گویش بابلی

گویش‌شناسی و فرهنگ عامّه

دوره 1، شماره 2، اسفند 1402، صفحه 127-154   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

سلیمه زمانی^*

پژوهشگر

چکیده

چکیده

بابلی از گویش‌های مرکزی زبان طبری است که در کرانۀ جنوبی دریای کاسپین رواج دارد و جزوگویش‌های شمال ‌غربی به شمار می‌رود. زبان طبری به سه دستۀ شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. این زبان یکی از معدود گویش‌های ایرانی است که از سنت ادبی کهنی برخوردار است. محدودة رواج گویش بابلی شهرستان «بابل» در استان مازندران است. این شهرستان متشکل از هفت شهر ِبابل، امیرکلا، زرگرمحله، گتاب، گلوگاه، خوش رودپی و مرزی‌کلا است. آنچه در این مقاله آمده، توصیف مختصر آواشناسی، ساخت‏واژی، نحوی و واژگانی و ملاحظات جامعه‌شناختی گویش بابلی است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد بابلی در مناطق شهری کمرنگ‌تر از مناطق روستایی صحبت می‌شود.

کلیدواژه‌ها

زبان طبری؛ زبان‌های کاسپی؛ زبان‌های ایرانی؛ گویش بابلی؛ مازندران

مراجع