اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خود سرزنشگری، تحمل پریشانی، عاطفه‌ی خوداگاه و سبک‌های حل تعارض بیماران مبتلا به سرطان شهر اصفهان

دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 21 اسفند 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30486/jsrp.2022.1946593.3272

نویسندگان

حسن خوش اخلاق^{* 1}؛ یگانه یاوری²؛ محمدرضا شعربافچی زاده³

¹استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نایین، اصفهان، ایران

²دانشجوی دکتری روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نایین، اصفهان، ایران

³استادیار، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

این پژوهش باهدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خود سرزنشگری، تحمل پریشانی، عاطفه‌ی خودآگاه و سبک‌های حل تعارض بیماران مبتلابه سرطان شهر اصفهان انجام گرفت. روش این پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلابه سرطان استان اصفهان در سال 1398 بودند که تعداد 30 بیمار سرطانی به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (15=n) قرار گرفتند. پرسشنامه راهبردهای شناختی تنظیم هیجان (Garnefski et al., 2002)، پرسشنامه تحمل پریشانی (Simons & Gaher, 2005)، پرسشنامه عاطفه خودآگاه (June Price Tangney, Dearing, Wagner, & Gramzow, 1989)، پرسشنامه حل تعارض (Fisher & Ury, 1991; Weeks, 1994)، به‌عنوان پیش‌آزمون مورداستفاده قرار گرفت، سپس گروه آزمایش به مدت دو ماه و در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. در پایان پس‌آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری Spss-23 و روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد که مداخله درمانی باعث کاهش نمره خود سرزنشگری و عاطفه خودآگاه و افزایش نمره تحمل پریشانی و سبک‌های حل تعارض در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است (05/0P<). بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر شفقت مداخله‌ای مؤثر جهت کاهش عواطف منفی و افزایش سبک‌های مقابله‌ای کارآمدتر در بیماران سرطانی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

شفقت درمانی؛ سرزنشگری؛ تحمل پریشانی؛ عاطفه‌ی خوداگاه؛ سبک‌های حل تعارض و سرطان

مراجع