سبک اشعار دینی شیخ احمد وائلی

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

دوره 14، شماره 1 - شماره پیاپی 51، بهمن 1402، صفحه 77-100   

نوع مقاله: مروری

نویسندگان

عزت ملا ابراهیمی^{* 1}؛ کمال دهقانی²

¹استاد زبان و ادبیات عرب، دانشگاه تهران (نویسنده مسئول)

²دانش‌آموخته دانشگاه تهران

چکیده

سبک ­شناسی یکی از شاخه‌­های نقدِ ادبی است که از دانش زبان­‌شناسی و بلاغت در تحلیل متن بهره می­‌جوید و در بررسی نقدی و ادبی، بر سه عنصر اصلی متن، نویسنده و مخاطب تکیه می­‌کند. این پژوهش که بر مبنای سبک­‌شناسی ساختارگرا مبتنی است، می‌­کوشد تا به کشف زوایای پنهان اشعار دینی شیخ احمد وائلی بپردازد و از این منظر، اشعار وی در سطوح زبانی، ادبی و فکری و با شیوه­ توصیفی-تحلیلی مورد کنکاش قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می­دهد که اندیشه‌­های اجتماعی و سیاسی شاعر در اشعار دینی وی تبلور یافته است و شاعر از اهل بیت ^(ع) و به‌ویژه پیامبر ^(ص) استفاده سیاسی و اجتماعی می­‌کند. او شاعرِ مضمون و محتوا است و کلمات و عبارات ساده و در عین حال فخیم را برای تعبیر عقاید خود به کار برده است و به‌ندرت از اوزان عروضی خارج می­‌شود. او تمایل خاصی به بیان خطابی دارد و سعی کرده است تا شعر دینی خویش را در خدمت نیازها و چالش‌­های موجود در جهان اسلام قرار دهد. وی با آگاهی از مفاهیم و الفاظ قرآنی توانسته است تفکری قرآنی را به اشعار دینی خود ببخشد.

مراجع