بررسی نقد و عناصر عمده عامیانه در ابومسلم نامه (داستان بلند عامیانه دوره صفویه)

مطالعات نقد ادبی

مقاله 1، دوره 8، شماره 32، مهر 1392، صفحه 1-11   

نویسندگان

منیره احمد سلطانی¹؛ معصومه ارشد²

¹ذاستادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

²دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی

چکیده

ابو مسلم نامه، داستان بلند عامیانه دوره صفویه،بن مایه ی مذهبی و دینی داردو مضمون و محور عمده اش تضاد میان خوارج با محبان خاندان پیامبر(ص)است؛ عناصر عمده عامیانه در این داستان بلندعبارتند از: وجود قهرمانان قصه مانند ابومسلم و یاران وی که همیشه در مقابل ضد قهرمانانی چون حاکمان و وزرای ظالم و دشمنان اهل بیت(ع)،پیروز هستند. مطلق گرایی، که باپیروزی مطلق ابومسلم و یاران او در میدان جنگ، نمود پیدا می کند. وجود حوادث غیر قابل باور و خلق الساعه،که باعث سست شدن شبکه استلالی حوادث قصه شده و منجر به پیرنگ ضعیف،در داستان می شوند.و نیز کلی گویی(به طور کلی افراد خوب کسانی هستند که محب آل محمد(ص) و علی(ع)بوده و افراد بد، دشمن ایشان)،ایستایی شخصیت هااز آغاز تا انتهای قصه ونیز فرضی بودن زمان و مکان حوادث قصه، همسانی قهرمان ها در سخن گفتن، سرنوشت محتوم شخصیت های قصه، شگفت آوری ناشی از حوادث خلق الساعه، استقلال یافتگی حوادث( اپیزودی) و کهنگی از دیگر عناصر عمده عامیانه در این داستان بلند است.

کلیدواژه‌ها

ابومسلم نامه؛ عناصر عامیانه؛ قصه؛ داستان؛ داستان عامیانه