بررسی تطبیقی علم الهی به ماسوا از نظر ابن سینا و ملاصدرا

اندیشه های فلسفی و کلامی

مقاله 3، دوره 3، شماره 6، دی 1402، صفحه 51-74   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حسن وهاب پور¹؛ محمد حسین صائینی^{* 2}

¹دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

²دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان

چکیده

ابن سینا و ملاصدرا، هریک بنیانگذار مکتب فلسفی ، جزو کسانی هستند که در پرتو آراء ایشان تحولی شگرف و اساسی در عرصه های مختلف علمی پدید آمده است. تفاوت اساسی بین این دو فیلسوف درعلم الهی به ماسوا در نوع نگرشی است که هریک درباره ماهیت علم دارند. این نوع نگرش به علم سبب تفاوتهای اساسی بین مشایین و حکمت صدرایی شده است. علم در حکمت صدرایی، امری وجودی و دارای مراتب ضعیف و قوی است و در نظام مشایی، کیف نفسانی است. در حکمت متعالیه علم خداوند به‏ذات و علم به موجودات قبل از ایجاد و بعد از ایجاد، علمی حضوری است ولی در حکمت مشاء علم به‏ذات و علم به صور متقرره در ذات، حضوری و علم به موجودات خارجی، قبل و بعد از ایجاد، علم ارتسامی و حصولی وتفصیلی است .از نظر ابن‌سینا علم خدا به ما سوی زائد بر ذات اوست و به‌گونه‌ای، کلی است. این علم فعلی است، نه انفعالی و قیام آن به واجب صدوری است، نه حلولی. اشیا خارجی معلوم بالعرض واجب هستند، نه بالذات. ملاصدرا در حل علم به ماسوا در مرتبة ذات، از قاعدة «بسیط‌الحقیقة کل الاشیاء» بهره گرفته و نظریة علم تفصیلی و متحد با ذات واجب را که از ابتکارات او می‌باشد، تبیین کرده است. از نظر این حکیم الهی، علم خداوند ذاتی اوست. از آن حیث که حق تعالی مبدأ کل اشیاست و واجب تعالی به مجرد علم به خود، بر جمیع اشیا بر وصف انکشاف و ظهور آگاه می‌شود.
 

کلیدواژه‌ها

ابن سینا؛ ملا صدرا؛ علم به ماسوا؛ علم حضوری؛ صور مرتسمه