بررسی مبانی انسان‌شناختیِ معنای تنهایی از نظر سیمین بهبهانی و اروین یالوم

جستار نامه: ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)

دوره 7، شماره 25، آذر 1402، صفحه 140-175   

نوع مقاله: پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/rpcl.2023.707170

نویسندگان

پرنیا امان¹؛ هادی حیدری نیا^{* 2}؛ محمود صادق زاده³

¹دانشجوی دکترای گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی ، یزد، ایران.

²استادیارگروه زبان و ادبیات فارسی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران.

³استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران.

چکیده

اگزیستانسیالیسم، فلسفۀ نو پا است که از اواخر قرن نوزدهم به وجود آمد و یالوم، معنادرمان این مکتب است. موضوع تنهایی یکی از مبانی انسان‌شناختی یالوم در خصوص معنای زندگی است. تنهایی از مضامینی است که انسان در طول تاریخ با آن مواجه بوده و در حوزه­های گوناگونی همچون عرفان و تصوّف، روان‌شناسی، فلسفه و عشق، دارای معنی و مفهوم است. به نظر یالوم، چهار اضطراب آزادی، تنهایی، مرگ و بی‌معنایی، در حقیقت هستی و وجود انسان ریشه دارد. یالوم معتقد است، انسان برای رهایی از این چهار نگرانی، باید به ابداع معنا بپردازد و به حقیقت زندگی که در­واقع خدمت به خلق، آفرینش و خودشکوفایی است، پی ببرد. همچنین در شعر سیمین، تنهایی یکی از نمودهای پر رنگ است که بر فضای غزل‌­های او حاکم شده است. سیمین و یالوم هر دو در آثار و نوشته‌های خود، معتقد به‌تنهایی بنیادین هستند و درصدد رفع این‌گونه‌ تنهایی بوده‌ و هرکدام راهکارهای خاصی را ارائه نموده‌اند. نویسنده در این پژوهش، درصدد آن است تا به­شیوۀ توصیفی – تحلیلی و ابزار کتابخانه‌ای به بررسی و مقایسۀ مبانی انسان‌شناختی معنای تنهایی از نظر سیمین بهبهانی و اروین یالوم بپردازد و به این پرسش پاسخ دهد که آیا مضمون تنهایی در شعر سیمین با تنهایی بنیادین یالوم یکسان است؟ و راهکار این دو برای رفع تنهایی و رهایی از اضطراب و دلواپسی در زندگی چیست؟

کلیدواژه‌ها

سیمین بهبهانی؛ اروین یالوم؛ تنهایی؛ اگزیسنتانسیالیسم

مراجع