انسان در داستان پست‌مدرن (مطالعة موردی؛ داستان‌های ابوتراب خسروی)

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

مقاله 2، دوره 6، شماره 21، آذر 1394، صفحه 33-50   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

فرامرز خجسته^{* 1}؛ سمیه رضایی^{* 2}

¹عضو هیأت علمی دانشگاه هرمزگان.

²دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان.

چکیده

"پست‌مدرنیسم"، بازتاب زندگی "انسان" پست‌مدرن است که در هنر او تجلّی یافته است؛ بنابراین، برای درک هر داستانی باید به جایگاه انسان در این داستان‌ها دست یافت. در این پژوهش، داستان‌های کوتاه یکی از هنرمندان شاخص عرصۀ داستان‌نویسی پسامدرن، "ابوتراب خسروی"، به منظور تعیین جایگاه انسان، در آن‌ها، بررسی شد. در ابتدا، مؤلّفه‌های مورد نظر از سه کتاب "هاویه"، "دیوان ‌سومنات" و "کتاب ویران" استخراج شد و سرانجام پس از تأمل در آثار یادشده، نگرش نویسنده نسبت به انسان به دست آمد. با توجه به بررسی انجام‌شده، زندگی انسان‌های این داستان‌ها را ویژگی‌هایی چون "عدم قطعیّت و ثبات"، "گمشدگی"، "حاکمیّت سرنوشت"، "تنهایی و انزوا"، "تشویش و سرگردانی" و "بدبینی" احاطه کرده است. 

کلیدواژه‌ها

ابوتراب خسروی؛ پست‌مدرن؛ دیوان سومنات؛ شخصیت‌‌؛ کتاب ویران؛ هاویه