≥ p). تفاوت بین گروه­های رژیم غذایی پرچرب و تمرین با رژیم غذایی پرچرب و دارچین نیز معنی­دار است (001/0 ≥ p). تفاوت بین گروه­های رژیم غذایی پرچرب و تمرین با رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین (001/0 ≥ p) و رژیم غذایی پرچرب و دارچین با رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین (001/0 ≥ p) نیز معنی­دار است (جدول 2).

 

 

جدول 2- نتایج آزمون آماری تفاوت میانگین های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی.

متغیر	منبع تغییرات	مجموع مجذورات	درجه آزادی	میانگین مجذورات	F	معنی­داری
اینترلوکین یک بتا در بافت چربی	بین گروهی	227/13	3	409/4	251/3948	001/0 ≥ p
	درون گروهی	040/0	36	001/0
	کل	267/13	39	////////

 

 

از سوی دیگر در شکل3 مقایسه گروه­های مختلف با گروه کنترل نیز نشان­دهنده اثر متغیرهای رژیم غذایی پرچرب، تمرین هوازی و دارچین و تعامل آنها در تغییرات متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی است. تفاوت میانگین متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی بین گروه­های رژیم غذایی پرچرب با کنترل (001/0 ≥ p)، رژیم غذایی پرچرب و تمرین با کنترل (001/0 ≥ p)، رژیم غذایی پرچرب و دارچین با کنترل (001/0 ≥ p) و رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین با کنترل (001/0 ≥ p) معنی­دار است (جدول3).

 

 

 

جدول 3 . نتایج آزمون تی تک نمونه در مقایسه اینترلوکین یک بتا بافت چربی گروه ها با گروه کنترل .

گروه­ها	میانگین	انحراف امعیار	تفاوت میانگین­ها	مقدار t	درجه آزادی	معنی­داری
رژیم غذایی پرچرب	492/2	029/0	492/1	648/158	9	001/0 ≥ p
رژیم غذایی پرچرب و تمرین	126/1	041/0	126/0	683/9	9	001/0 ≥ p
رژیم غذایی پرچرب و دارچین	486/1	032/0	486/0	965/47	9	001/0 ≥ p
رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین	048/1	029/0	048/0	169/5	9	001/0 ≥ p

 

 

شکل 2. تغییرات وزن چربی به گرم در گروه های مختلف ( کد 1, کنترل؛ 2, رژیم غذایی پرچرب؛ 3, رژیم غذایی پرچرب و تمرین؛ 4, رژیم غذایی پرچرب و دارچین و 5, رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین).

 

 

 

 

بحث

 

تغییرات وزن بدن نشان­دهنده افزایش وزن بدن به میزان  27/24 درصد در گروه کنترل، 36/39 درصد در گروه رژیم غذایی پرچرب، 05/20 درصد در گروه رژیم غذایی پرچرب و تمرین، 10/30 درصد در گروه رژیم غذایی پرچرب و دارچین و 87/17 درصد در گروه رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین بود. افزایش طبیعی وزن بدن ناشی از افزایش سن که در گروه کنترل محاسبه شده نشان­دهنده آن است که رژیم غذایی پرچرب، افزایش وزن بیشتری را در مدت شش هفته باعث شده است؛ در حالی که در گروه رژیم غذایی پرچرب و تمرین و گروه رژیم

 

 غذایی پرچرب و تمرین و دارچین افزایش وزن محاسبه شده کمتر از گروه کنترل و گروه رژیم غذایی پرچرب بوده است که این تفاوت معنی دار احتمالا ناشی از اثرات اجرای تمرین هوازی در این دو گروه بوده است. در گروه رژیم غذایی پرچرب و دارچین نیز افزایش وزن بدن مابین گروه کنترل و رژیم غذایی پرچرب بوده که نشان­دهنده آن است که مصرف دارچین مانع از افزایش بسیار زیاد وزن بدن ناشی از مصرف غذای پرچرب می­شود. در نهایت این که اجرای تمرین هوازی و مصرف دارچین به صورت ترکیبی اثرات بهتری را در پی داشته و مانع افزایش وزن بیش از حد ناشی از رژیم غذایی پرچرب شده است. این الگو در تغییرات متغیر وزن چربی نیز مشاهده شد.

 

 

شکل 3- تفاوت میانگین­های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی موش­های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب پس از شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب.

 

 

 

تفاوت میانگین­های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی بین گروه­های رژیم غذایی پرچرب با رژیم غذایی پرچرب و تمرین (که نشان­دهنده اثر تمرین هوازی بر تغییرات اینترلوکین یک بتا در بافت چربی است), بین گروه­های رژیم غذایی پرچرب با رژیم غذایی پرچرب و دارچین (که نشان­دهنده اثر دارچین بر تغییرات اینترلوکین یک بتا در بافت چربی است) و بین گروه­های رژیم غذایی پرچرب با رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین (که نشان­دهنده اثر تعاملی چشمگیر و معنی­دار تمرین هوازی و دارچین بر تغییرات متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی است) معنی­دار است.

در نهایت این که تفاوت میانگین­های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی بین گروه­های رژیم غذایی پرچرب و تمرین با رژیم غذایی پرچرب و دارچین که نشان دهنده تفاوت اثر تمرین و دارچین بر تغییرات متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی است نیز معنی­دار می­باشد.

تفاوت بین گروه­های رژیم غذایی پرچرب و تمرین با رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین و رژیم غذایی پرچرب و دارچین با رژیم غذایی پرچرب و تمرین و دارچین نیز معنی­دار است.

از سوی دیگر مقایسه گروه­های مختلف با گروه کنترل نیز نشان­دهنده اثر متغیرهای رژیم غذایی پرچرب، تمرین هوازی و دارچین و تعامل آنها در تغییرات متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی است. تفاوت میانگین متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی بین همه گروه­های با گروه کنترل معنی دار است.

 

نتیجه­گیری

بنابراین به نظر می­رسد که اثرات رژیم غذایی پرچرب, ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی، ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دارچین و ترکیب رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی و دارچین بر متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت چربی چشمگیر و معنی­دار باشد.

تعارض منافع

نویسندگان مقاله تعارض در منافع خود ندارند.

 

 

 

فهرست منابع

1. Badalzadeh, R., Shaghaghi, M., Mohammadi,M., Dehghan,G., Mohammadi, Z. The effect of cinnamon extract and long-term aerobic training on heart function, biochemical alterations and lipid profile following exhaustive exercise in male rats. Coronary Artery Disease. 2014; 2:8.
2. Bray, G.A., Contemporary diagnosis and management of obesity: Handbooks in Health Care; 2003.
3. Carey A.L., Steinberg, G.R., Macaulay, S.L., Thomas, W.G., Holmes, A.G., Ramm, G., and et al. Interleukin-6 increases insulin-stimulated glucose disposal in humans and glucose uptake and fatty acid oxidation in vitro via AMP-activated protein kinase. Diabetes, 2006; 55(10):2688-97.
4. Chao, L.K., Hua, K.F., Hsu, H.Y., Cheng, S.S., Liu, J.Y., Chang, S.T. Study on the anti-inflammatory activity of essential oil from leaves of Cinnamomum osmophloeum. Journal of Agricultural and Food Chemistry. 2005; 53(18):7274-8.
5. Church, T.S., Thomas, D.M., Tudor-Locke, C., Katzmarzyk, P.T., Earnest, C.P., Rodarte, R.Q., and et al. Trends over 5 decades in US occupation-related physical activity and their association with obesity. PloS one. 2011; 6(5):e19657.
6. Da Cunha Nascimento, D., de Sousa, N.M.F., de Sousa Neto, I.V., Tibana, R.A., de Souza, V.C., Vieira, D.C.L., and et al. Classification of pro-inflammatory status for interleukin-6 affects relative muscle strength in obese elderly women. Aging Clinical and Experimental research. 2015; 27(6):791-7.
7. Ebrahimi, M., Khenar Sanami, S. Effects of high fat diet and high intensity aerobic training on interleukin 6 plasma levels in rats. Modares Journal of Medical Sciences: Pathobiology. 2015; 18(3): 110-6.
8. Eckel, R.H., Grundy, S.M., Zimmet, P.Z., The metabolic syndrome, The Lancet. 2005; 365(9468):1415-28.
9. Eftekhari, E., Zafari, A., Gholami, M., Physical activity, lipid profiles and leptin, The Journal of sports medicine and physical fitness, 2016, 56(4): 465-469.
10. Fairburn, C.G., Walsh, B.T., Atypical eating disorders (eating disorder not otherwise specified). Eating Disorders and Obesity: A comprehensive handbook. 2002; 2: 171-7.
11. Flegal, K.M., Graubard, B.I. Estimates of excess deaths associated with body mass index and other anthropometric variables. The American Journal of Clinical Nutrition. 2009; 89(4):1213-9.
12. Gadina, M., Hilton, D., Johnston, J.A., Morinobu, A., Lighvani, A., Zhou, Y-J., and et al. signaling by type I and II cytokine receptors: ten years after. Current opinion in immunology. 2001; 13(3):363-73.
13. Hasani-Ranjbar, S., Nayebi, N., Larijani, B., Abdollahi, M. A systematic review of the efficacy and safety herbal medicine used in the treatment of obesity, World Journal of Gastroenterology (WJG), 2009; 15(25(: 3073.
14. Kumanogoh, A., Ogata, M. The study of cytokines by Japanese researchers: a historical perspective. International immunology. 2010; 22(5):341-5.
15. Liuzzi, J.P., Lichten, L.A., Rivera, S., Blanchard, R.K., Aydemir, T.B., Knutson, M.D., and et al. Interleukin-6 regulates the zinc transporter Zip14 in

 

16. liver and contributes to the hypozincemia of the acute-phase response. Proceeding of the National Academy of Sciences of the United State of America. 2005; 102(19):6843-8.
17. Loos, R.J., Genetic determinant of common obesity and their value in prediction. Best practice & research clinical endocrinology & metabolism, 2012; 26(2):211-26.
18. Lukaszewicz, M., Mroczko, B., Szmitkowski, M. Clinical significance of interleukin-6 (IL-6) as a prognostic factor of cancer disease. Pol Arch Med Wewn, 2007; 117(5-6):247-51.
19. Mathew, S., Abraham, T.E. Studies on the antioxidant activities of cinnamon (Cinnamomum verum) bark extract, through various in vitro models. Food Chemistry. 2006; 94(4):520-8.
20. Na, Y.K., Hong, H.S., Lee, W.K., Kim, D.S. Increased methylation of interleukin 6 gene is associated with obesity in Korean women. Molecular and Cells. 2015; 38(5):452-6.
21. Nasery, L., Zafari, A

 

22. ., Banaeifar, A. A., The response of leptin and lipid parameters related to an aerobic exercise among young athlete and non-athlete women. Indian Journal of Fundamental and Applied Life Sciences 2015, 5(S3): 788-798.
23. Nemeth, E., Rivera, S., Gabayan, V., Keller, C., Taudorf, S., Pederson, B.K., and et al. IL-6 mediates hypoferremia of inflammation by inducing the synthesis of the iron regulatory hormone hepcidin. The Journal of clinical investigation. 2004; 113(9): 1271-6.
24. Nguyen, N.T., Magno, C.P., Lane, K.t., Hinojosa, M.W., Lane, J.S. Association of hypertension, diabetes, dyslipidemia, and metabolic syndrome with obesity: finding from the National Health and Nutrition Examination Survey, 1999 to 2004. Journal of the American College of Surgeon. 2008; 207(6):928-34.
25. Ossanloo, P., Najar, L., Zafari, A., The Effects of Combined Training (Aerobic Dance, Step Exercise and Resistance Training) on Body Fat Percent and Lipid Profiles in Sedentary Females of AL_ZAHRA University, European Journal of Experimental Biology, 2012, 2 (5):1598-1602.
26. Ouchi, N., Parker, J.L., Lugus, J.J., Walsh, K. Adipokines in inflammation and metabolic disease. Nature Reviews Immunology. 2011; 11(2):85-97.
27. Roussel, A.M., Hininger, I., Benaraba, R., Ziegenfuss, T.N., Anderson, R.A. Antioxidant effects of a cinnamon extract in people with impaired fasting glucose that are overweight or obese. Journal of the American College of Nutrition, 2009; 28(1):16-21.
28. Sartorius, T., Peter, A., Schulz, N., Drescher, A., Bergheim, I., Machann, J., and et al. Cinnamon extract improves insulin sensitivity in the brain and lowers liver fat in mouse models of obesity, PloS one. 2014; 9(3):e92358.
29. Shalaby, M.A., Saifan, H.A. some pharmacological effects of cinnamon and ginger herbs in obese diabetic rate. Journal of Intercultural Ethno pharmacology, 2014; 3(4):144.
30. Sindhu, S., Thomas, R., Shihab, P., Sriraman, D., Behbahani, K., Ahmad, R. Obesity is a positive modulator of IL-6R and IL-6 expression in the subcutaneous adipose tissue: significance for metabolic inflammation. PloS one. 2015; 10(7):e0133494.
31. Tanaka, T., Narazaki, M., Kishimoto, T. IL-6 in inflammation, immunity, and disease. Cold Spring Harbor perspective in biology. 2014; 6(10):a016295.
32. Vieira, V.J., Valentine, R.J., Wilund, K.R., Antao, N., Baynard, T., Woods, J.A. Effects of exercise and low-fat diet on adipose tissue inflammation and metabolic complications in obese mice. American Journal of Physiology – Endocrinology and Metabolism. 2009; 296(5): E1164-71.

 

 

 

 

The effect of six weeks aerobic training and cinnamon extract on IL_1β gene expression in fat tissue of obese male feeded by high fat diet

Amin Rigi ¹, Tahereh Bagharpour ², Nematul Lae Nemati ³

 

1- PhD student in exercise physiology, Department of Physical Education and Sports Sciences, Damghan Branch, Islamic Azad University, Damghan, Iran

2-Assistant Professor Department of Physical Education and Sports Sciences, Damghan Branch, Islamic Azad University, Damghan, Iran. Corresponding author: [e-mail]

3-Department of Physical Education and Sports Sciences, Damghan Branch, Islamic Azad University, Damghan, Iran

 

Received: 2022.08. 23                                                                                  Accepted: 2023.01.10

Abstract

Background and Aims: In obese people, the expression level of interleukin 1 beta is higher, so that the expression level of interleukin 1 beta has a direct positive relationship with the level of body mass index and fat mass. The present study aimed to determine the effects of six weeks of aerobic exercise, consumption of cinnamon extract and high-fat food on the expression of interleukin-1 beta gene in the adipose tissue of male rats fed with a high-fat diet using two-month-old male Wistar rats.

Materials and methods: 50 two-month-old male rats were divided into five control groups, high-fat diet, cinnamon extract and high-fat diet, aerobic exercise and high-fat diet, and aerobic exercise and cinnamon extract and high-fat diet after two weeks of keeping under controlled conditions. were divided Cinnamon extract at the rate of 200 mg per kilogram of body weight and emulsion of high-fat food in excess of water and normal rodent food daily at the rate of 1.5 mg per kilogram of body weight were given by gavage for six weeks. became. The exercise group participated in an aerobic exercise program on a treadmill five days a week for six weeks. The mean of the research variables among the groups (except the control group) were compared with one-way analysis of variance and Bonferroni tests in order to determine the differences between the groups. The mean of the research variables among each group was compared with the control group with the purpose of determining intra-group differences, with the one-sample t-test at a significance level of p ≥ 0.05.

Results: The difference in body weight and fat tissue weight was significant among all groups. The difference between the variable averages of interleukin-1 beta in adipose tissue of male rats fed with high-fat diet after six weeks of aerobic exercise, consumption of cinnamon extract and high-fat food was significant.

Conclusion: It seems that the effects of high-fat diet, combination of high-fat diet and aerobic exercise, combination of high-fat diet and cinnamon and combination of high-fat diet and aerobic exercise and cinnamon on interleukin-1 beta variable in adipose tissue are significant and significant. to have

Key words: exercise, cinnamon, high-fat diet, interleukin-1 beta, obesity.

مراجع

1. Badalzadeh, R., Shaghaghi, M., Mohammadi,M., Dehghan,G., Mohammadi, Z. The effect of cinnamon extract and long-term aerobic training on heart function, biochemical alterations and lipid profile following exhaustive exercise in male rats. Coronary Artery Disease. 2014; 2:8.
2. Bray, G.A., Contemporary diagnosis and management of obesity: Handbooks in Health Care; 2003.
3. Carey A.L., Steinberg, G.R., Macaulay, S.L., Thomas, W.G., Holmes, A.G., Ramm, G., and et al. Interleukin-6 increases insulin-stimulated glucose disposal in humans and glucose uptake and fatty acid oxidation in vitro via AMP-activated protein kinase. Diabetes, 2006; 55(10):2688-97.
4. Chao, L.K., Hua, K.F., Hsu, H.Y., Cheng, S.S., Liu, J.Y., Chang, S.T. Study on the anti-inflammatory activity of essential oil from leaves of Cinnamomum osmophloeum. Journal of Agricultural and Food Chemistry. 2005; 53(18):7274-8.
5. Church, T.S., Thomas, D.M., Tudor-Locke, C., Katzmarzyk, P.T., Earnest, C.P., Rodarte, R.Q., and et al. Trends over 5 decades in US occupation-related physical activity and their association with obesity. PloS one. 2011; 6(5):e19657.
6. Da Cunha Nascimento, D., de Sousa, N.M.F., de Sousa Neto, I.V., Tibana, R.A., de Souza, V.C., Vieira, D.C.L., and et al. Classification of pro-inflammatory status for interleukin-6 affects relative muscle strength in obese elderly women. Aging Clinical and Experimental research. 2015; 27(6):791-7.
7. Ebrahimi, M., Khenar Sanami, S. Effects of high fat diet and high intensity aerobic training on interleukin 6 plasma levels in rats. Modares Journal of Medical Sciences: Pathobiology. 2015; 18(3): 110-6.
8. Eckel, R.H., Grundy, S.M., Zimmet, P.Z., The metabolic syndrome, The Lancet. 2005; 365(9468):1415-28.
9. Eftekhari, E., Zafari, A., Gholami, M., Physical activity, lipid profiles and leptin, The Journal of sports medicine and physical fitness, 2016, 56(4): 465-469.
10. Fairburn, C.G., Walsh, B.T., Atypical eating disorders (eating disorder not otherwise specified). Eating Disorders and Obesity: A comprehensive handbook. 2002; 2: 171-7.
11. Flegal, K.M., Graubard, B.I. Estimates of excess deaths associated with body mass index and other anthropometric variables. The American Journal of Clinical Nutrition. 2009; 89(4):1213-9.
12. Gadina, M., Hilton, D., Johnston, J.A., Morinobu, A., Lighvani, A., Zhou, Y-J., and et al. signaling by type I and II cytokine receptors: ten years after. Current opinion in immunology. 2001; 13(3):363-73.
13. Hasani-Ranjbar, S., Nayebi, N., Larijani, B., Abdollahi, M. A systematic review of the efficacy and safety herbal medicine used in the treatment of obesity, World Journal of Gastroenterology (WJG), 2009; 15(25(: 3073.
14. Kumanogoh, A., Ogata, M. The study of cytokines by Japanese researchers: a historical perspective. International immunology. 2010; 22(5):341-5.
15. Liuzzi, J.P., Lichten, L.A., Rivera, S., Blanchard, R.K., Aydemir, T.B., Knutson, M.D., and et al. Interleukin-6 regulates the zinc transporter Zip14 in

 

16. liver and contributes to the hypozincemia of the acute-phase response. Proceeding of the National Academy of Sciences of the United State of America. 2005; 102(19):6843-8.
17. Loos, R.J., Genetic determinant of common obesity and their value in prediction. Best practice & research clinical endocrinology & metabolism, 2012; 26(2):211-26.
18. Lukaszewicz, M., Mroczko, B., Szmitkowski, M. Clinical significance of interleukin-6 (IL-6) as a prognostic factor of cancer disease. Pol Arch Med Wewn, 2007; 117(5-6):247-51.
19. Mathew, S., Abraham, T.E. Studies on the antioxidant activities of cinnamon (Cinnamomum verum) bark extract, through various in vitro models. Food Chemistry. 2006; 94(4):520-8.
20. Na, Y.K., Hong, H.S., Lee, W.K., Kim, D.S. Increased methylation of interleukin 6 gene is associated with obesity in Korean women. Molecular and Cells. 2015; 38(5):452-6.
21. Nasery, L., Zafari, A

 

22. ., Banaeifar, A. A., The response of leptin and lipid parameters related to an aerobic exercise among young athlete and non-athlete women. Indian Journal of Fundamental and Applied Life Sciences 2015, 5(S3): 788-798.
23. Nemeth, E., Rivera, S., Gabayan, V., Keller, C., Taudorf, S., Pederson, B.K., and et al. IL-6 mediates hypoferremia of inflammation by inducing the synthesis of the iron regulatory hormone hepcidin. The Journal of clinical investigation. 2004; 113(9): 1271-6.
24. Nguyen, N.T., Magno, C.P., Lane, K.t., Hinojosa, M.W., Lane, J.S. Association of hypertension, diabetes, dyslipidemia, and metabolic syndrome with obesity: finding from the National Health and Nutrition Examination Survey, 1999 to 2004. Journal of the American College of Surgeon. 2008; 207(6):928-34.
25. Ossanloo, P., Najar, L., Zafari, A., The Effects of Combined Training (Aerobic Dance, Step Exercise and Resistance Training) on Body Fat Percent and Lipid Profiles in Sedentary Females of AL_ZAHRA University, European Journal of Experimental Biology, 2012, 2 (5):1598-1602.
26. Ouchi, N., Parker, J.L., Lugus, J.J., Walsh, K. Adipokines in inflammation and metabolic disease. Nature Reviews Immunology. 2011; 11(2):85-97.
27. Roussel, A.M., Hininger, I., Benaraba, R., Ziegenfuss, T.N., Anderson, R.A. Antioxidant effects of a cinnamon extract in people with impaired fasting glucose that are overweight or obese. Journal of the American College of Nutrition, 2009; 28(1):16-21.
28. Sartorius, T., Peter, A., Schulz, N., Drescher, A., Bergheim, I., Machann, J., and et al. Cinnamon extract improves insulin sensitivity in the brain and lowers liver fat in mouse models of obesity, PloS one. 2014; 9(3):e92358.
29. Shalaby, M.A., Saifan, H.A. some pharmacological effects of cinnamon and ginger herbs in obese diabetic rate. Journal of Intercultural Ethno pharmacology, 2014; 3(4):144.
30. Sindhu, S., Thomas, R., Shihab, P., Sriraman, D., Behbahani, K., Ahmad, R. Obesity is a positive modulator of IL-6R and IL-6 expression in the subcutaneous adipose tissue: significance for metabolic inflammation. PloS one. 2015; 10(7):e0133494.
31. Tanaka, T., Narazaki, M., Kishimoto, T. IL-6 in inflammation, immunity, and disease. Cold Spring Harbor perspective in biology. 2014; 6(10):a016295.
32. Vieira, V.J., Valentine, R.J., Wilund, K.R., Antao, N., Baynard, T., Woods, J.A. Effects of exercise and low-fat diet on adipose tissue inflammation and metabolic complications in obese mice. American Journal of Physiology – Endocrinology and Metabolism. 2009; 296(5): E1164-71.