بررسی توان تبیین مدل‌های ناپارآمتریک(مونت کارلو) در سنجش میزان ارزش در معرض خطر پرتفوی شرکت‌های سرمایه گذاری جهت تعیین پرتفوی بهینه

مهندسی مالی و مدیریت اوراق بهادار

مقاله 2، دوره 5، شماره 20، مهر 1393، صفحه 27-42   

نویسندگان

غلامرضا زمردیان¹؛ میرفیض فلاح شمس²؛ یعقوب پناهی³؛ زهرا صفری کهره⁴

¹عضو هئیت علمی دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

²عضو هئیت علمی واحد تهران مرکزی

³دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت مالی دانشگاه علوم اقتصادی

⁴کارشناسی ارشد مدیریت مالی دانشگاه سیستان و بلوچستان

چکیده

از آنجایی که خلق ثروت برای رشد و توسعه همه جانبه هر جامعه ای مد نظر می باشد و برای خلق ثروت نیاز به سرمایه گذاری و منشا سرمایه گذاری پس انداز می باشد، و پس اندازه زمانی اتفاق می افتد که فرد مصرف خود را به تاخیر اندازد تا در آینده بتواند حداقل مصرفی به میزان حال بدست آورد، بنابراین در امان بودن این سرمایه گذاری از خطرات برای سرمایه گذار از اهمیت ویژه ای برخوردار می گردد، به همین دلیل روش های زیادی برای پیش بینی خطراتی که یک سرمایه گذار با آن برخورد می نماید، بوجود آمده است. در این مقاله پس از بررسی مبانی نظری مدل های پیش بینی کننده ناپارامتریک ارزش در معرض خطر، پرتفوهای بیست و یک شرکت سرمایه گذار فعال در بازار سرمایه کشور برای نه سال مورد بررسی قرار می گیرد، تا توان تبیین این مدل در سنجش ارزش در معرض خطر پرتفوی شرکت ها مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

ریسک؛ بازده؛ پرتفوی؛ ارزش در معرض خطر؛ شرکت های سرمایه گذاری؛ مدل های ناپارامتریک؛ مدل مونت کارلو