تأثیر تنظیم کننده رشد سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در شرایط تنش خشکی

پژوهش های به زراعی

دوره 15، شماره 1، اردیبهشت 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

علی نوشیروانی¹؛ شهرام مهری^{* 2}؛ حسین سلیمان زاده²؛ سعید اکبری مهر³

¹ارشد

²استادیار

³دکتری

چکیده

به منظور بررسی اثر محلول پاشی سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم (کوهدشت) در شرایط تنش خشکی ، آزمایشی در ایستگاه مرکز تحقیقات ، آموزش و ترویج کشاورزی استان اردبیل (مغان) طی سال زراعی1400-1399 به اجرا درآمد . آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­ های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد . عامل اول شامل سایکوسل با غلظت­ های صفر (S1)، 400 (S2)، 800 (S3) و 1200 (S1) میلی­گرم در لیتر و تنش خشکی در 3 سطح آبیاری کامل یا شاهد (D₁)، قطع آبیاری در مرحله سنبله دهی (D₂) و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه (D₃) بودند . نتایج نشان داد که با افزایش غلظت سایکوسل ارتفاع بوته ، تعداد سنبله در بوته ، دانه در سنبله ، عملکرد بیولوژیک ، وزن هزاردانه و وزن ساقه افزایش یافت . در شرایط تنش خشکی در مرحله سنبله دهی بیشترین تعداد دانه در سنبله ، سنبله در بوته ، وزن هزاردانه و وزن ساقه حاصل گردید . در تنش کم آبی در مرحله پر شدن دانه ، بیشترین ارتفاع بوته و ساقه بدست آمد . کمترین تعداد دانه در سنبله ، سنبله در بوته ، ارتفاع بوته ، وزن هزاردانه ، وزن برگ و وزن ساقه در محلول پاشی با غلظت صفر میلی­گرم در لیتر با تیمار شاهد مشاهده گردید . سایکوسل باعث افزایش معنی ­دار تمامی صفات نسبت به شاهد شد که این امر نشان دهنده افزایش مقاومت گیاه با مصرف سایکوسل می ­باشد ، در نهایت به­ نظر می­رسد با محلول­ پاشی با غلظت 800 میلی­ گرم در لیتر و تنش خشکی در مرحله پر شدن دانه بتوان به عملکرد بالاتری دست یافت .

کلیدواژه‌ها

اجزای عملکرد؛ تنش خشکی؛ سایکوسل؛ گندم

مراجع