نقش میانجیگری فعالیت بدنی در رابطه علّی اعتیاد به فضای مجازی با سلامت روانی ورزشکاران

مطالعات جامعه شناختی در ورزش

دوره 3، شماره 4 - شماره پیاپی 9، دی 1402   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30486/4s.2023.1980381.1105

نویسندگان

سیما نجف نژاد^{* 1}؛ حسین پورسلطانی زرندی²؛ آزاده نقدی³

¹دانشجوی دکتری دانشگاه علوم تحقیقات

²دانشیار مدیریت ورزشی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

³دانشگاه پیام نور کرج

چکیده

هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش میانجی‌گری فعالیت بدنی در رابطه علّی اعتیاد به فضای مجازی با سلامت روانی ورزشکاران رشته ژیمناستیک باشگاه‌های ورزشی کرج بود.

روش‌شناسی: روش تحقیق حاضر توصیفی – همبستگی بوده و به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش ورزشکاران رشته ژیمناستیک باشگاه‌های ورزشی شهرستان کرج در سال 1401، به تعداد 541 نفر بود. تعداد نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران و تعداد پرسشنامه‌های کامل جمع‌آوری‌شده 217 نفر بدست آمد و به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه‌های استاندارد اعتیاد به فضای مجازی کیمبرلی یانگ(1998)، فعالیت بدنی اعتصام (1393) و سلامت روانی گلدبرگ (1972) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با تحلیل مسیر به روش حداقل مربعـات جزئـی و با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS.26 وPls smart نسخه سوم انجام شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که فعالیت بدنی نقش میانجی‌گری معناداری در رابطه علّی اعتیاد به فضای مجازی با سلامت روانی ورزشکاران رشته ژیمناستیک باشگاه‌های ورزشی دارد و مدل تحقیق حاضر از برازش مطلوبی برخوردار می‌باشد. همچنین اعتیاد به فضای مجازی با ضریب 0/13- و فعالیت بدنی با ضریب 0/23 اثر مثبت و معنی‌داری بر سلامت روان و از طرفی دیگر اعتیاد به فضای مجازی با ضریب 0/28- اثر منفی و معنی‌داری بر فعالیت بدنی دارد.

نتیجه‌گیری: انجام فعالیت های بدنی می تواند به‌عنوان ابزاری در جهت ارتقاء سطح سلامت روانی ورزشکاران به منظور مقابله با اعتیاد به فضای مجازی و اثرات نامطلوب آن در نظر گرفته شده و اثرات سودمندی را بر بهداشت روان آنها گذاشت.

کلیدواژه‌ها

فعالیت بدنی؛ اعتیاد به فضای مجازی؛ سلامت روانی؛ ژیمناستیک

مراجع