اثربخشی بازی‎درمانی دلبستگی‌محور بر حساسیت مادرانه و بازنمایی‎های منفی کودک از خود و مادر

روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی

مقاله 4، دوره 10، شماره 38، دی 1392، صفحه 149-160   

نویسندگان

پریسا سیدموسوی¹؛ محمدعلی مظاهری²؛ شهلا پاکدامن²؛ محمود حیدری²

¹استادیار پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی

²استادیار دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی بازی‌های درمانی دلبستگی محور با استفاده از روش پسخوراند ویدیویی بر افزایش حساسیت مادرانه و کاهش بازنمایی‎های منفی کودک از خود و مادر بود. بدین منظور 25 زوج (12 زوج در گروه آزمایش ، 13 زوج در گروه گواه) مادر‎ـ‎کودک (3 تا 5 سال) به روش در دسترس از سه مهدکودک و یک مرکز مشاوره در تهران انتخاب شدند و با ابزار رفتار مادرانه (پدرسون، موران و بنتو، 1999) و مجموعه داستان‌های مک‎آرتور (امد، ولف و اوپنهایم، 2003) ارزیابی شدند. روش پژوهش شبه تجربی با پیش‎آزمون‎ـ‎پس‎آزمون و پیگیری بود. مداخله گروه آزمایش شامل هشت جلسه انفرادی و هفتگی به مدت 60 دقیقه بود و مادران گروه گواه، بسته آموزشی متمرکز بر افزایش مهارت‌های شناختی کودکان را دریافت کردند. نتایج نشان دادند که بازی‎های درمانی مبتنی بر دلبستگی، حساسیت مادرانه را در گروه آزمایش به طور معنادار افزایش داد و بازنمایی‌های منفی کودک از خود و مادر نیز در گروه آزمایش کاهش معنادار یافت. یافته‎های پژوهش نشان دادند که به کار گیری بازی‌های درمانی با توجه به مؤلفه‌های نظریه دلبستگی می‌تواند در توسعه پایگاه ایمن در کودکان پیش‎دبستانی مؤثر باشد.

کلیدواژه‌ها

بازی‎درمانی دلبستگی محور؛ حساسیت مادرانه؛ بازنمایی‌های ذهنی