مروری بر نقش آیریزین و آدیپولین در شرایط دیابت و چاقی با رویکرد ورزشی

نشریه فعالیت بدنی و تندرستی

دوره 2، شماره 3 - شماره پیاپی 7، آبان 1402

نوع مقاله: مقاله مروری

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30495/pah.2023.2001209.1063

نویسندگان

مرجان شجاعی¹؛ صالح رحمتی^{* 2}

¹دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز

²دانشگاه آزاد واحد پردیس

چکیده

هدف از مقاله حاضر بررسی نقش آیریزین و آدیپولین در شرایط دیابت و چاقی با یک رویکرد ورزشی می‌باشد. تعامل بین آیریزین، آدیپولین، فعالیت بدنی، دیابت و چاقی یک موضوع چندوجهی و پیچیده است که پیامدهای مهمی برای درک ما از سلامت متابولیک دارد. آیریزین و آدیپولین سایتوکاین‌هایی هستند که در حین فعالیت بدنی ترشح می‌شوند. این سایتوکاین‌ها نقش مهمی در تنظیم عملکردهای متابولیک در بدن دارند. آیریزین، به‌ویژه، به دلیل پتانسیل آن برای افزایش گرمازایی و بهبود هموستاز گلوکز مورد توجه قرار گرفته است. نشان داده شده است که فعالیت بدنی باعث افزایش ترشح آیریزین می‌شود که منجر به افزایش چربی سوزی و مصرف انرژی می‌شود. آیریزین بافت چربی سفید را به قهوه‌ای تبدیل می‌کند و به کاهش وزن و جلوگیری از چاقی کمک می‌کند. در زمینه دیابت، آیریزین به‌عنوان یک هدف درمانی بالقوه امیدوارکننده است. مطالعات نشان داده‌اند که آیریزین می‌تواند حساسیت به انسولین و جذب گلوکز را در سلول‌های عضلات اسکلتی افزایش دهد که ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مفید باشد. علاوه بر این، آیریزین دارای خواص ضد التهابی است و التهاب مزمن درجه پایین را که معمولاً با چاقی و دیابت مرتبط است، کاهش می‌دهد. آدیپولین میوکین دیگری است که با سلامت متابولیک مرتبط است. مشابه اثرات آیریزین، آدیپولین دارای خواص ضد التهابی است و به تنظیم متابولیسم بافت چربی کمک می‌کند. 

کلیدواژه‌ها

چاقی؛ دیابت؛ میوکاین؛ سایتوکاین؛ تمرین ورزشی؛ اکسیداسیون چربی

مراجع