سیاستگذاری شهرهای سبز سازگاربا استانداردهای زیست محیطی (نمونه شهر مرند)

سیاست گذاری شهری و منطقه ای

مقاله 4، دوره 2، شماره 7، آذر 1402، صفحه 54-70   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

علی علمی^{* 1}؛ بختیار عزت پناه²

¹کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری،گروه شهرسازی،واحد مرند،دانشگاه آزاد اسلامی،مرند،ایران

²استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران

چکیده

امروزه برنامه ریزان و مسئولان شهری برای ایجاد محیطی مطلوب، ایمن و پایدار رویکردهایی را در پیش گرفته اند که یکی از آنها شهر سبز است. این رویکرد دارای چندین شاخص و زیرشاخص است که عمدتاً شامل موضوعات مرتبط با انرژی، آب، هوا، پسماند، فاضلاب، حمل و نقل، کاربری اراضی و مدیریت زیست محیطی است. این تحقیق با هدف ارزیابی و سنجش میزان تناسب و تناسب حوزه‌های مختلف انجام شده است. شهر مرند با شاخص‌های تنوع زیستی بر اساس رویکرد شهر سبز توسعه یافته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش کارکنان منابع آب، محیط زیست و شهرداری‌های مرفا هستند که به 14 پرسشنامه پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردید. نتایج نشان داد که شاخص‌های پساب، پسماند و مدیریت زیست محیطی به ترتیب با وزن 0.019،ر0.024، 0.044 در شهرستان مرند نامناسب هستند. همچنین بر اساس نتایج محاسبات، مناطق 5، 2 و 4 با ضرایب وزنی 0.312، 0.209 و 0.16 در هر هشت شاخص شهر سبز و مناطق 1 و 3 با ضرایب 0.154 و 0.143 در رتبه‌های اول تا سوم قرار دارند. در بدترین حالت هستند. به عبارت دیگر حاشیه شمالی شهر (1) و مناطق مرکزی و قدیمی شهری شهر (3) با توجه به شاخص‌های تنوع زیستی شهر سبز در وضعیت مناسبی قرار ندارند.

کلیدواژه‌ها

شهر سبز؛ ارزیابی؛ تحلیل سلسله مراتبی؛ شهر مرند

مراجع

Abdi, N., Zanganeh Shahraki, S., Marsousi, N., & Rostami, S. B. (2016). Human Factors Affecting Urban Sprawl in Sanandaj (1976-2015) With Emphasis on Informal Settlements and Peri-Urban Villages. Journal of Rural Research, 7(3), 564-581.

Asgarzadeh, M., Koga, T., Yoshizawa, N., Munakata, J., & Hirate, K. (2010). Investigating green urbanism; building oppressiveness. Journal of Asian Architecture and Building Engineering, 9(2), 555-562.

Beatley, T. (2012). Green urbanism: Learning from European cities. Island press.

Beatley, T. (Ed.). (2012). Green cities of Europe: global lessons on green urbanism. Washington, DC: Island press.

Cervero, R., & Sullivan, C. (2011). Green TODs: marrying transit-oriented development and green urbanism. International journal of sustainable development & world ecology, 18(3), 210-218.

Esparham, A. (2023). Geopolymer concrete, a way for green construction and sustainable urban development. Journal of Urban and Regional Policy, 2(5), 85-101.

Hosseini, S. M., Rahnama, M. R., Ajzae Shokuhi, M., & Kharazmi, O. A. (2020). Analysis of Factors Affecting Pattern Green City with Futures Study Approach in Mashhad. Journal of Environmental Science and Technology, 22(6), 323-336.

Khademolhoseini, A., ghaedrahmati, S., & Jamshidi, Z. (2016). Assessment of sustainability in Urban Green Space in 15 districts of Isfahan. Human Geography Research, 48(4), 751-763. doi: 10.22059/jhgr.2016.53398

Lehmann, S. (2010). The principles of green urbanism: Transforming the city for sustainability (pp. 1-15). London: Earthscan.

Low, N., Gleeson, B., Green, R., & Radovic, D. (2016). The green city: sustainable homes, sustainable suburbs. Routledge.

McCann, E. (2017). Mobilities, politics, and the future: Critical geographies of green urbanism. Environment and Planning A: Economy and Space, 49(8), 1816-1823.

Newman, P. (2010). Green urbanism and its application to Singapore. Environment and urbanization Asia, 1(2), 149-170.

Pow, C. P., & Neo, H. (2015). Modelling green urbanism in C hina. Area, 47(2), 132-140.

Rapoport, E., & Vernay, A. (2011). Defining the eco-city: a discursive approach.

Sharifzadegan, M., & ebadi ghajari, S. (2022). The role of ecological footprint in spatial development planning of sari district. Journal of Urban and Regional Policy, 1(2), 19-37.

Taheri Mirghaed, E., & Saberi, H. (2021). Feasibility Study of Development of Vertical Green Spaces (Green Roof) to Achieve an Ecological City; Case Study: District 5 of Isfahan. Armanshahr Architecture & Urban Development, 14(35), 285-298.

Venkatesh, G. (2014). A critique of the European green city index. Journal of Environmental Planning and Management, 57(3), 317-328.

yazdanpanah abdolmalaki, A., Latifi, G., & Al- saeidi, H. (2023). Adaptive policy making with emphasis on ecological city; A case study of Zayandeh Rood river. Journal of Urban and Regional Policy, 2(5), 39-65.

Yu, X., Ma, S., Cheng, K., & Kyriakopoulos, G. L. (2020). An evaluation system for sustainable urban space development based in green urbanism principles—A case study based on the Qin-Ba mountain area in China. Sustainability, 12(14), 5703.

Zhou, H., Leung, V. C., Wang, K., Zhang, Y., & Yang, L. T. (2017). Toward big data in green city. IEEE Communications Magazine, 55(11), 14-18.