مطالعه تطبیقی تاثیر سیاست‌های توسعه ای سازمان ملل متحد بر توسعه انسانی در آفریقای جنوبی و ایران

فصلنامه مطالعات روابط بین الملل

مقاله 1، دوره 6، شماره 21، فروردین 1392، صفحه 9-36   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

طاهره ابراهیمی فر¹؛ تورج اخوان²

¹دانشیار دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی

²دانش آموخته روابط بین الملل، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی

چکیده

چکیده
سیاست‌های توسعه‌ای سازمان ملل متحد را می توان سیاست هایی دانست که با هدف دستیابی به توسعه پایدار و توسعه انسانی، موجب حفاظت از مردم در برابر عواملی می شود که ارزش‌ها و سعادت انسان را به خطر می اندازد. در این میان سازمان های تخصصی وابسته به سازمان ملل و برخی از ارکان فرعی این سازمان، نقش بسزایی در عملیاتی کردن سیاست های توسعه ای سازمان ملل در کشور های در حال توسعه ایفا می نمایند که این پژوهش به بررسی نقش این سازمان ها در ارتقاء سطح توسعه انسانی در دو کشور ایران و آفریقای جنوبی می پردازد.
در این مقاله ارزیابی سطح توسعه انسانی به واسطه گزارش سالانه توسعه انسانی سازمان ملل و شاخص هایی که سازمان ملل برای سنجش این نوع توسعه در نظر گرفته، مورد توجه قرار می­گیرد . شاخص هایی از قبیل میزان تولید سرانه، میزان امید به زندگی و وضعیت آموزشی و بهداشتی و همچنین استاندارد زندگی شهروندان،  ابزار مناسبی برای ارزیابی وضعیت توسعه و رفاه حاصل از سیاست های توسعه ای سازمان ملل دردوکشور ایران و آفریقای جنوبی می باشد.

کلیدواژه‌ها

سازمان ملل متحد؛ سیاست های توسعه ای؛ توسعه انسانی؛ جمهوری اسلامی ایران؛ آفریقای جنوبی

اصل مقاله

مقدمه

گرایش روز افزون کشور های در حال توسعه  به سازمان های بین المللی و در راس آن سازمان ملل، با هدف حل بحران های سیاسی و معضلات اجتماعی، از مشخصات شرایط نوین بین المللی طی چند دهه اخیر می باشد. لذا با توجه به اثر گذاری  سازمان ملل در اغلب  مسائل بین المللی،  این نوشتار در پی پاسخ به این سئوال است که سازمان ملل چه نقشی در مسائل مربوط به توسعه انسانی در کشور های ایران و آفریقای جنوبی ایفا می نماید؟ و آیا نحوه اثر گذاری این سیاست ها بر ارتقائ سطح توسعه انسانی در دو کشور یکسان بوده است؟ به عبارت دیگر هدف از این مقاله بررسی تطبیقی، اثرات سیاست های توسعه ای سازمان ملل در این دو کشور می باشد. هرچند تفاوت های ساختاری در نظام سیاسی دو کشور ایران وآفریقای جنوبی و تفاوت های تاریخی ، فرهنگی و نژادی انتظار بدست آوردن نتایج یکسان را دور از ذهن می نمایاند. اما هدف اصلی این مقاله بررسی نتایج مشابه در مورد سطح توسعه انسانی در دو کشور و پی بردن به دلایل احتمالی رشد اندک توسعه انسانی حاصل از سیاست های توسعه ای سازمان ملل در هر یک از دو کشور می باشد چرا که توسعه انسانی تنها حاصل سیاست های توسعه ای سازمان ملل نمی باشد و زیر ساخت های صنعتی مناسب، سیاست های اقتصادی و خدمات رفاهی که دولت ها ارائه می دهند نیز درارتقاء سطح توسعه انسانی مؤثر می‌باشد.

اگر فعالیت توسعه‌ای سازمان ملل متحد را "حفاظت از مردم در برابر عوامل و نیروهایی که زندگی، ارزش‌ها و سعادت آنها را به خطر می اندازد"، بر شمرد می توان گفت این فعالیت­ها از دهه های 40 و50 میلادی آغاز گردیده و عمومأ از طریق برخی آژانس های وابسته به سازمان ملل که در زمینه مسائل اجتماعی، فرهنگی  و بهداشتی دارای مسئولیت وسیع بین المللی اند، عملیاتی می گردند. لذا این مقاله با هدف بررسی سیاست های توسعه­ای سازمان ملل متحد ابتدا به دلایل در الویت قرارگرفتن مسائل مربوط به توسعه، نزد سازمان ملل در قسمت چارچوب تئوریک  اشاره کوتاهی می نماید و سپس سیاست های توسعه­ای که از طریق برخی آژانس های وابسته به سازمان ملل اجرا می گردد را دردو کشور آفریقای جنوبی و جمهوری اسلامی ایران از سال 2000 تا کنون مورد بررسی قرار داده و تاثیر سیاست های توسعه ای سازمان ملل بر وضعیت توسعه انسانی در این دو کشوررا با یکدیگر مقایسه می نماید.در پاسخ به سئوال های طرح شده در این مقاله این فرضیه مطرح می شود که سیاست های توسعه ای سازمان ملل  به واسطه شرایط خاص آفریقای جنوبی و حجم گسترده  کمک های بین المللی به این کشور،  سبب ارتقائ سطح توسعه انسانی دراین کشور گشته است؛ حال آنکه این سیاست ها به دلیل سیستم اقتصادی خاص جمهوری اسلامی ایران و محدود بودن کمک های بین المللی در مقایسه با آفریقای جنوبی، تغییری در بهبود کیفییت زندگی مردم ایران نسبت به آفریقای جنوبی ایجاد نشده است. 

لذا این مقاله ابتدا در قسمت چارچوب تئوریک و مفهومی، به تبیین تئوریکی و مفهومی سیاست های توسعه ای سازمان ملل می پردازد وسپس به بررسی نحوه عملکرد سازمان ملل متحد در دو کشورایران و آفریقای جنوبی بر اساس سیاست های توسعه ای پرداخته و تاثیر این نوع سیاست ها بر توسعه انسانی را،  دردو کشور ایران و آفریقای جنوبی مقایسه می نماید.

چارچوب تئوریک

سیاست های توسعه ای سازمان ملل که با هدف رسیدن به توسعه پایدار و توسعه انسانی در کشور های توسعه نیافته و در حال توسعه اعمال می گردد از منظر نظریاتی همانند نئو ایده‌آلیست‌ها و نهادگرایان لیبرال، قابل تبیین است.

نئو ایده‌آلیست‌ها با تاکید بر  نقش نهادها و تأسیس این نهادها معتقدند وجود نهاد های بین المللی همانند سازمان ملل موجب تسهیل و تشویق همکاری، هماهنگی و حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات و در نهایت ارتقاء صلح و ثبات بین المللی می گردند.

نهادگرایان لیبرال که اغلب از آنان به عنوان تکثرگرایان^[1] یاد می‌شود، معتقدند که عملکرد برخی از بازیگران بین المللی مانند سازمان‌های غیر دولتی بین‌المللی^[2] باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. نویسندگانی مانند هاس^[3] معتقدند نهادهای بین‌المللی و منطقه‌ای همتای ضروری دولت‌های حاکم قلمداد می گردند و توانایی این قبیل بازیگران برای تأمین اهداف رفاهی را نباید بی اهمیت قلمداد نمود. از نظر نهادگرایان لیبرال کاهش استقلال دولت الزاماً نگران کننده نیست. در واقع دولت‌ها نهادهایی بین‌المللی را به وجود می‌آورند وبخشی از قدرت را به آنها تفویض می‌کنند تا سودمندی را با توجه به محدودیت‌های بازارهای جهانی و دنیای سیاست افزایش دهند. لذا فراملی‌گرایی و وابستگی متقابل پدیده‌هایی هستند که در نتیجه این تفیض اختیار به سازمان های بین المللی بوجود می آیند و باعث تسریع روند همکاری بین المللی و رشد توسعه کشور ها می گردند. (قوام، 1382: 349)

سیاست توسعه ای سازمان ملل

توسعه را می توان یکی از مفاهیم مسلط بر گفتمان سازمان ملل و یکی از اولویت‌های کاری ملل متحد در دستیابی به جهان امن‌تر در نظر گرفت. در واقع هدف سازمان ملل متحد از سیاست های توسعه ای حل معضلات اقتصادی و اجتماعی بین‌المللی و در نهایت برقراری صلح و امنیت بین‌المللی است. بدین ترتیب کوشش‌ها، اقدامات ،  برنامه‌ها و استراتژی‌های ملل متحد در طی بیش از نیم قرن از حیات آن معطوف به محو ریشه‌های بی‌ثباتی و نا امنی در سطح بین‌المللی است که همانا ریشه در فقر و عقب ماندگی و توسعه نیافتگی دارد (کریمی، 7:1377).

در پارادایم فعلی توسعه در سازمان ملل، تاکید بر "رشد اقتصادی" جای خود را به تاکید بر"مردم" داده است. بدین ترتیب در شرایط کنونی توسعه به عنوان فرآیندی تعریف می‌شود که در آن افراد یا مردم به حق خویش،  نسبت به یک زندگی کامل و انسانی در همه ابعادش دسترسی می‌یابند. مردم به عنوان عوامل تغییر ساز در فرآیند توسعه شرکت می‌کنند و خودشان الویت نیاز‌های خویش را تشخیص و در پاسخ گویی به آن نیازها تلاش می نمایند. (اسکندری، 1388: 92).

در حال حاضر گفتمان توسعه به طور همزمان چهار ارزش جهانی را در خود پذیرفته است: صلح (یا عدم خشونت)، حقوق بشر، توسعه انسانی پایدار و توازن بوم شناختی. این گفتمان صرف نظر از ویژگی‌های دقیق خود، همواره در قالب سیستم جهانی سرمایه‌داری لیبرال مطرح شده است. نزدیک به نیم قرن گفتمان توسعه در آژانس‌های سازمان ملل متحد به ایجاد اجماع کنونی در مورد توسعه کمک شایانی کرده است. کنفرانس‌های جهانی در سازمان ملل متحد در دهه 1990 در مورد محیط زیست، زنان، جمعیت، حقوق بشر و توسعه اجتماعی، مراحل تکوینی این اجماع محسوب می شوند. در واقع طی این کنفرانس‌ها، چهارچوبی منسجم از اهداف توسعه لیبرال و پارادایم‌های سیاست‌گذاری در حوزه‌های مختلف به دست آمد، که شالوده اعلامیه هزاره ملل متحد بر اساس آن بنا نهاده شد(وایس، 2004: 48).

رهبران و نمایندگان عالی رتبه 189 کشور جهان در اجلاس هزاره سازمان ملل متحد در نیویورک مقر سازمان ملل در سپتامبر سال 2000 «اعلامیه هزاره» را در هشت فصل کلی تصویب کردند که طیفی گسترده از تعهدات  در زمینه حقوق بشر، حکومت مطلوب و مردم سالاری را ترسیم نمود.«اهداف توسعه هزاره» که در واقع چکیده‌ای از آمال توسعه جهانی‌اند، مجموعه‌ای از اهداف توسعه بین‌المللی هستند که از همین هشت فصل اعلامیه هزاره استخراج شده‌اند و شامل هشت هدف یا آرمان کلی و 21 هدف عملیاتی و جزئی‌تر هستند که همه کشورها متعهد شده‌اند تا سال 2015 به آنها دست پیدا کنند. اینها هدف‌های قابل نیل در زمان محدود، مشخص و قابل اندازه‌گیری هستند که هدف کلی از طرح آنها کاهش فقر مطلق بر روی کره زمین تا سال 2015 می‌باشد(سازمان ملل متحد، 1388: 30-28)

وضعیت اقتصادی و اجتماعی آفریقای جنوبی

آفریقای جنوبی با داشتن حدود 49 میلیون نفر جمعیت، براساس معیارهای اقتصادی چون بازار مالی توسعه یافته، ارتباطات، انرژی، حمل و نقل، بازار سهام و توان درآمدی  بالا و نیز داشتن منابع طبیعی، هیجدهمین قدرت اقتصادی دنیا شمرده می شود. این کشور یکی از چهار کشور آفریقایی است که از سوی بانک جهانی در گروه  کشورهای با درآمد متوسط به بالا تقسیم بندی شده است. روند رشد اقتصادی آفریقای جنوبی از زمان برچیده شدن حکومت آپارتاید در سال 1994 میلادی، تاکنون حرکت قابل قبولی بویژه در سطح قاره آفریقا بوده است. سهم آفریقای جنوبی در تولید ناخالص قاره آفریقا، 27 درصد و در آفریقای سیاه 37 درصد است.

رشد اقتصادی افریقای جنوبی در سال 2011 میلادی حدود سه و یک دهم درصد بوده  و سرانه ملی در این کشور طی سالهای 2008 الی 2010 میلادی به ترتیب بالغ بر ده هزار و 600 دلار، ده هزارو 400 دلار و 10 هزار و 700 دلار بوده است. آفریقای جنوبی هم اکنون بزرگترین تامین کننده پلاتنیوم دنیا ( حدود 67درصد ) و نیز یکی از تامین کنندگان بزرگ طلا، الماس و نیز فلزات کمیاب در جهان شمرده می شود. لذا این کشور به لحاظ داشتن منابع طبیعی یکی از کشورهای شاخص در دنیا شمرده می شود. (South Africa, 2012: 1)

علی رغم این توانمندیها، وضعیت توسعه انسانی در آفریقای جنوبی مناسب نیست. براساس گزارش بانک جهانی، آفریقای جنوبی یکی از بدترین شاخص های توسعه انسانی را به نسبت سرانه تولید ناخالص داخلی، در میان کشورهای جهان داراست. براساس آمارهای منتشرشده  از جمعیت 1/17 میلیون نفری نیروی کار این کشور در پایان فصل اول سال 2010، تعداد افراد شاغل برابر 8/12 میلیون نفر و تعداد افراد بیکار برابر 3/4 میلیون نفر بوده است. اما بیشترین نرخ بیکاری در میان سیاهپوستان این کشور وجود دارد. 50درصد از مردم آفریقای جنوبی زیر خط فقر به سر می برند و نرخ بیکاری  طی سالهای 2009 و 2010 میلادی به ترتیب بالغ بر 24 درصد و 9/24  درصد بوده است. براساس این آمارها، حدود 70 درصد ازجوانان این کشور فاقد کار هستند و در حدود 87  درصد از این بیکاران، سیاه پوست می باشند. به طور تقریبی، درآمد یک سوم از جوانان آفریقای جنوبی، صرفا کمک های مالی است که از سوی دولت پرداخت می شود. (Africa, 2012:1-3) 

این کشور با مشکلات دیگری نظیر فساد و ایدز نیز مواجه هست. به گزارش سازمان ملل متحد، دو سوم ۳۳ میلیون بیمار مبتلا به ایدز در آفریقا، در جنوب صحرای بزرگ این قاره زندگی می‌کنند. دراین میان آفریقای جنوبی بالاترین آمار مبتلایان به ایدز در دنیا را دارد. براساس گزارش سازمان ملل،  در سال 2012 میلادی حدود 12درصد از جمعیت این کشور حامل "اچ آی وی" و مبتلا به ایدز می باشند و در سال 2009 میلادی بالغ بر 310هزار نفر براثر ابتلا به ایذر دراین کشور جان خودرا از دست داده اند. رقم های تلفات ناشی از ایدز در سال های قبل از آن نیز در این کشور بسیار بالا و تکان دهنده است. این رقم در سال 2008 میلادی بیش از 592 هزار نفر بوده است. آمار مذکور از مبتلایان به بیماری ایدز و تلفات ناشی از آن علاوه بر ایجاد مشکلات وحشتناک انسانی، اجتماعی و فرهنگی؛ هزینه های سنگین و کمرشکن اقتصادی را متوجه دولت افریقای جنوبی می کند. (Steyn,  2000: 4)

 هرچند که دولت آفریقای جنوبی در سال های اخیر تلاش زیادی داشته است با بکارگیری تدابیری همه جانبه ازجمله افزایش کلینیک های مختص به ایدز و ارائه کمک های پزشکی و نیزاقدامات گسترده فرهنگی و اجتماعی ؛ بحران ایدز را مهار کند اما حل معضلات این چنینی بدون اخذ کمک های بین المللی بویژه سازمان ملل دور از ذهن به نظر می رسد. لذا بررسی عملکرد آژانس های وابسته به سازمان ملل و تاثیر آنها بر توسعه انسانی در آفریقای جنوبی، مسئله ی است که پس از آشنایی نسبی با شرایط آفریقای جنوبی به آن  می پردازیم. اما به دلیل گستردگی عملکرد این سازمانها و تعداد زیاد آنها تنها به برخی از مهمترین این سازمان ها اشاره می نمائیم.

 

 

 

 

 

سیاست های توسعه ای سازمان ملل متحد در آفریقای جنوبی

طرح توسعه سازمان ملل به ریاست دبیر کل سازمان ملل متحد را می توان  از جمله مهمترین طرح های توسعه ای سازمان ملل دانست که به منظور تسهیل سرمایه‌گذاری به صورت تعاونی با خزانه‌داری کشور آفریقای جنوبی در تعامل می‌باشد. طرح توسعه سازمان ملل متحد از طرف سازمان ملل، مسئولیت پیگیری اهداف توسعه هزاره را بر عهده دار  و به منظور رشد اقشار فقیر در چهارچوب حکومت مطلوب فعالیت می نماید.

تعهدات طرح توسعه سازمان ملل متحد در زمینه منابع 2010- 2007 (به دلار آمریکا)
نام فعالیت	منابع عادی	دیگر منابع	جمع مبالغ به دلار آمریکا	جمع مبالغ به راند
تقویت ظرفیت دولت برای ارائه خدمات به اقشار فقیر	600.000.00	24.000.000.00	24.600.000.00	176.874.000.00
تقویت ظرفیت نهادی به منظور ارتقاء ارائه خدمات، سیستم‌های مدیریت یکپارچه و مسئولیت‌پذیری	500.000.00	6.000.000.00	6.500.000.00	46.735.000.00
تقویت طرح همکاری برای حکومت بهتر و توسعه ظرفیت	200.000.00	2.000.000.00	2.200.000.00	15.818.000.00
جمع کل	1.300.000.00	32.000.000.00	33.300.000.00	239.427.000.00

Source: http://www.undp.org.za/mdgs-in-south-africa/millennium-

development-goa1

مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز در قالب سیاست های توسعه ای، بودجه کل 13 میلیون دلار را برای آفریقای جنوبی در دوره 2010-2007 به تصویب رساند. که 76 میلیون دلار ازاین مبلغ را صندوق جمعیت سازمان ملل متحد از منابع عادی خود را جهت حمایت از دولت آفریقای جنوبی، به این کشور اختصاص داده است.منابع همکاری‌ها در حوزه این طرح به شرح زیر می‌باشند:

	منابع عادی	دیگر	جمع کل منابع به دلار آمریکا	کل منابع به راند
بهداشت مولد	3.000.000.00	3.000.000.00	6.000.000.00	43.140.000.00
جمعیت و توسعه	2.000.000.00	1.000.000.00	3.000.000.00	21.570.000.00
جنسیت	2.000.000.00	1.400.000.00	3.400.000.00	24.440.000.00
همکاری و همیاری در طرح	600.000.00	---	600.000.00	4.314.000.00
جمع کل	7.600.000.00	5.400.000.00	13.000.000.00	93.470.000.00

 

همانطور که گفته شد برخی آژانس های وابسته به سازمان ملل متحد، در زمینه مسائل اجتماعی، بهداشتی و فرهنگی دارای مسئولیت گسترده جهانی می باشند و نقش مهمی در اجرای سیاست های توسعه ای سازمان ملل متحد در کشورهای درحال توسعه و توسعه نیافته ایفا می­نمایند. سازمان های از قبیل برنامه توسعه سازمان ملل متحد.^[4]

اصول برنامه توسعه سازمان ملل در آفریقای جنوبی، حمایت از کشور برای دستیابی به اهدافی است که در دستور کار قرار دارد. شناخت و درک نقش و مسئولیت دولت توسعه محور در ارتباط با مردم، همسو کردن حمایت‌های سازمان ملل با اهداف توسعه دولت و ایجاد هماهنگی در برنامه‌ریزی توسعه ای سازمان ملل با دولت را می توان ازجمله اهداف مهم این سازمان در آفریقای جنوبی دانست.

صندوق جمعیت سازمان ملل یکی از سازمان های بین المللی فعال در این کشور است. مجمع عمومی سازمان ملل متحد بودجه کل 13 میلیون دلار را برای صندوق جمعیت سازمان ملل متحد در آفریقای جنوبی طی سال های 2010-2007 به تصویب رساند. این صندوق 6/7 میلیون دلار از منابع عادی خود را به دولت آفریقای جنوبی در زمینه‌های بهداشت مولد، جمعیت و توسعه، جنسیت، همکاری و همیاری در طرح‌های مبارزه با بیماری ایدز و ویروس اچ آی وی اختصاص داده است. (Shisana, 2009: 1)

از دیگر سازمان های بین المللی فعال در آفریقای جنوبی یونیسف است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل در زمینه حقوق کودکان فعالیت می نماید .یونیسف مراقبت از کودکان و حمایت از حقوق آنان را اساس و بنیاد پیشرفت انسان می داند. تلاش‌های این نهاد بر روی موارد زیر متمرکز است:1- تحقیقات و برنامه‌های کودک محور 2-هدایت تلاش‌های جهانی در راه موفقیت برنامه‌های حمایت از زنان و کودکان 3- حمایت از ارتقای شرایط زندگی کودکان در معرض نابرابری‌های اجتماعی و نیز کودکانی که در خانواده‌های فقیر زندگی می‌کنند. 4- تسهیل مشارکت عمومی و خصوصی. هیئت اجرایی یونیسف میزان کل تعهدات خود را به میزان 3.988.000 دلار آمریکا از محل منابع عادی یونیسف به تصویب رساند، که این امر با توجه به منابع صندوق‌ها انجام می‌شد تا از فعالیت‌های تعریف شده در طرح کشور برای دوره 1 ژانویه 2007 تا 31 دسامبر 2010 حمایت شود.

 

 

 

 

 

	جمع منابع به راند
طرح		منابع عادی	دیگر منابع	جمع منابع به دلار
تحول اجتماعی و نفوذ استراتژیک	508	3440	3948	28386.12
زنده‌ماندن و رشد کودکان	330	9200	9530	6852.70
رشو آموزش بزرگسالان	350	5940	6290	45225.10
حمایت از کودکان محروم و آسیب‌پذیر	240	5500	5740	41270.60
برنامه‌ریزی طرح، نظارت و ارزیابی	1160	2000	3160	22720.40
ارتباطات خارجی	900	1500	2400	17256.00
هزینه‌های بخش‌ها	500	420	920	614.80
جمع	3988	28000	31988	229994.00

View.html http://www.Unicef.org/Southafrica/overSource:

در آفریقای جنوبی مسائل مربوط به تبعیض نژادی و تبعیض جنسیتی عمومأ توسط دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد^[5] پیگیری می گردد. در واقع پیگیری حقوق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و مبارزه با نابرابری و فقر و حمایت ازهمکاری با مکانیزم‌ها و نهادهای حقوق بشر سازمان ملل متحد از جمله اهداف این سازمان محسوب می گردد.

مسائل مربوط به گرسنگی و کشاورزی در آفریقای جنوبی توسط سازمان خوار و بار و کشاورزی^[6]پیگیری می گردد. در واقع این سازمان دولت را در موارد زیر همراهی می‌کند:

 1- اتخاذ سیاست‌ها، طرح‌ها و پروژه ها به منظور کاهش گرسنگی و سوء تغذیه 2- کمک به توسعه بخش کشاورزی، شیلات و جنگل‌داری برای استفاده از منابع زیست‌محیطی و طبیعی در مسیر پایدار. (Handbook of United Nations, 1999: 83-90)

همچنین باتوجه به نرخ بالای بیکاری در آفریقای جنوبی، مسائل مربط به اشتغال، کارگران وکارفرمایان و برطرف کردن چالشهای موجود در روابط آنها عمدتا مورد توجه سازمان بین‌المللی کار^[7] می باشد.(Karns, 2004: 76)

سازمان بین‌المللی کار در آفریقای جنوبی با هدف، حمایت از اتخاذ سیاست‌های مؤثر تجارت و بازار کار، برطرف کردن چالش‌های که کارگران و کار‌فرمایان با آن مواجه هستند وهمچنین ایجاد  فرصت‌های گسترده  شغلی در آفریقای جنوبی پروژه های ویژه ای در دست دارد. کار بهتر^[8]یک طرح مشارکتی بین سازمان بین‌المللی کار، شرکت بین‌المللی سرمایه‌گذاری^[9]و آفریقای جنوبی می‌باشد. این طرح در فوریه 2007 آغاز به کار کرد و هدف آن افزایش انطباق با استانداردهای کار است. طرح بین‌المللی با موضوع ریشه‌کن ساختن کار کودکان از سال 1992 برای پایان دادن به کار کودکان در آفریقای جنوبی به اجرا درآمده است. 

(Statistics South Africa, 2000: 35)

به منظور حفظ میراث فرهنگی آفریقای جنوبی نهادی به نام صندوق میراث جهانی آفریقا با بودجه‌ای بالغ بر 7/2 میلیون دلار آمریکا تحت نظر سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) در این کشور تأسیس گردید.در مجموع آفریقای جنوبی دارای هشت میراث فرهنگی می باشد. (World Heritage, 2008: 1)

همانطور که گفته شد فقر و ایدز مهم ترین چالش توسعه انسانی در آفریقای جنوبی محسوب می­گردد. با توجه به این دو چالش سازمان های زیادی در این کشور فعال اند که با هدف حل این دو معضل فعالیت می نمایند. سازمان توسعه صنعتی ملل متحد^[10] کشور آفریقای جنوبی را در مرحله انتقال از فقر به ثروت و رفاه کمک می‌کند. این سازمان اطلاعات را از کشورهای مختلف جمع‌آوری می‌کند و تجارب و مهارت‌های کشورها را در اختیار کشور آفریقای جنوبی قرار می‌دهد. (Unido org., 2012)

سیاست های کلی این سازمان به عنوان یک نهاد تخصصی را می توان اینگونه برشمرد:

1-کاهش فقر از طریق انجام فعالیت‌های سازنده: تمرکز بر علل فقر و نه تنها فقط نشانه‌های این معضل و حمایت از توسعه بخش خصوصی به عنوان موتور محرک رشد و ایجاد اشتغال 2- ساختن بستر تجارت: تمرکز بر محدودیت‌های بخش عرضه از طریق برنامه‌های با کیفیت و باز‌سازی و پیشرفت صنعتی3- انرژی و محیط زیست: توسعه قابلیت‌های انرژی، منابع انرژی‌های تجدید شدنی و حمایت از انرژی‌های پاک و نیز مدیریت آب.  (William,1990:36)

سازمان بهداشت جهانی نیز به منظور ارتقاء بهداشت در این کشور سیاست هایی را اتخاذ نموده است. لذا این سازمان جهت مقابله با ویروس اچ آی وی، ایدز، سل و مالاریا و پیشگیری و کاهش بیماری معلولیت و مرگ قبل از بلوغ در اثر تصادفات، خشونت و جراحات و همچنین کاهش مرگ و میر و بیماری نوزاد، کودک و مادر و ارتقاء بهداشت رفتار جنسی سالم، دستور العمل های استراتژیکی را برای سال­های 2008 تا 2013 در نظر گرفته است. همچنین برنامه مشترک سازمان ملل متحد در زمینه ایدز^[11] با ده کارگزاری سازمان ملل متحد از جمله سازمان جهانی بهداشت و بانک جهانی همکاری دارد. این برنامه مشترک رسماً از ابتدای سال 1994، در پاسخ به مصوبه شورای اقتصادی- اجتماعی ملل متحد در سال 1996 برای ایجاد هماهنگی بیشتر بین نمایندگی‌های مختلف سازمان که در زمینه ایدز فعالیت می‌کنند، تأسیس شد و چکیده فعالیت های این آژانس در آفریقای جنوبی را می توان اینگونه برشمرد :1- هدایت و ارائه مشاوره در خصوص تأثیر شیوع ایدز2- ارائه اطلاعات استراتژیک به منظور افزایش اقداماتی که برای مبارزه با ایدز انجام می‌شوند.3- پیگیری، نظارت و ارزیابی شیوع ایدز و عکس‌العمل‌هایی که در برابر آن شکل می‌گیرند.4- مشارکت جامعه مدنی و توسعه جهانی.طبق گزارش سازمان ملل حدود 5.6 میلیون از مردم افریقای جنوبی دراواخر 2010 مبتلا به بیماری ایدز بوده اند.South Africa, 2011:1))

سیاست های توسعه ای سازمان ملل متحد در ایران

روابط موجود میان سازمان ملل و ایران کاملآ متفاوت از نحوه تعامل سازمان ملل و آفریقای جنوبی در زمینه توسعه می باشد. سیاست های توسعه ای  سازمان ملل نسبت به ایران در قالب مقادیری ناچیز کمک های مالی و تبادل تجربیات و بحث های آموزشی قابل ارزیابی است. کمک های توسعه ای سازمان ملل طی فاصله زمانی ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ میلادی در قالب برنامه ای صورت می گیرند که آنداف (UNDAF) نامیده می شود. این کمک ها بر اساس برنامه و اهداف توسعه هزاره صورت گرفته است که اهم آنها را می توان مبارزه با فقر و گرسنگی، بیماری ها، بی سوادی، تخریب محیط زیست، نابرابری جنسیتی و ایجاد یک مشارکت جهانی برای توسعه دانست. کمک های توسعه ای سازمان ملل در ایران عمدتاً در همین راستا هستند. چارچوب این کمک ها در ایران در سال ۲۰۰۴ میلادی و پس از مشاوره­های متعدد میان نمایندگان سازمان ملل و مقامات جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت. دستورالعمل آن نیز پس از تدوین به تائید دولت جمهوری اسلامی ایران رسیده است. در قالب این دستورالعمل کلی، پنج بخش برای فعالیت های توسعه ای سازمان ملل در ایران مشخص شده است که شامل این بخش ها می گردد:

1-      تقویت توانایی ها و توانمندی های کلی برای دستیابی به اهداف توسعه

2-      تقویت حکومت مطلوب

3-      اصلاح عملکرد مدیریت اقتصادی و ایجاد شغل

4-      توسعه پایدار، مدیریت بحران و استفاده بهینه از انرژی ها

5-       تسهیل در انتقال علوم و فنون.

شاید بتوان مهم ترین کمک های توسعه ای سازمان ملل در ایران را که تاثیر مستقیم بر توسعه انسانی در کشورمان داشته درزمینه آموزش و پرورش و گسترش بهداشت دانست، هرچند مبارزه با فقر، ایدزو مواد مخدر نیز مد نظر این سازمان می باشد. در بحث آموزش و پرورش با کمک آنداف واحد های آموزشی متعددی در مناطق محروم ایران پدید آمده اند. به این منظور ۳۰۰ معلم و ۳۰۰ «کمک معلم» زن آموزش دیده اند تا در سیستان و بلوچستان و برخی نقاط دیگر در واحد های مذکور فعالیت کنند. از یک سازمان غیر دولتی ایرانی نیز برای ارائه آموزش غیر رسمی به ۵۰۰ کودک افغان که عمدتاً دختر بودند، توسط آنداف حمایت شده است. برای کودکان مذکور دوره های آموزشی فنی و حرفه ای برگزار شد تا بتوانند مهارت های زندگی خود را افزایش دهند. همچنین با کمک یونسکو (سازمان علمی- فرهنگی ملل متحد) پروژه ای تحت عنوان «مدرسه نمونه شهر بم» اجرا گردید. در این پروژه  محیطی آموزشی برای دختران از سن پیش دبستانی تا دبیرستانی فراهم گردید. کمیساریای عالی امور پناهندگان ملل متحد هم برای ارتقای فرصت های آموزشی پناهندگان افغان در ایران کمک هایی ارائه داده است. در ژوئن سال ۲۰۰۵ این کمیساریا پس از مذاکره با دولت ایران کاهش قابل توجهی در مبلغ شهریه ثبت نام دانش آموزان افغانی پدید آورد. (سازمان ملل متحد در دنیای امروز، 1388:122)در زمینه مبارزه با فقر در ایران، برنامه عمران ملل متحد برای پنج هزار زن سرپرست خانوار «برنامه توسعه ای منطقه ای» را در منطقه شیرآباد زاهدان در استان سیستان و بلوچستان اجرا کرده است. سازمان توسعه صنعتی ملل متحد نیز در بم پروژه های مقابله با فقر را اجرا نمود. این سازمان برای زنان و جوانان اهل بم برنامه های آموزشی و کارآفرینی در زمینه گسترش بهداشت در ایران، صندوق جمعیت ملل متحد در مورد بهداشت باروری مادران در کشورمان فعالیت های گسترده ای دارد. در این راستا حدود ۱۰۰ نفر ماما مورد آموزش قرار گرفته اند. برنامه تغذیه صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) در شهر بم بیش از چهار هزار دختر و نزدیک به همین تعداد دانش آموز پسر را پوشش می­دهد. همچنین سازمان جهانی بهداشت، وسایل پزشکی و آمبولانس به بم ارائه می دهد و چندین برنامه بهداشتی هم در این شهر اجرا می کند.( سازمان ملل متحد در ایران، 1386: 41)

در زمینه مبارزه با ایدز در ایران و در پاسخ به تهدید بیماری ایدز و ویروس آن به عنوان چالش توسعه، ارگان های مختلف سازمان ملل با برخی سازمان های دولتی و غیردولتی در ایران همکاری می کنند. برنامه عمران ملل متحد، سازمان بهداشت جهانی، صندوق جمعیت ملل متحد، دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم ملل متحد، صندوق کودکان ملل متحد و دفتر برنامه مشترک سازمان ملل متحد در زمینه ایدز، همگی در ایران کمک هایی برای مقابله با ایدز ارائه داده اند. اقدامات آنها عمدتاً مربوط به اطلاع رسانی، آموزش، پیشگیری، مراقبت و سیاست های برقراری ارتباطات بوده است.

در ارتباط با مسئله مقابله با مواد مخدر در ایران دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل با برنامه جدید سه ساله خود که فاصله زمانی سال های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ را دربر می گیرد به دولت ایران در زمینه کاهش قاچاق مواد مخدر کمک می کند.

تاثیر سیاست های توسعه ای سازمان ملل بر توسعه انسانی در ایران وآفریقای جنوبی

متوسط دستیابی یک کشور به توسعه انسانی را می توان بواسطه این سه شاخص ‌ارزیابی نمود:

1. زندگی طولانی توام با سلامت که با معیار امید به زندگی در بدو تولد مشخص می‌شود.
2.  دانش که توسط نرخ سواد بزرگسالان و نسبت مرکب ثبت نام ناخالص دوره ابتدایی، راهنمایی و متوسطه محاسبه می‌شود.
3.  استاندارد شایسته زندگی که توسط تولید ناخالص داخلی که با معیار برابری قدرت خرید دلار آمریکا محاسبه می‌شود. در واقع شاخص توسعه انسانی، میانگینی ساده از سه شاخص فوق می‌باشد که توسط برنامه توسعه سازمان ملل مشخص گردیده است و گزارش توسعه انسانی کشورها بر اساس این شاخص ها تنظیم می گردد.

گزارش توسعه انسانی‌، گزارشی جهانی است که به صورت سالانه توسط برنامه توسعه سازمان ملل انتشار می‌یابد. اولین گزارش توسعه انسانی در سال 1990 میلادی انتشار یافت. ‌ این گزارش، گزارشی است برای بالابردن آگاهی‌های جهانی در مورد توسعه انسانی در سرتاسر دنیا. گزارش سال 2011 با‌این عبارت آغاز شده است: «توسعه پایدار و برابری:‌ آینده‌ای بهتر برای همه».

در دسته بندی کشورها بر مبنای توسعه یافتگی آنها، به ترتیب کشورهای باتوسعه انسانی بسیار بالا، کشورهای با توسعه انسانی بالا، کشورهای با توسعه انسانی متوسط و کشوهای با توسعه انسانی پایین  دسته بندی شده‌اند. کشور‌ ایران در دسته کشورهای با توسعه انسانی بالا قرار دارد که از جمله کشورهای ‌این دسته می‌توان به کشورهایی همچون عربستان سعودی (رتبه 56)، مکزیک (رتبه 57)، مالزی (رتبه 61)، کویت (رتبه 63)، لبنان (رتبه 71) و برزیل (رتبه 84) اشاره کرد. کشورهایی که در گزارش سال 2011، در رتبه‌های پایین‌تری نسبت به‌ایران قرار دارند، می‌توان به کشورهای ترکیه (92)، تونس (94)، اردن (95)، چین (101)، مصر (113)، آفریقای جنوبی (123)، عراق (132) و هند (134) اشاره نمود.

در گزارش سال 2011، مقدار شاخص توسعه انسانی (HDI)^[12] برای ‌ایران مقدار 707/0 را نشان می‌دهد، حال آنکه این مقدار برای آفریقای جنوبی 630/0 می باشد. ‌این شاخص در سال 2010 برای ‌ایران 702/0بوده که در‌ این سال ‌ایران در رتبه 70 رده‌بندی شاخص توسعه انسانی قرار داشته و برای آفریقای جنوبی 625/0 بوده است. میانگین درصد رشد سالانه شاخص توسعه انسانی برای کشور‌ایران دردهه اخیر(2011-2000) برابر با 97/0 درصد بوده است. در نمودار شماره 1، چگونگی شاخص توسعه انسانی برای کشور‌ایران در مدت زمان 2011-1980 نشان داده شده است و در نمودار شماره 5 چگونگی شاخص توسعه انسانی برای کشور آفریقای جنوبی در مدت مشابه ترسیم گشته است.( 1-6:(Human Development Report, 2011

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Source: Undp.org/en/countries/profiles/zaf

همان‌ طور که ملاحظه می‌شود، در طی بیست سال اخیر مقدار شاخص توسعه انسانی برای کشور‌ایران از 437/0 به 707/0 افزایش یافته است. هر چند هنوز ‌این وضعیت و رتبه 88 برای کشور ‌ایران مناسب نمی‌باشد، ولی رشد ‌این شاخص برای ‌ایران با توجه به وجود مسائلی نظیر جنگ، مسائل سیاسی- اقتصادی کشور و عدم هماهنگی سیاست های جمهوری اسلامی ایران با سیاست های توسعه ای سازمان ملل در برخی موارد، قابل توجه است. اما با همه ‌این موارد و با توجه به پتانسیل موجود در ‌ایران به لحاظ سرمایه‌های انسانی و منابع طبیعی کشور، جایگاه ‌ایران در دنیا جایگاه مناسبی نمی‌باشد. این در حالی است که طی همین مدت زمانی، میان شاخص توسعه ی انسانی برای کشور آفریقای جنوبی  از 564/0 به 619/0 افایش یافته است که این افزایش را می توان نتیجه سیاست های توسعه ای سازمان ملل متحد بویژه پس از سرنگونی رژیم آپارتاید دانست. پیشینه حضور سازمان های وابسته به سازمان ملل در آفریقای جنوبی به بعد ازسال 1994، یعنی سال سرنگونی رژیم آپارتاید باز می گردد. در واقع نقش پر رنگ سازمان ملل در بسیج کمک های مادی، معنوی و سیاسی جامعه جهانی در جریان مبارزات این کشورعلیه رژیم آپارتاید سبب مطرح شدن مسائل و مشکلات آفریقای جنوبی در سطح بین المللی و به تبع آن سرازیر شدن کمک های توسعه ای سازمان­های وابسته به سازمان ملل، به آفریقای جنوبی گردید. اما با وجود سرمایه گذاری های کلان این سازمان­ها در بخش های اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و آموزشی، این کشور با رتبه 123  در سال 2011 میلادی جزء کشورهای با توسعه انسانی پایین قلمداد می گردد. در واقع  استمرار مصیبت های سیاسی، اقتصادی و بهداشتی از جمله تعداد زیاد افراد مبتلا به ایدز و فقر مطلق از جمله مسائلی است که سبب نامناسب بودن وضعیت توسعه انسانی در این کشور گردیده است.

همانطور که گفته شد شاخص امید به زندگی یکی از شاخص های مهم در بررسی توسعه انسانی محسوب می گردد.شاخص امید به زندگی در بدو تولد برای کشور ایران در سال 2011 مقدار 73 سال را نشان می‌دهد. ‌این مقدار بالاترین سال برای کشور ‌ایران در مدت ارائه‌ این گزارش‌ها از سال 1990 می باشد. در نمودار شماره 2 می‌توان روند شاخص امید به زندگی ‌ایرانیان را ملاحظه نمود. در نمودار شماره 6 روند شاخص امید به زندگی مردم کشور آفریقای جنوبی به تصویر درآمده که بالاترین سال برای کشور آفریقای جنوبی در مدت ارائه این گزارش ها 2/61 سال سن در سال 2001  است. بر اساس این نمودار میزان امید به زندگی در میان مردم این کشور سیر نزولی داشته به نحوی که در سال 2011 این مقدار به 11/52 تنزل یافته است. شاید میزان بالای فقرمطلق و مبتلایان به بیماری ایدز تاثیر مهمی در کاهش سن امید به زندگی داشته باشد ولی در مورد درآمد سرانه درآفریقای جنوبی وضع به گونه ای دیگر است. بر اساس نمودار شماره 7 درآمد سرانه آفریقای جنوبی در سال 2011  میلادی، 11000 دلار است در حالی که این رقم در سال 2000 میلادی 6500 دلار بر آورد شده است که کمک های سازمان ملل به بخش های مختلف اقتصادی و کمک های سازمان بین المللی کار به ایجاد اشتغال در این کشور، تاثیر بسزایی در افزایش در آمد سرانه آفریقای جنوبی داشته است. اما درآمد سرانه ‌ایرانیان بر حسب گزارش توسعه انسانی سازمان ملل در سال 2011، برابر است با 164/10 دلار (به نرخ دلار PPP ثابت سال 2005) که نسبت به درآمد سرانه ‌ایرانیان در سال ما قبل که 764/11 دلار را نشان می‌دهد، با کاهش مواجه است. یکی از دلایل‌ این موضوع نیز می‌تواند بحران جهانی و به تبع آن کاهش درآمدهای نفتی ‌ایران باشد. به هر حال نسبت به سال 2000 که درآمد سرانه ‌ایرانیان برابر با 121/5 دلار بوده است، درآمد سرانه ‌ایرانیان طی ‌این دهه به دو برابر افزایش پیدا کرده است. روند تغییرات درآمد سرانه ‌ایرانیان را در نمودار شماره 3 مشاهده می‌کنید.

همچنین نرخ باسوادی بزرگسالان در ایران برابر با 85 درصد می‌باشد که به نسبت کشورهای با توسعه انسانی بالا که 93 درصد را نشان می‌دهد نرخ پایین‌تری است. در نمودار شماره 4 نرخ سواد بزرگسالان ‌ایران طی مدت زمان 2000 تا 2011 نشان داده شده است. بر اساس گزارش های توسعه انسانی این نرخ در آفریقای جنوبی در سال 2011 میلادی 91 درصد می باشد که سیاست های توسعه ای سازمان ملل در بخش آموزش و مسائل اجتماعی، علت اصلی بالا بودن این آمار محسوب می گردد.

با مقایسه وضعیت توسعه انسانی و شاخص های مربوط به آن در دو کشور ایران و آفریقای جنوبی می توان گفت که  بالاتر رفتن مقدار شاخص توسعه انسانی در سال 2010 و داشتن رتبه 70 برای ایران بیشتر محصول بالا رفتن قیمت نفت در سال‌های اخیر و افزایش درآمد سرانه ‌ایرانیان است تا سیاست های توسعه ای سازمان ملل. در واقع با کاهش قیمت نفت و همچنین کاهش درآمد سرانه ‌ایرانیان، مجددا وضعیت ‌ایران در رتبه‌بندی‌ این شاخص بدتر شد و به 88 نزول پیدا کرد. این در حالی است که معیارهای فقر و نابرابری درآمدی و جنسیتی در‌ایران کماکان وضعیت خوبی در مقایسه با شرایط‌ ایده‌آل ندارند. هرچند کمک­های محدود سازمان ملل در برخی از استان های محروم کشور از قبیل کرمان و سیستان و بلوچستان سبب ارتقاء اندکی درزمینه آموزش و رفاه ایجاد نموده اما این قبیل کمک ها نا کافی به نظر می رسد. (Khajehpour, 2012: 25-28)

اما در مورد تاثیر سیاست های  توسعه ای سازمان ملل بر توسعه انسانی در آفریقای جنوبی باید گفت که امروزه تعداد افرادی که فقر مطلق را در آفریقای جنوبی تجربه می کنند کاهش یافته است. این امر بر اساس دو اقدام اساسی صورت گرفته است، یکی؛ کاهش تعداد افرادی که با درآمد کمتر از 1دلار تا 5/2 دلار در روز زندگی می‌کنند و دیگری کاهش نسبت شکاف فقر، این میزان کاهش از 11.3% در سال 2000 به 5% در سال 2006 رسیده است. (Aliber, 2002: 2-3)

رشد کلی اقتصاد و افزایش کمک های اجتماعی سازمان های بین المللی در چارچوب همکاری این سازمانها با دولت نقش مهمی در کاهش فقر مطلق و کاهش مبتلایان به بیماری ایدز، دارد. UNDP in South Africa, 2010: 2))

در مجموع می توان گفت، سیاست های توسعه ای سازمان ملل متحد در آفریقای جنوبی طی دو دهه و پاسخ گویی به نیازهای متفاوت مردم آفریقا موجب شده است تا این کشور خود را به سطح کشورهای در حال توسعه برساند و به یک قدرت اقتصادی در جنوب آفریقا تبدیل گردد. هرچند در زمینه رتبه توسعه انسانی هنوز چندان موفق نبوده است.

نتیجه گیری

با مقایسه سیاست های توسعه ای سازمان ملل در دو کشور جمهوری اسلامی ایران و آفریقای جنوبی می توان گفت، علی رغم سرمایه گذاری گسترده سازمان های بین المللی در بخش های اقتصادی، بهداشتی و آموزشی کشور آفریقای جنوبی، وجود مسائلی همچون آمار بالای مبتلایان به ایدز، فقر مطلق، گرسنگی و بیکاری، سبب کسب رتبه 123 توسعه انسانی، درگزارش سال 2011 سازمان ملل گشته است. لذا با توجه به تداوم مشکلات آفریقای جنوبی کسب این رتبه را می توان نشانگر بهبود وضعیت توسعه انسانی نسبت به قبل از اجرای سیاست های توسعه ای در این کشور دانست. حال آنکه  کمک های  توسعه ای  محدود سازمان های بین المللی به ایران که عمدتأ هم دربخش های آموزشی و بهداشتی  تمرکز یافته سبب تغییر فاحشی در وضعیت توسعه انسانی کشورمان نگشته است و کسب رتبه 70 در توسعه انسانی بیشتر محصول عوامل داخلی می باشد.

با توجه به وجود شاخص هایی همچون درآمد سرانه، وضعیت آموزش و بهداشت و سن امید به زندگی دربررسی وضعیت توسعه انسانی، می توان گفت که درآمدهای نفتی ایران و به تبع آن سرمایه گذاری دولتی در بخش های آموزشی و بهداشتی، سبب وضعیت نسبتا مناسب ایران در توسعه انسانی نسبت به آفریقای جنوبی، فارغ از کمک­های توسعه ای سازمان های بین المللی گشته است.

بررسی شاخص درآمد سرانه و امید به زندگی در دو کشور گویای بهبود وضعیت ایران در شاخص امید به زندگی نسبت به آفریقای جنوبی و وضعیت تقریبا مشابه دو کشور در شاخص در آمد سرانه می باشد. میزان امید به زندگی ایرانیان در سال 2011 سن 73 سال و میزان امید به زندگی آفریقای جنوبی 8/52 سال است. درآمد سرانه ایران در سال 2011 میلادی 10164 و در سال 2010 میلادی 11764 بوده است در حالی که میزان در آمد سرانه آفریقای جنوبی در سال 2012 میلادی 11000 بوده است. اما در شاخص نرخ باسوادی بزرگسالان آفریقای جنوبی با 91 درصد افراد با سواد تقریبا 10 درصد از ایران بالاتر است.

در مجموع می توان گفت سیاست های توسعه ای سازمان ملل  به واسطه شرایط خاص آفریقای جنوبی و حجم گسترده  کمک های بین المللی به این کشور سبب ارتقاء سطح توسعه انسانی دراین کشورگشته است در صورتی که این سیاست ها در ایران به دلیل سیستم اقتصادی خاص و همچنین تعارض سیاست های جمهوری اسلامی با سازمان ملل به صورت محدودی اعمال گشته است، لذا کمک های محدود بین الملی، تغییری در بهبود کیفیت زندگی مردم  ایجاد ننموده است.

 

 

 

 

 

 

 

 

---

[1]. Pluralist

[2]. Non Governmental Organizations (NGOs)

[3]. Hass

[4]. United Nations Development Program

[5]. The Office of the High Commissioner for Human Rights(OHCHR)

[6]. Food and Agriculture Organization (FAO)

[7]. International Labor Organization (ILO)

[8]. Better Work

[9]. The International Finance Corporation

[10]. The United Nations Industrial Development Organization(UNIDO)

[11]. Joint United Nations Program on HIV/AIDS(UNAIDS)

[12]. Human Development Index

مراجع

منابع

-  اسکندری، داوود (1388)، اهداف توسعه هزاره سازمان ملل متحد و بررسی عملکرد نامتقارن کشورهای در حال توسعه (مطالعه موردی: کشورهای آسیای مرکزی)، تهران، انتشارات دانشگاه تهران

-  سازمان ملل متحد در دنیای امروز (1388)، چاپ اول، تهران، انتشارات آبارون

-  سازمان ملل متحد در ایران (1386)، تهران، انتشارات نظام ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران

-  قوام، سید عبدالعلی(1382)، اصول سیاست خارجی و سیاست بین الملل، تهران، انتشارات سمت

-  کریمی، جواد(1377)، نظام بین‌الملل و تحول در مفهوم توسعه(دهه‌های هشتاد و نود)، چاپ اول، تهران، انتشارات دانشگاه تهران

-  وایس، توماس جی و فورسایت، دیوید پی و کوت، راجر ای(1386)، نظریه های توسعه در سازمان ملل متحد، چاپ اول، تهران، پژوهشنامه سازمان های بین المللی

-  گزارش آرمان‌های توسعه هزاره (2007)، (1386)، ترجمه واروژان نیکلایان، دفتر سازمان ملل متحد، چاپ اول، تهران

 

-   Africa: South Africa: Government, 2012:

http://www.iranembassy.org.za Aliber, M (2002), Poverty-eradication and Sustainable Development, HSRC Press. Available at

http://www.undp.org/Africa/documents/mdg/southafrica_2010

-   Hand Book of the United Nations and the Specialized Agencies, Department of Public Information, United Nations.

-   Human Development Report (2011), (UNDP)/ United Nation publications.

-      Farhad Mehran, ILO Commissioned Report, Estimation of Global Wage Trends available at http://www.ilo.org/global/about-the-ilo/mission-and-objectives/lang--en/index.htm.

-      Khajehpour, Bijan (2012). Iran’s economic suffering in https://www.aspeninstitute.it/.../023-029-khajehpour-59-60%20ingl.pdf‎. See also www.iraneconomics.com.

-      Karns, Margaret,p. & Mingst, Karen, A. (2004), International Organizations, United States: Lynne Rienner Publishers.

-   Shisana.O, Rehle. T, T, Simabayi.LC, Zumak, Jooste.S, Pillay-van-wyk, Mbelle.N, Parker.W, Zungu. NP, Pezi.S & the SABSSM III  Implementation Team. (2009), South African National HIV Prevalence, Incidence behavior and Communication Survey 2008: A turning tide among teenagers?, Capetown: HSRC Press available at http://www.Undp.org.za/Un-Operational.

-   South Africa GDP Growth Rate in

www.tradingeconomics.com/south-africa/gdp-growth, 2012.

-   Statistics South Africa and South Africa Department of  Labor (2000), Child Labor in South Africa: Survey of Activities of Young People, 1999, Pretoria: Statistics South Africa.

-   Steyn, N. (2000), “A South African  Perspective on Aids epidemic”, South African Journal of Clinical Nutrition, Vol. 13, No. 1.

-   “UNDP in South Africa”, in http://www.undp.org.za, 2012.

-   William, Douglas (1990), The specialized Agencies and the United Nations, United States: C. Hurst & Co Publishers Ltd.

-   “World heritage in South Africa - SouthAfrica.info”, 2008, in  www.southafrica.info/about/history/world heritagesites.htm.

-   http://www.undp.org/Africa/documents/mdg/southafrica

-   http://www.unicef.org/South Africa/over view.html

-   http://www.unido.org/index.php

-   http://www.undp.org.za/mdgs-in- south-africa/millennium-development-goa1

-   http://www.Undp.org/en/countries/profiles/zaf