تقلیل ثمن و روش کارشناسی آن در قانون مدنی ایران و کنوانسیون بیع بین المللی 1980 وین

تحقیقات حقوقی بین المللی

مقاله 5، دوره 4، شماره 11، خرداد 1390   

نویسندگان

محمدرضا پیرهادی¹؛ صادق مرادی²؛ محمود پیرهادی³

¹استادیار دانشکده حقوق دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران مرکزی

²عضو هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

³عضو هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

چکیده

در تعیین ارش و تقلیل ثمن، در قانون مدنی ایران و کنوانسیون بیع بین‏المللی 1980 وین تقریباً به یکسان ارجاع امر به کارشناس پذیرفته شده است و با تعیین نسبت قیمت صحیح به معیب از سوی کارشناس، به همان نسبت از ثمن تقلیل می‏یابد. علاوه بر این، در صورت اعتراض به نظر کارشناس واحد و ارجاع امر به کارشناس دیگر یا هیأت کارشناسان، قانون مدنی ایران، بر خلاف سکوت کنوانسیون، در ماده‏ی 428 در تعیین ارش برای تقلیل ثمن، حد وسط قیمت¬های ابرازی از سوی کارشناسان متعدد را معتبر دانسته است. این حکم به تبع فقه امامیه با روش جاری محاکم در ارجاع امر به کارشناس واحد و در فرض قبول اعتراض، ارجاع امر به هیأت کارشناسان و نادیده گرفتن نظر کارشناس یا کارشناسان قبلی، متفاوت است و محاکم عملاً توجهی به حکم این ماده نمی‏نمایند و تا کنون بحث آن در دکترین و رویه‏‏ی قضایی مغفول بوده است. مبنای فقه امامیه که در قانون مدنی ایران آمده است، بر اساس قبول قول به تنصیف می‏باشد که با جمع بینه‏ها و حقین، روشی مبتنی بر منطق ریاضی است و در فرض اشتباه یا غرض ورزی برخی از کارشناسان، این روش مانع از تأثیر منفی و یا تضییع حق طرف مقابل یا نادیده گرفتن نظر کارشناسی که به نفع او است، خواهد بود.

کلیدواژه‌ها

کارشناسی؛ تقلیل ثمن؛ کنوانسیون بیع بین‏المللی؛ تنصیف؛ حد وسط قیمت‌ها