اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری بر افکار خودکشی و اهمال کاری افراد اقدام کننده به خودکشی

دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 21 اسفند 1402

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

شناسه دیجیتال (DOI): 10.30486/jsrp.2023.1949287.3315

نویسندگان

گلنوش اثنی عشران^{* 1}؛ اصغر آقایی جشوقانی²

¹دانشگاه آزاد اصفهان

²گروه روان‌شناسی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

چکیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری بر افکار خودکشی و اهمال کاری افراد اقدام کننده به خودکشی انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس از آزمون و پیگیری دوگروهی با گروه کنترل می‌باشد. بدین منظور ۳۰ نفر از افراد اقدام کننده به خودکشی که در بیمارستان‌های خورشید و الزهرا اصفهان بستری شده یا مراجعه کردند با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در مرحله پیش‌آزمون به پرسشنامه های افکار خودکشی بک (1999) و اهمال کاری تاکمن (1991) پاسخ دادند. افراد گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه 90 دقیقه‌ای در گروه‌درمانی فعال‌سازی رفتاری شرکت کردند اما گروه کنترل تحت درمانی قرار نگرفتند سپس همه آزمودنی‌ها مجدد در مرحله پس‌آزمون و پیگیری (بعد از 1 ماه) به پرسشنامه‌های ذکرشده پاسخ دادند. داده‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزار آماری SPPS-23 در دو سطح توصیفی و استنباطی تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌ گیری مکرر نشان داد که درمان فعال‌سازی رفتاری نمرات افکار خودکشی و اهمال‌کاری افراد اقدام کننده به خودکشی را در مرحله پس‌آزمون کاهش داده است و اثرات درمان در مرحله پیگیری نیز باقی‌مانده است (0/001>p). درمجموع شواهد حاکی از آن است که می‌توان از درمان فعال‌سازی رفتاری به‌منظور افکار خودکشی و اهمال‌کاری افراد اقدام کننده به خودکشی استفاده شود.
واژگان کلیدی: درمان فعال سازی رفتاری، افکار خودکشی، اهمال کاری، افراد اقدام کننده به خودکشی

کلیدواژه‌ها

درمان فعال سازی رفتاری؛ افکار خودکشی؛ اهمال کاری؛ افراد اقدام کننده به خودکشی

مراجع