پاسخ سطوح برخی مایوکاین‌های پلاسما در مردان چاق به 12 هفته تمرینات مختلف مقاومتی

فصلنامه زیست شناسی جانوری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 دی 1402

نوع مقاله: مقالات پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/ascij.2024.2004974.1579

نویسندگان

کویستان حاجی حسنی¹؛ سامان پاشایی^{* 2}؛ ایوب سعیدی³

¹گروه تربیت بدنی، واحد سقز، دانشگاه آزاد اسلامی، سقز، ایران.

²گروه تربیت بدنی، واحد سقز، دانشگاه آزاد اسلامی، سقز، ایران

³گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه کردستان، سنندج، کردستان، ایران.

چکیده

چاقی و بیماری‌های قلبی عروقی از عوامل اصلی مرگ و میر در دنیا می‌باشند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی مختلف سنتی، دایره ای و تناوبی روی پروتئین ترشح اسیدی و غنی از سیستئسن (SPARC) و فاکتور نروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) در مردان چاق بود.
برای این منظور 44 مرد چاق داوطلب بعد از همگن سازی بر اساس ویژگی‌های فردی و به روش تصادفی به 4 گروه کنترل (11 نفر)، ، دایره ای (11 نفر)، سنتی(11 نفر) و تناوبی (11 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی ها 12 هفته تمرینات مقاومتی مختلف سنتی، دایره ای و تناوبی را به صورت هر هفته سه جلسه دادند. نمونه خونی قبل از اولین جلسه تمرینی و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین گرفته شد و برای آنالیز شاخص‌ها مورد استفاده قرار گرفت.
بررسی تعییرات بین گروهی برای BDNF و SPARC نشان داد که بین گروه‌ها اختلاف معنی دار وجود دارد (001/0P<). نتایج آزمون بونفرونی برای BDNF نشان داد که بین کنترل با تناوبی (001/0P<) و کنترل با دایره‌ایی (001/0P<) و کنترل با سنتی (012/0P=) تفاوت معنی داری مشاهده شد. نتایج آزمون بونفرونی برای SPARC نشان داد که بین گروه‌های کنترل با مقاومتی تناوبی (001/0P<)، کنترل با مقاومتی دایره‌ایی (001/0P<) تفاوت معنی داری مشاهده شد.
نتیجه گیری: در تحقیق حاضر، نشان داده شد که 12 هفته تمرین مقاومتی سنتی، دایره‌ای و تناوبی منجر به افزایش سطوح پلاسمایی BDNF و کاهش سطوح پلاسمایی SPARC در مردان چاق شد. لازم به ذکر است که تغییرات مطلوب در پروتکل‌های تمرین مقاومتی دایره ای و تناوبی بهتر از نوع سنتی بود.

کلیدواژه‌ها

تمرین مقاومتی؛ مردان چاق؛ BDNF؛ SPARC

مراجع