بررسی آلودگی گربه‌های پرشین شهرستان تبریز به انگل توکسوکارا کتی

آسیب‌شناسی درمانگاهی دامپزشکی

مقاله 9، دوره 3، 4 (12) زمستان، اسفند 1388، صفحه 691-698   

نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

شاهرخ شیرازی^{* 1}؛ حسین هاشم زاده فرهنگ²؛ سید علی شبستری اصل³؛ یعقوب قره داغی²

¹دانشجوی دکتری تخصصی انگل‌شناسی دامپزشکی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

²گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

³گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

چکیده

انگل توکسوکارا کتی جزو انگل­های معمول و شایع در گربه می­باشد که می­تواند انسان به­ویژه کودکان را آلوده و موجب بروز عوارض و علایم متعددی گردد. به علت ارتباط نزدیک این نژاد به عنوان یک حیوان خانگی با انسان و نیز ارتباط متقاطع این گربه با گربه­های ولگرد (مستقیم و یا غیرمستقیم) این بررسی به­طور اختصاصی جهت تعیین وضعیت آلودگی گربه­های نژاد پرشین شهرستان تبریز برای اولین بار به این انگل­ صورت گرفت. در این بررسی از 50 گربه پرشین مورد بررسی، 13 قلاده (26%) آلوده به انواع انگل­های روده­ای بودند که 10 قلاده (20%) آلوده به انگل توکسوکاراکتی بودند. براساس نتایج حاصله، میزان آلودگی مابین گربه‌های پرشینی که در منزل نگه­داری می­شدند با گربه­های که در پانسیون نگه­داری می­شدند، اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (05/0>p). در این بررسی اختلاف معنی­داری نیز مابین نسبت آلودگی جنسی نر و ماده مشاهده گردید(05/0>p). بررسی حاضر اختلاف معنی­داری مابین نسبت آلودگی در گربه­های پرشینی که داروی ضدانگل دریافت کرده بودند با سایرگربه­ها نشان داد (05/0>p). با توجه به نتایج بررسی حاضر و آلودگی بالای گربه­های پرشین به انگل­ توکسوکارا کتی و با توجه به این که این انگل زئونوز نیز می­باشد، استفاده از یک برنامه منظم دارویی ضد انگلی جهت پیشگیری و درمان، برای تمامی گربه­ها مخصوصاً گربه­هایی که در پانسیون­ها نگه­داری می­شوند، ضروری به نظر می­رسد.

کلیدواژه‌ها

گربه پرشین؛ توکسوکارا کتی؛ تبریز

اصل مقاله

مقدمه

 

    گربه­های پرشین به ­علت زیبایی و طبیعت بسیار آرام همواره مورد توجه علاقه­مندان حیوانات خانگی بوده و از این­رو شناخت عوامل بیماری­زا هم به جهت سلامت خود حیوان و هم به جهت وجود خطرات ناشی از عوامل بیماری­زای مشترک بین انسان و حیوان بسیار مهم به­نظر می­رسد و در این بین عوامل انگلی نقش به­سزایی در بهداشت و سلامتی دارند. همچنین با توجه به شیوع فراوان بیماری­های انگلی خصوصاً بیماری­های انگلی­ روده در ایران، لزوم تشخیص صحیح و به موقع این­گونه بیماری­ها کاملاً محسوس می­باشد (4 و 5).

با مطالعه و بررسی منابع داخلی و خارجی در دسترس، متأسفانه منبعی که بیانگر مطالعه پژوهشگران در زمینه بررسی آلودگی انگل­های روده­ای گربه­های نژاد پرشین باشد، یافت نگردید و در این بین تنها چندین گزارش موردی از آلودگی گربه­های پرشین به برخی از انگل­ها مشاهده گردید (15 و 22). باتوجه به مطالب ذکر شده، این بررسی گامی­­ است در جهت آگاهی از میزان آلودگی انگل­های روده­ای این نژاد که در ارتباط نزدیک با انسان می­باشند. شایان ذکر است که این بررسی برای اولین­ بار در کشور انجام شده است.

مواد و روش‌کار

     در این بررسی به منظور اخذ نمونه از گربه­های پرشین شهرستان تبریز به درمانگاه­های دامپزشکی دام­های کوچک موجود در سطح شهر مراجعه و نمونه­های مدفوع از گربه­هایی که در پانسیون درمانگاه­ها نگه­داری می­شدند اخذ و نمونه­ها بلافاصله به آزمایشگاه انگل­شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز انتقال می­یافت. همچنین به مراجعین درمانگاه­ها و نیز پرورش­دهندگان این گربه­ها ظروف مخصوص جمع­آوری نمونه تحویل و روش اخذ صحیح نمونه به آن­ها آموزش داده شد. نمونه‌ها در داخل ظروف پلاستیکی به حجم 15 میلی­لیتر جمع‌آوری و پس از درج مشخصات کامل نمونه توسط صاحبان گربه در فرم­های مخصوص به آزمایشگاه منتقل و مورد آزمایش قرار گرفت.

 در نهایت 50 نمونه مدفوع (30 نمونه از گربه­های نگه­داری شده در خانه و 20 نمونه از گربه­های پانسیون) جمع­آوری گردید که به منظور آزمایش نمونه­های حاصل، از روش کلیتون لین استفاده گردید. ابتدا 3 گرم مدفوع وزن شده و با 42
میلی­لیتر آب معمولی مخلوط شد و سپس مخلوط حاصله از الک 100 عبور داده شد. مخلوط صاف شده در لوله‌های آزمایش با حجم 15 میلی­لیتر ریخته شد. لوله محتوی مایع مخلوط به مدت 2 دقیقه و با 1500 دور در دقیقه سانتریفیوژ گردید و پس از آن مایع رویی دور ریخته شد و رسوب به­دست آمده با زدن تلنگر از ته لوله جداسازی می­شد. روی رسوب حاصل محلول شکر اشباع اضافه شد و سپس محتویات لوله به آرامی تکان داده شد تا مخلوط یکنواختی به­دست آید و با اضافه کردن چند قطره دیگر به لوله آزمایش و گذاشتن لامل بر روی آن، به مدت 2 دقیقه با 1000 دور در دقیقه سانتریفیوژ گردید.

در نهایت با انتقال لامل بر روی لام، بررسی آن از نظر وجود تخم انگل­های روده­ای انجام گرفت. همچنین از رسوبات حاصل نیز جهت بررسی­های بیشتر گسترش تهیه و توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل به کمک مربع کای مورد بررسی و آنالیز آماری قرار گرفت.

نتایج

     نمونه­های مدفوع به صورت تصادفی از 50 گربه پرشینی که از نظر ظاهری هیچ گونه علائم خاصی نداشتند، اخذ شد که از این تعداد، 13 گربه (26%) واجد آلودگی بودند (نمودار 1) که 10 مورد (20%) آلوده به انگل توکسوکارا کتی تشخیص داده شد و طبق نتایج مندرج در نمودار 2، شایع­ترین انگل گربه­های مورد بررسی توکسوکارا کتی (20%) می­باشد و 3 قلاده (6%) آلوده به سایر انگل­های روده­ای (ایزوسپورا فلیس و فیزالوپترا
پره­پوتیالیس) بودند. براساس نتایج آزمون مربع کای نسبت آلودگی مابین گربه‌های پرشینی که در منزل نگه­داری می­شد با گربه­های که در پانسیون نگه­داری می­شدند، اختلاف معنی‌داری داشته (05/0>p) و بر این اساس از 10 قلاده گربه آلوده، تمامی 10 قلاده در پانسیون­ها و یا پرورشگاه­ها نگه­داری می­شدند.

از 50 نمونه مدفوع جمع­آوری شده 22 نمونه مربوط به گربه‌های نر و 28 نمونه مربوط به گربه‌های ماده بودند که از بین 10 گربه آلوده، 4 قلاده (40 درصد) در گربه­های نر و 6 قلاده (60%) در گربه­های ماده مشاهده گردید (نمودار 3) براساس نتایج آزمون­ مربع کای مابین نسبت آلودگی در جنس‌های مختلف نر و ماده اختلاف معنی‌داری مشاهده گردید (05/0>p). در این مطالعه از کل 50 گربه پرشین مورد آزمایش، 26 قلاده سابقه مصرف داروهای ضد­انگل را به صورت برنامه­ای منظم داشتند و 24 قلاده هیچ داروی ضد­انگلی دریافت نکرده بودند و یا برنامه مصرف آن­ها منظم نبود. از بین 26 گربه­ای که سابقه مصرف داروی ضد­انگل را داشتند حتی 1 مورد آلودگی به انگل­های روده­ای مشاهده نگردید همچنین از 16 گربه­ای که در منزل نگه­داری می­شد، تنها 3 قلاده داروی ضد­انگل دریافت نکرده بودند که از بین این 3 قلاده نیز هیچ گونه آلودگی به توکسوکارا کتی مشاهده نگردید (جدول 1). براساس نتایج آزمون­ مربع کای ما بین نسبت آلودگی در بین گربه­هایی که دارو دریافت کرده و گربه­هایی که دارو دریافت نکرده بودند، اختلاف معنی‌داری مشاهده گردید (05/0>p).

 

 

 

گربه­های آلوده

 

 

گربه­های غیرآلوده

 

 

نمودار 1- درصد آلودگی گربه‌های پرشین شهرستان تبریز به انگل­های روده­ای

 

توکسوکارا کتی

 

 

سایر انگل­ها

 

 

نمودار 2- درصد آلودگی گربه‌های پرشین بر حسب نوع انگل

 

 

گربه­های ماده

 

 

گربه­های نر

 

 

نمودار 3-  درصد آلودگی به توکسوکارا کتی بر حسب جنسیت در گربه‌های پرشینمورد بررسی

 

 

جدول 1 -تعداد و درصد آلودگی به انگل­ توکسوکارا کتی برحسب مصرف داروهای ضد­انگل

گربه­هایی که داروی ضد انگل	تعداد آلوده­ها	درصد آلودگی	تعداد غیر آلوده­ها	مجموع
دریافت کرده بودند	0	-	26	26
دریافت نکرده بود­ند	10	7/41%	14	24

 

 

بحث و نتیجه‌گیری  

     انگل­های روده­ای جزوء بیماری­های رایج گربه­سانان بوده و دارای پراکندگی جهانی می­باشند. آلودگی­های کرمی عامل بسیاری از بیماری­های عفونی خطرناک در بین گربه­ها می­باشند و حتی در مواردی باعث مرگ آن­ها نیز می­گردند (2، 3، 6، 17 و 23). گربه آلوده به برخی کرم­ها از قبیل دیپلیدیوم کنینوم
می­تواند به عنوان یک میزبان مخزن باعث آلودگی طبیعت و محیط پیرامون انسان شده و با آلوده شدن میزبان واسط، موجب ابتلا انسان نیز گردد، کماآنکه آلودگی انسان به این انگل در ایران نیز گزارش شده است (4، 6 و 7) همچنین آسکاریس­های گربه نیز می­توانند عامل ایجاد سندروم مهاجرت احشایی در انسان گردند (4، 13 و 14). حضور گربه آلوده می­تواند برای انسان مخاطره­آمیز باشد و این موضوع برای گربه­های پرشین که در خانه و در تماس نزدیک با اعضای خانواده و علی­الخصوص  کودکان می­باشند، دارای اهمیت بیشتری است.

با توجه به بررسی­های انجام شده بر میزان آلودگی­های
گربه­های ولگرد شهری، میزان آلودگی این گربه­ها بسیار بالا می­باشد و از طرف دیگر به دلیل تردد این گربه­ها در اماکن مسکونی و تماس مستقیم یا غیرمستقیم گربه­های پرشین با گربه­های آلوده، مطالعه­ای جهت تعیین میزان آلودگی گربه­های این نژاد به این انگل­ها انجام گردید (4  و 9).

بررسی حاضر با هدف تعیین وضعیت آلودگی گربه­های پرشین شهرستان تبریز به انگل­ توکسوکارا کتی و برآورد اولیه­ای از میزان آلودگی گربه­های پرشین که به عنوان حیوان خانگی رایج در ارتباط نزدیک با انسان می­باشند، انجام گرفته است. در این بررسی از کل 50 نمونه مدفوع جمع‌آوری شده از گربه‌های پرشین شهرستان تبریز، 13 مورد (26%) آلوده به انگل­های مختلف روده­ای و 37 مورد (74%) فاقد آلودگی تشخیص داده شد. با توجه به آلودگی بالای مشاهده شده در این گربه­ها، خطر گسترش آلودگی در بین میزبان­های واسط خصوصاً انسان محتمل به نظر می­رسد. در بررسی­ که توسط رنجبر بهادری و همکاران وی در سال 1382 بر روی گربه­های ولگرد شهر تهران انجام گرفت میزان آلودگی به انگل­های کرمی دستگاه گوارش 29% گزارش گردید (6).

بررسی آلودگی گربه­ به انگل­های روده­ای در کشورهای دیگر نیز انجام گرفته است (16، 18، 20، 25 و 27). طبق یک بررسی که توسط Nichol و همکاران در سال 1981 در گربه­های شهر لندن انجام گرفت میزان آلودگی به انگل­های روده­ای 3/53% گزارش شد (19) و در بررسی دیگری که توسط  Tzannesو همکاران در سال 2008 در شهر لیورپول انگلیس انجام گرفت، 19% گربه­های خانگی آلوده بودند (24). همچنین در استرالیا میزان آلودگی در گربه­های خانگی 9/23% تشخیص داده شد (26) و میزان آلودگی گربه­های تایوانی نیز، 28/24% گزارش شده است (12). در بررسی حاضر نیز  از 50 گربه پرشین مورد بررسی، 10 مورد (20%) آلوده به انگل توکسوکارا کتی بود که در مطالعات قبلی که روی گربه­های ولگرد انجام گرفته بود، از 32% گربه­های تبریز (1)، 16% گربه­های تهران (6)، 5/62% گربه­های شهسوار (6) و 13% گربه­های اصفهان (6) گزارش شده است و همچنین در گربه­های خانگی انگلستان 8/34% (19) و در استرالیا 2/3% (26) و در گربه­های تایوانی 7/5% (12) گزارش شده است و در بررسی که در آفریقای جنوبی انجام شد میزان آلودگی در گربه­های خانگی 11% (10) و در اسپانیا این رقم 2/55% (11) و در برزیل 2/25% (16) گزارش شده است.

همان­طور که قبلاً نیز اشاره گردید میزان آلودگی به این انگل در گربه­های نر و ماده دارای اختلاف معنی­داری بود (05/0>p) به طوری که آلودگی در گربه­های ماده بیشتر از گربه­های نر می­باشد در حالی که در بررسی­های متعددی که توسط سایر محقیقین بر روی گربه­های ولگرد انجام گرفته است، آلودگی گربه­های نر بیشتر از ماده گزارش شده است (1 و 18). محققین یکی از دلایل بالا بودن آلودگی گربه­های نر ولگرد نسبت به ماده را توانایی بیشتر گربه نر نسبت به گربه ماده از نظر شکار میزبان­های واسط آلوده می­دانند و در ضمن گفته می­شود که گربه نر فعال­تر بوده و همچنین تماس نزدیک و درگیری در بین گربه­های نر شایع­تر است (1). احتمالاً این مسائل می­تواند منجر به افزایش میزان شیوع آلودگی در گربه­های نر گردد، این در حالی است که گربه­های پرشین در محیط­های محصور و معین نگهداری می­شوند و گربه­های نر، دیگر قادر نیستند این گونه رفتارها را بروز ­دهند و همین موضوع می­تواند یکی از دلایل توجیه کننده عدم همخوانی نتایج به­دست آمده از این تحقیق با نتایج سایر محققین باشد. دلیل دیگر این امر شاید نگه­داری بر حسب جنسیت در پانسیون­ها و محیط­های پرورشی باشد (جهت نسل کشی، بیشتر گربه­های ماده در این مکان­ها
نگه­داری می­شوند).

گربه­های پرشین از غذاهای سالم تغذیه کرده و در محل مشخصی زندگی می­کنند به طوری که از 16 گربه­ای که در منزل نگه­داری می­گردید هیچ مورد آلودگی مشاهده نگردید در صورتی که سایر گربه­هایی که در پانسیون­ها و یا  توسط پرورش­دهندگان این نژاد نگهداری می­شد به دلیل نگهداری گروهی، داشتن محل­های نگهداری غیربهداشتی، احتمالاً ارتباط با مدفوع گربه­های ولگرد و عدم استفاده از داروهای ضدانگل میزان شیوع آلودگی در این گربه­ها بسیار بالا بود به­طوری­که تمامی موارد آلودگی مربوط به گربه­هایی بودند که در
پانسیون­ها و یا در محل­های نامناسب توسط پرورش­دهندگان نگه­داری می­شدند.

نکته قابل توجه دیگر در این بررسی لزوم استفاده از داروهای ضد انگل به منظور جلوگیری از آلودگی گربه­های پرشینی که در پانسیون­ها و یا محل­های غیربهداشتی جهت پرورش
نگه­داری می­گردند، می­باشد و نتایج این مطالعه به­ وضوح نشان داد که در گربه­هایی که برنامه منظم استفاده از داروهای ضد انگل وجود داشت حتی یک مورد آلودگی نیز مشاهده نشد اما تمامی 10 گربه­ آلوده در این بررسی مربوط به گربه­هایی بود که یا سابقه استفاده از داروهای ضد انگل را نداشتند و یا از داروهای ضد انگل به صورت منظم استفاده نکرده بودند.

با مروری بر مطالب ذکر شده روشن می­گردد که آلودگی
گربه­های پرشین شهرستان تبریز به انگل­های روده­ای نسبتاً شایع بوده و به علت اینکه گربه پرشین یک حیوان خانگی رایج در جهان می­باشد و برخی از این انگل­ گزارش شده در این بررسی زئونوز بوده و در انسان نیز می­تواند موجب بیماری­هایی می­گردد، لذا خطرات ناشی از این آلودگی­ بسیار جدی می­باشد و بنابراین آگاهی صاحبان این حیوانات در پیشگیری از آلودگی امری لازم و ضروری است (1، 6 و 13).

لازم به یادآوری است که براساس مطالعات انجام شده در نقاط مختلف جهان اکثر موارد انسانی آسکاریس­های گربه مربوط به کودکان و خردسالان می­باشد (1، 4 و6) که علت آن نیز تماس کودکان با خاک­های آلوده به تخم این انگل­ها و نیز تماس با گربه­های آلوده هنگام بازی و یا فعالیت می­باشد به­­طوری­که طی یک بررسی در 67% خاک پارک­های اسپانیا آلودگی به تخم توکسوکارا­ها گزارش گردید (1، 13 و 21) که احتمالاً توسط مدفوع گربه­های ولگرد آلوده شده­اند و از آنجا که یکی از محل­های رایج برای گربه­هایی که در خانه نگه­داری می­شود گردش در پارک­ها می­باشد و همچنین با توجه به میزان آلودگی گربه­های ولگرد شهرستان تبریز و نیز احتمال آلودگی خاک پارک­های شهرستان تبریز، این امر می­تواند سبب بالا رفتن میزان آلودگی به­ انگل­های روده­ای گردد.

 

مراجع

1. اتحادپسند، پ. (1384):بررسی میزان آلودگی گربه­های شهرستان تبریز به انگل توکسوکارا کتی، پایان­نامه دوره دکتری عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، صفحه: 44.
   1. اسلامی، ع. (1385): کرم‌شناسی دامپزشکی، انتشارات دانشگاه تهران، جلد1، چاپ سوم، صفحه:2.
   2. اسلامی، ع. (1385): کرم‌شناسی دامپزشکی، انتشارات دانشگاه تهران، جلد2، چاپ سوم، صفحات: 176-172.
   3. اسلامی، ع. (1385): کرم‌شناسی دامپزشکی، انتشارات دانشگاه تهران، جلد3، چاپ دوم، صفحات: 141-134.
   4. اسلامی، ع. و رنجبر بهادری، ش. (1383): روش­های آزمایشگاهی تشخیص بیماری­های کرمی، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، چاپ اول، صفحه: 133.
   5. رنجبر بهادری، ش. و همکاران (1382): بررسی آلودگی­های کرمی گربه­های ولگرد شهر تهران، مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، دوره 58، شماره 3، صفحات: 174-171.
   6. شاددل، ف. (1377): انگل‌شناسی دامپزشکی، انتشارات دانشگاه شیراز، چاپ اول، صفحات: 201-131.
   7. شاددل، ف. (1378): انگل‌شناسی بالینی دامپزشکی ، انتشارات دانشگاه شیراز، چاپ اول، صفحات: 59-56.
   8. شیرازی، ش.، هاشم­زاده فرهنگ، ح. و قره­داغی، ی. (1388): گزارش اولین مورد آلودگی دو گربه نژاد پرشین به تک­یاخته ایزوسپورا فلیس در شهرستان تبریز، خلاصه مقالات ششمین گردهمایی دامپزشکان علوم بالینی ایران، تبریز، 8-6 مرداد، صفحه: 265.
      1. Baker, M.K., Lange, L., Verster, A. and Van der Dlaat, S. (1989):  A survey of helminthes in domestic cats in the Pretoria area of tranval, republic of South Africa. Journal of South Africa Veterinary Association, 60(3): 139-142.
      2. Calvete, C., Castillo, J.A. and Estrada, R. (1998): Gastrointestinal helminthes parasites in stray cats from the mid-Ebro valley. Spain, Journal of Veterinary Parasitology, 75(2-3): 235-240.
      3. Dah-sheng, L., Lai, S., Bowman, D.D., Jacobson, R.H., Barr, M.C. and Giovengo, S.L. (1990): Feline immunodeficiency virus, feline leukemia virus, Toxoplasma gondii, and intestinal parasitic in Taiwanese cats. British Veterinary Journal, 146: 468-475.
      4. Eberhard, M.L. and Alfano, E. (1998): Adult Toxocara cati infections in USA children. Journal of Tropical Medicine Hygienic, 59(3): 404-405.
      5. Georgi, J.R. and Georgi, M. (1990): Parasitology for Veterinarian. 5^th ed., Saunders, London, pp: 316-318.
      6. Kirkpatrick, C.E. and Laczak, J.P. (1985): Giardiasis in a cattery, Journal of Veterinary Medicine Association, 187(2): 161-162.
      7. Labarthe, N., Serrero, M.L., Ferreira, A.M., Almeida, N.K. and Guerrero, J. (2004): Surrey of gastrointestinal helminthes in cats of the metropolitan region of Rio de Janeiro, Brazil. Journal of Veterinary Parasitology, 123(2): 133-139.
      8. Luty, T. (2001): Prevalence of Toxocara in dogs, cats and red foxes from the Poznan region, Dorland. Journal of Helminthology, 75(2): 153-156.
      9. Martinez, B. (2003): The prevalence of Toxocara cati in domestic cats Mexico City. Journal of Veterinary Parasitology, 114(1): 43-49.
      10. Nichol, S., Ball, S.J. and Snow, K.R. (1981): Prevalence of intestinal parasites in feral cats in some urban areas of England. Journal of Veterinary Parasitology, 9(2): 107-110. 
      11. Overgauw, P.A. (1998): A survey of Toxocara infections in cat breeding. Journal of Veterinary Parasitology, 19(10): 14-17.
      12. Ruiz de Ybanez, M.R., Garijo, M.M. and Alonso, F.D. (2001): Prevalence and   viability of eggs of Toxocara spp. and Toxascaris leonina in public parks in eastern Spain. Journal of Helminthology, 75(2): 169-173.
      13. Shimada, A., Muraki, Y., Awakura, T., Umemura, T., Sanekata, T., Kuroki, T., et al. (1992): Necrotic colitis associated with Entamoeba histolitica infection in a cat. Journal of Pathology, 106(2): 195-199.
      14. Soulsby, E.J.L. (1986): Helminthes, Arthropods and Protozoa of Domesticated Animals. 7^th ed., Baillere Tindall, London, pp: 152-155.
      15. Tzannes, S., Batchelor, D.A. and Graham, P. (2008): Prevalence of Cryptosporidium, Giardia and Isospora species infections in pet cats with clinical signs of gastrointestinal disease. Journal of Feline Medicine & Surgery, 10: 1-8.
      16. Wilson, K.H. and Kauffman, C.A. (1983): Persistent Strongyloides stercoralis in a blind loop of the bowel, Successful treatment with mebendazole. Archive of Internal Medicine Journal, 143(2): 237-256. 
      17. Wolmer, C.S., Thompson, R.C.A., Traub, R.J., Rees, R. and Robertson, I.D. (2008): National study of the gastrointestinal parasites of dogs and cats in Australia. Journal of Veterinary Parasitology, 151(2): 181-191.
      18. Yong-Hun, K. and Sun, H. (2005): Prevalence of Toxocara canis, Toxascaris leonina and Dirofilaria immitis in dogs in Chuncheon, Korea. Journal of Parasitology, 43(2): 65-67.