مقایسه دو روش فعال سازی پروتواسکولکس های کیست هیداتیک در شرایط آزمایشگاهی

هیستو بیولوژی دامپزشکی

مقاله 3، دوره 1، شماره 1، مهر 1392، صفحه 19-24   

نویسندگان

زینب شاکرمی گنداب¹؛ وجیهه خدادادیان^{* 2}؛ شهریار یاوری³

¹کارشناس ارشد ایمنی سازی دامپزشکی دانشگاه ارومیه

²کارشناس ارشد انگل شناسی دامپزشکی دانشگاه شهید چمرن اهواز

³کارشناس ارشد انگل شناسی دامپزشکی دانشگاه تهران

چکیده

 
هیداتیدوزبز در انسان و حیواناهمیت دارد.هدف از انجام این مطالعه مقایسه دو روش مختلف جهت فعال سازی پروتواسکولکس های موجود در کیست هیداتیک بود.40 ریه و کبد آلوده به کیست هیداتیک از گوسفندان کشتار شده در کشتارگاه ارومیه به آزمایشگاه دانشکده دامپزشکی دانشگاه اورمیه منتقل شدند.در شرایط استریل،محلول درون کیست های هیداتیک غیر کلسیفیه شده به دست آمد.پروتواسکولکس های موجود در شن هیداتیک در محلول 0.9درصد سدیم کلراید(PH=2)و کربنات هیدروژن سدیم حاوی پانکراتین(PH=8)با عمل تکان دادن و در بن ماری 37 درجه سانتیگراد در مدت 30دقیقه فعال سازی شدند.از طرف دیگر تعدادی پروتواسکولکس در همین شرایط در صفرای سگ قرار گرفتند و با استفاده از میکروسکوپ اینورت،مدت زمان فعال شدن پروتواسکولکس ها مورد بررسی قرار گرفت.مدت فعال سازی پروتواسکولکس با محلول سدیم کلراید و کربنات هیدروژن سدیم حاوی پانکراتین 3 ساعت و مدت فعال سازی پروتواسکولکس ها با همان روش در مجاورت صفرای سگ یک ساعت نشان داده شد.با توجه به اینکه فعال سازی پروتواسکولکس ها با صفرای سگ یک ساعت طول می کشد بنابراین صفرای سگ ماده مناسبی جهت تهیه آنتی ژن و آزمایشات سرولوژی است که در مدت زمان کوتاه تری در مقایسه با سدیم کلراید و کربنات هیدروژن سدیم حاوی پانکراتین باعث فعال سازی پروتواسکولکس ها می گردد.
 
 

کلیدواژه‌ها

کیست هیداتیک؛ پروتواسکولکس؛ فعال سازی