بررسی اثر تعاملی تمرین تناوبی شدید و مکمل آب چغندر( بیتروت) بر مقاومت به انسولین و شاخص گلیسمی موش‌های صحرایی بالغ نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2

نشریه فعالیت بدنی و تندرستی

دوره 2، شماره 2 - شماره پیاپی 6، مرداد 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/pah.2023.1990203.1050

نویسنده

مونا عبدالحمید طهرانی^*

دانشگاه آزاد امیدیه

چکیده

مقدمه: مطالعات اپیدومیولوژی پیش‌بینی می‌کنند، آمار دیابت تا سال 2045 از مرز 700 میلیون نفر در سراسر جهان گذر کند.جهت جلوگیری از ابتلا به دیابت ارائه برنامه‌های ورزشی در کنار دارو درمانی اهمیت بسزایی دارد. تمرینات تناوبی حساسیت به انسولین را افزایش می‌دهد. از سویی گیاهان همیشه یکی از منابع داروها بوده‌اند، که به صورت سنتی و فراورده‌های شیمیایی مورد استفاده قرارمی‌گیرند. چغندر،سبزی ریشه‌ای با طیف گسترده از مواد محافظت کننده، خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی ازمکانیزم‌های مختلف باعث کنترل دیابت می‌شود.
 روش: 40 سر موش بعد از یک هفته سازگاری و پس از 16 ساعت ناشتا تحت تزریق صفاقی mg/kg 55 استروپتوزتوسین قرار گرفتند. بعد از 4 روز موش‌های با قند بالای mg/dl 300 براساس قند ناشتا به گروه‌های (1) دیابت، (2) تمرین، (3) مکمل بیتروت، (4) تمرین و مکمل و (5) کنترل تقسیم شدند. گروه‌های 2 و 4 ( 4هفته/ 4 جلسه ای) تمرین کردند؛ و گروه‌های 3 و 4 روزانه 10kg / ml وزن بدن چغندرمصرف کردند. پروتکل تمرین 44 دقیقه دویدن ( 6 دقیقه گرم کردن با سرعت 10 - 12 min/m ، 5 دوره تمرین 4 دقیقه‌ای با تناوب شدید (70 - 95 %) و4 دوره تمرین 3 دقیقه ای با شدت کم (50 تا 60 %) و 6 دقیقه سرد کردن) بود.
نتایج: آزمون تحلیل واریانس دو راهه نشان داد، اثر چهار هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل چغندربر کاهش گلوکز خون(p<0.002) و بهبود انسولین(p<0.003) و کاهش مقاومت به انسولین (p<0.006) موش‌های دیابتی معنی‌دار بود.


نتیجه گیری:چهار هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل چغندر بر کاهش گلوکز خون ، بهبود انسولین و کاهش مقاومت به انسولین  در موش‌های دیابتی  تاثیر معنی‌دار دارد.

کلیدواژه‌ها

تمرین تناوبی؛ بیتروت؛ مقاومت به انسولین

مراجع