تأثیر نسبت آب به سیمان در مقاومت سایشی، تخلخل و نفوذپذیری بتن‌های میکرو‌سیلیسی

آنالیز سازه - زلزله

مقاله 10، دوره 10، شماره 1، خرداد 1392، صفحه 77-83   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

ابوالفضل شمسایی^* ؛ محسن نچارچی؛ صابر پیروتی؛ کمال رحمانی

چکیده

چکیده
امروزه با گسترش ساخت سازه­های آبی همانند سدها، مسئله­ دوام بتن بکار رفته در این نوع سازه­ها اهمیت زیادی یافته است. یکی از موارد مهم دوام بتن در این­گونه سازه­ها، مقاومت آن در برابر سایش ناشی از برخورد ذرات حمل­شده توسط آب می­باشد. برای بالابردن مقاومت سایشی بتن، روش­­های مختلفی توسط محققان پیشنهاد و مورد بررسی قرار گرفته که از جمله آن ها می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
استفاده از سنگدانه‌های مقاوم در برابر سایش، کاهش نسبت آب به سیمان، استفاده از میکروسیلیس و نانوسیلیکا در بتن، عمل‌آوری مناسب و بموقع.
در این تحقیق آزمایشهای  زیر بر روی نمونه­های بتنی انجام گرفته است:
- مقاومت سایشی نمونه­های مکعبی 15×15×15 سانتی­متر در سن 28 روزه به روش ماسه­پاشی آبی.
- ضریب هدایت هیدرولیکی نمونه­های استوانه­ای به ارتفاع 10 سانتی­متر و قطر 10 سانتی­متر در سن 28 روزه به روش عمق نفوذ.
نتایج آزمایشات سایش نشان دادند که با کاهش نسبت آب به سیمان از 50/0 به 33/0 مقاومت سایشی به‌ میزان 94/30 درصد بهبود می‌یابد. نتایج آزمایشات نفوذپذیری، نشان دادند که با کاهش نسبت آب به سیمان از 50/0 به 33/0 ضریب هدایت هیدرولیکی بتن از    ^15-10 ×88/39 متر بر ثانیه به ^15-10×49/2 متر بر ثانیه کاهش می‌یابد و تخلخل بتن از 90/13 درصد به 10/13 درصد کاهش پیدا می‌کند. از مجموع نتایج فوق می‌توان پی برد که کاهش نسبت  آب به سیمان باعث افزایش مقاومت سایشی و همچنین کاهش ضریب هدایت هیدرولیکی و تخلخل بتن میکروسیلیسی خواهد شد.

کلیدواژه‌ها

کلمات کلیدی: مقاومت سایشی؛ تخلخل؛ ضریب هدایت هیدرولیکی؛ میکروسیلیس