نقد نیچه بر سقراط

 پژوهشهای معرفت شناختی

مقاله 2، دوره 2، شماره 5، فروردین 1392، صفحه 18-35   

نویسندگان

مینا طباطبائی¹؛ محمد جواد صافیان²

¹دانشجوی دکتری رشته فلسفه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران.

²ستادیار گروه فلسفه دانشگاه اصفهان

چکیده

جهان راز آلود و رمز آمیز اسطوره های یونان باستان که همزاد خیال آدمیان بود و آدمی با دل بدان متصل بود با پیدایش نگرش نوین سقراطی به تدریج فرو ریخت. سقراط نگرشی آپولونی را عرضه کرد که براساس آن همه چیز باید به داوری خرد یا عقل سنجیده می شد و حقیقت هر چیز با عقل شناخته می شد زیرا داور نهایی عقل بود. از این رو تراژدی که مهم ترین هنر یونانیان بود به کناری رانده شد زیرا روح علمی که سقراط مبشر آن بود مقتضی در حاشیه راندن هنر بود اما نیچه در مقابل نگاه متافیزیکی سقراط، نگرش زیباشناسانه از هستی و جهان پیشنهاد می کند. او عالم را اثری هنری می داند که شایسته است بر کلک او پایکوبی کرده و از سر وجدو سرور و ذوق دیونوسوسی به ستایش اش بپردازیم. نقد نیچه به سقراط از این روست که در نگرش عقلی سقراط نگاه آدمی به جهان، نگاهی آپولونی و خشک و از سر منطق و نظم است که نشانه ی رخت بر بستن وجد و سرور و شور و شیدایی از زندگی و در واقع نفی زندگی و بی ارزش شمرده شدن آن است.

کلیدواژه‌ها

عقل؛ نگرش آپولونی؛ نگرش دیونوسوسی؛ زندگی؛ اخل