تجربه زیسته مادران دانش آموزان آسیب دیده شنوایی: مطالعه پدیدارشناسانه

فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

مقاله 5، دوره 14، شماره 2 - شماره پیاپی 54، شهریور 1402، صفحه 69-80   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

فاطمه مرتضوی کیاسری¹؛ رضا دنیوی^{* 2}؛ بهرنگ اسماعیلی شاد³

¹دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی عمومی و استثنایی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²استادیار، گروه روانشناسی، واحد نکا، دانشگاه آزاد اسلامی، نکا، ایران

³استادیار گروه علوم تربیتی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، تبیین و شناسایی تجارب زیستة مادران دانش آموزان آسیب دیدة شنوایی بود. روش تحقیق کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. جامعه آماری عبارت بود از کلیه مادران دارای فرزند با آسیب شنوایی بودند که فرزندشان در مدارس ابتدایی استثنائی شهرستانهای ساری و میاندورود ثبت نام نموده بودند. از شیوه نمونه گیری هدفمند تا حد اشباع داده ها برای نمونه گیری استفاده شد.  ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه بود. پایایی کل به روش دو کُد گذار برابر 90/0 می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش هفت مرحله ای کلایزی (1978) استفاده شد. یافته های حاصل از مصاحبه ها در 10 مضمون اصلی شامل «برطرف سازی احساس تنهایی در کودک ناشنوا»؛ «رفع احساس ناامیدی در کودک ناشنوا»؛ «تعامل زیاد با فرزند ناشنوا»؛ «رفع احساس درماندگی در کودک ناشنوا»؛ «رفع احساس خستگی در کودک ناشنوا»،«کنترل هیجان»؛«جستجوی راهکارهای ارتباط»، «بهره گیری از تجربیات مادران دارای فرزند ناشنوا»؛ «پذیرش مشکل ناشنوایی فرزند»؛ «رسیدگی به فرزند» و 30 مضمون فرعی طبقه بندی گردید.

کلیدواژه‌ها

تجارب زیسته؛ مادران؛ آسیب شنوایی

مراجع