بررسی تطبیقی مفهوم طبیعت در شعر کودک

جستار نامه: ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)

دوره 7، شماره 25، آذر 1402، صفحه 39-75   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/rpcl.2023.707149

نویسندگان

توران عفری¹؛ رحیمه چولانیان^{* 2}؛ صادق ابراهیمی کاوری³

¹دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات عربی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران.

²استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران. (نویسنده مسئول)

³استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، واحد آبادان، دانشگاه آزاد اسلامی، آبادان، ایران

چکیده

ادبیات کودک عبارت است از هر­­گونه متنی که با کمک اصول فنی و ادبی خاص و محتوایی متناسب با ردۀ سنّی کودک نوشته یا سروده می‌شود، به­طوری­ که کودک بتواند به­خوبی با آن ارتباط برقرار کند. در نتیجه باید گفت آثاری که برای کودکان نوشته یا سروده می­شوند هم باید اصول فنی خاصی در آن­ها رعایت گردد و هم اینکه از نظر بُعد عاطفی و روانی به­گونه­ای باشند که روح زیبایی­طلب کودک را تحت تأثیر قرار دهند و عواطف و احساسات وی را برانگیزند. در ادبیات عربی «سلیمان العیسی» و در ادبیات فارسی «مصطفی رحماندوست» از جمله شاعرانی هستند که بخش اعظمی از اشعار خود را به موضوعات مربوط به کودکان اختصاص دادند و آثار ارزشمندی را در این زمینه از خود بر جای نهادند. پژوهش حاضر که با روش توصیفی تحلیلی و استفاده از منابع کتاب‌خانه­ای نوشته شده است، مظاهر طبیعت آسمانی و زمینی را در اشعار کودک دو شاعر مذکور مورد بررسی قرار داده و چنین استنتاج کرده است که هر دو شاعر پدیده­هایی مانند آسمان، باران، باد، دریا، رودخانه، درخت و ... را در اشعار خود مورد توجه قرار دادند و ضمن ترسیم آن­ها، به ذکر پاره­ای اصول اخلاقی و تربیتی متناسب با آن­ها برای کودکان نیز پرداخته­اند.

کلیدواژه‌ها

ادبیات کودک؛ طبیعت آسمانی؛ طبیعت زمینی؛ سلیمان العیسی؛ مصطفی رحماندوست

مراجع