نقش قواعد فقهی در اعتماد عمومی

فصلنامه مطالعات میان رشته ای فقه

دوره 4، شماره 1(پیاپی13)، دی 1402، صفحه 117-136   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

سید محمود حسینی¹؛ سیدعلی پورمنوچهری^{* 2}؛ جمشید معصومی³

¹دانشجوی دکترا رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. [e-mail]

²استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول): [e-mail]

³استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. [e-mail]

چکیده

دستیابی به آرمان‏ها و اهداف فردی و اجتماعی در جوامع، نیازمند به وجود اعتماد عمومی در روابط اجتماعی است. اعتماد عمومی به معنای دریافت مثبت از طرف متولیان امور و نهادها و سازمان‏ها نسبت به خواسته‏ها و مطالبه‏های عموم مردم است. مشروعیت شورا و تاکید بر عدل و احسان و وفای به عهد و امانت داری و امر به معروف و نهی از منکر و حکم عقل و بنا عقلا دلیلی بر وجود مبانی فقهی آن، و ایجاد روحیه تعاون و مسئولیت‏پذیری و تکیه بر صداقت و تحقق عدالت اجتماعی از آثار فقهی آن به شمار می‏رود‏. و قانون اساسی دلیلی بر وجود مبانی حقوقی آن و توسعه و تحکیم برابری و مشارکت عمومی و تامین حقوق همه جانبه افراد و رفع تبعیض‏های ‏ناروا از آثار حقوقی آن بشمار می‏رود‏. التزام و عمل بر مبنای فقهی و حقوقی زمینه ساز جامعه مطلوب خواهد بود در این پژوهش به تبیین نقش قواعد فقهی بر اعتماد عمومی با روش توصیفی و تحلیلی می‏پردازیم و پژوهش حاضر نشان خواهد داد قواعد فقهی از شاکله‏های اعتماد عمومی است

کلیدواژه‌ها

اعتماد اجتماعی؛ سرمایه عمومی؛ اطمینان

مراجع