نمود عرفان اسلامی در غزلیات شمس در سنجش با اندیشه های سلیگمن

عرفان اسلامی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 27 مرداد 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.2234/erfan.2023.1945829.1848

نویسندگان

اعظم یزدی پوران¹؛ فاطمه قهرمانی^{* 2}؛ شاهرخ حکمت³

¹دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی گرایش غنایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.

²استادیار گروه زبان وادبیات فارسی ، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.نویسنده مسئول:

³دانشیار گروه زبان وادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.

چکیده

ریشه عرفان اسلامی، قران است، مهم ترین جهان بینی و خداجویی است. حقیقتِ عرفانِ الهی، خداست. از لحاظ ادبی و روان شناسی بر سعادت انسان تاکید دارد. عرفان اسلامی راهی برای رسیدن به سلامت روانی، پیشرفت زندگی و کمال فکری بشر است. پس از مراوده با شمس و تاثیر پذیری از قران و حدیث، تحولی عظیم در مولانا پدید آمد. اندیشه شمس در مولانا تاثیرگذار بوده است. مکتب شمس مثبت اندیشیدن را در عالم درون و برون می داند. این ویژگی ها در غزلیات شمس منحصر به فرد است. اندیشه مولانا و شمس که از بزرگ ترین و نام آورترین عارفان جهان هستند، ریشه در الهیات و عرفانشان دارد. عارفان مشهور جهانی هستند. ادبیات و روان شناسی به هم مربوطند، دنیای درون، ذهن و روح، موضوع عارفان، شاعران و روان شناسان مثبت گراست. مثبت گرایی شاخه مهم روان شناسی است، اندیشه را مدیریت می کند. کمتر از دو دهه قدمت دارد. از مولفه هایِ مهمِ مبدعِ روان شناسی مثبت گرا، مارتین سلیگمن؛ امید و شادکامی است. معتقد است روان شناسی علم شناخت توانمندی انسانست، ما قادریم زندگی را با کوچ ذهنی، بسازیم. پژوهش حاضربررسی عرفانِ اسلامیِ غزلیات شمس با تاکید برنظریه امید و شادکامی پدر علم مثبت گرایی سلیگمن است.

کلیدواژه‌ها

عرفان اسلامی؛ غزلیات شمس؛ مثبت گرایی

مراجع