بررسی تاثیر دینداری بر میزان شکوفایی استعدادها و نقش آفرینی زنان در توسعه پایدار شهری

فصلنامه مطالعات میان رشته ای فقه

دوره 5، شماره 2(پیاپی 18)، فروردین 1404، صفحه 91-106   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

فاطمه فراهانی¹؛ علی روشنایی^{* 2}؛ محمد حسین اسدی داود آبادی³؛ امید علی احمدی⁴

¹دانشجوی دکترای تخصصی جامعه شناسی اقتصادی و توسعه ، دانشکده علوم انسانی ، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران.

²استادیارگروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران. (نویسنده مسئول): [e-mail]

³استادیار گروه جامعه شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران. : [e-mail]

⁴استادیار گروه جامعه‏شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران.: [e-mail]

چکیده

هدف اساسی این پژوهش بررسی تاثیر دینداری بر میزان شکوفایی استعدادها و نقش‌آفرینی زنان در توسعه پایدار شهری است. چارچوب نظری پژوهش حاضر، تلفیقی از نظریه‏های دورکیم، برگر، مازلو و نظریه ظرفیت اجتماعی است. این تحقیق به صورت پیمایشی و با ابزار پرسش‌نامه محقق ساخته بر اساس طرح نمونه‏گیری مدون در بین زنان بالای 20 سال اراکی انجام یافته است. در نمونه‌گیری از روش خوشه‏ای و طبقه‌بندی نامتناسب استفاده شد و حجم نمونه 392 نفر بود. نتایج نشان می‌دهد «دینداری» با ضریب رگرسیونی 0.24 بر «نقش‌آفرینی زنان در توسعه شهری» و با ضریب رگرسیونی0.27 بر استعدادهای توسعه شهری اثر معنی‏داری دارد. بر اساس نتایج به دست آمده، دو متغیر پژوهش حدود 30 درصد واریانس متغیر «نقش‌آفرینی زنان در توسعه شهری» را تبیین می‌کنند.
نتایج پژوهش مویدی است بر اینکه تقویت دینداری می‏تواند به باروری بهتر و بیشتر استعدادهای زنان در توسعه شهری منتهی شود و نقش آنان را در این امور ارتقا دهد که از ثمرات این مشارکت، هم خود زنان، هم خانواده و هم جامعه بهره مند خواهند شد.

کلیدواژه‌ها

دینداری؛ زنان؛ توسعه شهری؛ استعداد؛ ظرفیت اجتماعی؛ نقش اجتماعی

مراجع