راهکارهای توسعه گردشگری روستایی در بخش کوهپایه ای گیلان

مطالعات برنامه ریزی سکونتگاه های انسانی

مقاله 8، دوره 8، شماره 23، شهریور 1392، صفحه 103-118   

نویسندگان

روشن بابایی همتی^{* 1}؛ نصراله مولائی هشجین²

¹دانش آموخته دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

²استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، گروه جغرافیا، رشت، ایران

چکیده

در این تحقیق سعی شده تا گردشگری به عنوان ابزاری برای رشد و پیشرفت روستاها به منظور دستیابی به توسعه گردشگری روستایی وتوسعه روستایی مدنظر قرار گیرد. آن چه که به ارتباط  میان گردشگری روستایی و توسعه پایدار روستایی قوت می‌بخشد تعامل این دو مقوله در چهار چوب فضاهایی است که انواع تیپ‌های گردشگری روستایی را به وجود می‌آورد، گردشگری مزرعه‌ای، باغی، تاریخی، انسانی و طبیعی خود می­ توانند عاملی برای جذب گردشگران در این مقوله باشند. تدوین شناسنامه توریستی برای روستاها از حیث هدف جنبه کاربردی پژوهش حاضر را در چهار چوب روش شناسی توصیفی - تحلیلی تبیین می‌کند.در نتیجه مجموعه راهکارهایی که در بخش کوهپایه­ ای استان گیلان ارایه می­ گرددبا توجه به مباحث توسعه گردشگری روستایی بیان خواهد شد.

کلیدواژه‌ها

گردشگری روستایی؛ توسعه روستایی؛ بخش کوهپایه ای؛ استان گیلان

مراجع

1. اردستانی، محسن،1381، توسعه روستایی درایران با توجه به زمینه­های مساعد گردشگری (مطالعه موردی: ماسوله) ،رساله دکتری جغرافیا و برنامه­ریزی روستایی، دانشگاه تهران.

2. جولیاشارپلی، ریچارد، 1380، گردشگری روستایی، ترجمه رحمت­اله منشی­زاده و فاطمه نصیری، نشر منشی.

3. دیبایی، پرویز، 1371، شناخت جهانگردی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.

4. رضوانی، علی اصغر، 1379، جغرافیا و صنعت توریسم، دانشگاه پیام نور، تهران.

5. رضوانی، محمدرضا، 1382، تحلیل روند ایجاد و گسترش خانه­های دوم در نواحی روستایی (مطالعه موردی: نواحی روستایی شمال تهران)، مجله پژوهش­های جغرافیایی، مؤسسه جغرافیا، دانشگاه تهران، شماره 45.

6. سازمان مدیریت و برنامه­ریزی استان گیلان، 1380، آمارنامه کشاورزی استان گیلان، واحد GIS.

7. سازمان جهانی جهانگردی، 1379، برنامه­ریزی ملی و منطقه­ای جهانگردی، ترجمه دکتر محمود عبداالله زاده، انتشارات فرهنگ و مدیریت.

8. شریف زاده، ابولقاسم، 1381، توسعه پایدار توریسم روستایی، جهاد، شماره 25.

9. کردوانی، پرویز، 1388، اکوسیستم­های طبیعی، جلد اول (عمومی)، دانشگاه تهران.

10. محلاتی، صلاح الدین،1380، درآمدی بر جهانگردی، دانشگاه شهید بهشتی.

11. مرکز آمار ایران، 1385، نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن استان گیلان.

12. منشی­زاده، رحمت اله، 1376، جهانگردی، انتشارات مسعی.

13. مرادنژادی، همایون و شیرزاد نظری، 1382، توریسم و توسعه روستایی در ایران، مجله جهاد، شماره 256.

14. معصومی­راد، رضا، 1387، توریسم گیلان، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، رشته جامعه شناسی، استاد راهنما: فاروق خارابی.

15. مولائی هشجین، نصراله و ملک­­پور هشجین، سهیلا ، 1384، قابلیت­ها و جاذبه­های توریسم روستایی - عشایری در ناحیه تالش، مجله محیط زیست، پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی.

16. مولائی هشجین، نصرا..، 1386، اکوتوریسم و توسعه در کنار عملکرد مسلط جزایر خارک و خارکو، مجموعه مقالات همایش منطقه­ای جغرافیا، گردشگری و توسعه پایدار،دانشگاه آزاد اسلامی اسلام شهر.

17. مولائی هشجین، نصرا..، 1385، چشم­اندار جغرافیایی (مفاهیم،تعاریف و تقسیمات)، فصل نامه چشم­اندار جغرافیایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت سال اول، شماره اول.

 

18. Aronsson,Lars.,1994, Sustainable tourism System, Exampel of Sustainable Rural   tourism in Sweden",in Bramwell & B.Lane(Eds), Rural tourism and Sustainable Rural     development, Celevedon, Channel,View publication,1994, p.77.

19. Embacher H., 2005., Marketing for Agritourism in Austria, Strategy andRealisation in a Highly Developed Tourist Destination. J. Sustain.Tour., p: 61.

20. Holland, S.M., Ditton, R.B. and Graefe, A.R., 2003, An ecotourism perspective of billfish fisheries,Journal of Sustainable Tourism6(2):7.

21. Sharply, R & rhchard., 1997, Rural torism an introduction, PN.4.

22. Sharply .R., 2002, rural torism and the challenge of torism.

 World travel and tourism council, 2001, TSA Reasearch،Year., 2001،23. Ssumary & Highlights

24. Wood, M.E., 1998, New Directions in the Ecotourism Industry, In: Lindberg, K., Epler Wood, M.and Engeldrum, D. (eds) Ecotourism: a guide for planners and managers Volume 2. The EcotourismSociety: North Bennington, Vermont, p. 8.