بررسی نقش نظریه بازی ها و هوش مصنوعی در روابط بین الملل

فصلنامه مطالعات سیاسی

دوره 15، شماره 2 - شماره پیاپی 58، اسفند 1401، صفحه 125-146   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

زهرا شریف زاده¹؛ امیرهوشنگ میرکوشش^{* 2}؛ محمدمهدی حسینی³

¹دانشجوی دکتری رشته علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.

²ستادیارگروه علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران

³استادیار گروه کامپیوتر، دانشکده فنی ومهندسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران

چکیده

در بین تمامی طیف‌های رفتاری انسان، شاید سیاست دشوارترین رفتاری است که بتوان آن را به صورت اتوماسیون درآورد. سیاست ذاتاً امر پیچیده‌ای است که پیچیدگی رفتار انسان هم به عنوان یک فرد و هم در ابعاد اجتماعی را منعکس می‌کند. این پیچیدگی در سطح روابط بین الملل بسیار واقعی‌تر به نظر می‌رسد. هوش مصنوعی عرصه ای تأثیرگذار و فراگیر است که دامنه آن تنها به مباحث فنی و مهندسی مربوط نمی‌شود و حوزه های علوم انسانی و به خصوص صلح و امنیت بین المللی را نیز در بر می‌گیرد. استفاده از نظریه بازی‌ها به عنوان بخشی از هوش مصنوعی در حوزه علوم سیاسی و روابط بین‌الملل در قالب حوزه‌های مشترکی از قبیل توزیع عادلانه، اقتصاد سیاسی، انتخاب عمومی، چانه‌زنی جنگ، نظریه سیاست اثباتی و نظریه انتخاب عمومی متمرکز شده است. در هرکدام از این حوزه‌ها، محققان مدل‌های تئوری بازی‌هایی را مطرح کرده‌اند که در آن مدل بازیکنان اغلب در قالب رأی‌دهندگان، دولت‌ها، گروه‌های خاص ذی‌نفع و سیاستمداران نشان داده می‌شوند. از این رو، در تحقیق حاضر به بررسی نقش نظریه بازی‌ها در روابط بین‌الملل پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه‌ها

روابط بین الملل؛ قواعد بازی؛ نظریه بازی؛ هوش محاسباتی؛ هوش مصنوعی

مراجع