اثر محلول پاشی پاکلوبوترازول در سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و کیفیت دانه سوپرگندم

پژوهش های به زراعی

دوره 14، شماره 2، شهریور 1401، صفحه 161-178   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

شمایل سالمی پاریزی¹؛ محمدنبی ایلکایی^{* 1}؛ فرزاد پاک نژاد¹؛ فیاض آقایاری¹؛ مهدی صادقی شعاع²

¹گروه زراعت

²موسسه تحقیقات

چکیده

پاکلوبوترازول یک تنظیم کننده رشد گیاهی است که موجب کاهش جیبرلین در گیاه می­شود. در این پژوهش به بررسی اثر محلول­پاشی پاکلوبوترازول و نیتروژن بر عملکرد و کیفیت دانه رقم هیبرید سوپرگندم در منطقه کرج، بر اساس طرحی به صورت کرت­های خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی   97-1396 پرداخته شد. عامل اصلی در این آزمایش سه سطح مختلف نیتروژن (60، 105 و 150 کیلوگرم در هکتار) از منبع اوره و عامل دوم  دو سطح پاکلوبوترازول (صفر و 200 میلی­گرم بر لیتر) بود. نتایج نشان داد که کاربرد پاکلوبوترازول موجب افزایش عملکرد دانه و کیفیت دانه گندم شد و با افزایش مقدار نیتروژن عملکرد، اجزای عملکرد و کیفیت دانه گندم افزایش یافت. بیشترین مقدار عملکرد دانه 05/14 تن در هکتار، تعداد دانه در سنبله 35/89 دانه، شاخص برداشت 41/43 درصد و پروتئین دانه 44/12 درصد مربوط به اثرات متقابل 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و کاربرد پاکلوبوترازول بود. بنابراین به منظور افزایش عملکرد و کیفیت دانه گندم مصرف پاکلوبوترازول به همراه نیتروژن 150 کیلوگرم در هکتار قابل توصیه است.

کلیدواژه‌ها

پاکلوبوترازول؛ پروتئین دانه؛ سوپرگندم؛ عملکرد بیولوژیک؛ نیتروژن

مراجع