تاثیر ترکیب سیاهدانه و عسل (دوسین) بر حافظه و یادگیری در موش های صحرایی نر بالغ با القای کم کاری تیروئید

مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

دوره 16، شماره 3 - شماره پیاپی 63، مرداد 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

پریسا پورزال¹؛ مختار مختاری^{* 2}؛ مهرداد شریعتی³

¹گروه زیست شناسی ، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران

²گروه زیست شناسی ، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسالمی، کازرون، ایران

³گروه زیست شناسی،واحدکازرون ،دانشگاه آزاد اسلامی،کازرون،ایران

چکیده

زمینه و هدف: این مطالعه به منظور تعیین تاثیر دوسین (سیاهدانه و عسل) بر روی یادگیری و حافظه در موش های صحرایی نر بالغ بدنبال القای کم کاری تیروئید انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 60 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار با وزن تقریبی g 200-225 به شش گروه تقسیم شد. گروه کنترل (Ctl) ، گروه شاهد (Sham) دریافت کننده ی یک میلی لیتر آب مقطر ، گروه تجربی 1 کم کاری تیروئید (Hypo) که داروی متیمازول به میزان 25 میلی گرم بر کیلوگرم ، گروه تجربی 2 دریافت کننده ی دوسین به میزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم ، گروه های تجربی 3 و 4 که علاوه بر القای هیپوتیروئیدیسم به ترتیب 100 و 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم دریافت کردند. اختلالات حافظه و یادگیری با آزمون ماز آبی موریس ارزیابی شد.

نتایج: زمان و مسیر طی شده برای رسیدن به سکو در گروه تجربی 1(Hypo) نسبت به گروه کنترل (Ctl) در روزهای سوم و چهارم بیشتر بود. زمان و مسیر طی شده در گروه نجربی 3 و 4 در روز سوم از گروه تجربی 1 کمتر بود. همچنین، میانگین زمان سپری شده در ربع هدف در گروه تجربی 1 نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری یافته است. همچنین افزایش معنی داری در میانگین زمان و مسافت سپری شده در ربع هدف در گروه تجربی3 نسبت به گروه تجربی 1 مشاهده شد.

بحث: درمان با عصاره دوسین ممکن است اثرات مضر کم کاری تیروئید را بر یادگیری و حافظه بهبود بخشد.

کلیدواژه‌ها

دوسین؛ هیپوتیروئیدیسم؛ حافظه؛ یادگیری؛ رت

مراجع