بازتاب تعلیمی مثل‌ها در دیوان صائب تبریزی

فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی

مقاله 3، دوره 6، شماره 19، فروردین 1393، صفحه 41-58   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

فریدون طهماسبی^{* 1}؛ حسین جّبارپور²

¹استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شوشتر - ایران

²مربّی زبان و ادبیات فارسی، آموزشکده فنّی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهواز - ایران

چکیده

سبک هندی (اصفهانی) از سبک‌های معروف شعر فارسی است که هر چند در ابتدا مورد بی‌مهری بسیاری قرار گرفت امّا به مرور زمان توانست حقانیت خود را ثابت کند. صائب بزرگ‌ترین شاعر ایرانی این سبک است که از تمام امکانات فرهنگی، طبیعی و زبانی اطراف خود برای ساختن، ترکیبات و مضمون‌های شعری بهره گرفته و آن‌ها را با خیال‌های رنگارنگی ترکیب کرده تا در مخاطب تأثیر فراوانی به جا بگذارد. این شاعر که بیشتر مضمون‌های به کار رفته‌اش انسانی و جهانی است همواره مخاطبان خود را به شیوه‌های گوناگون و با استفاده از امکاناتی که از اطراف خود به وام گرفته است تعلیم می‌دهد. یکی از این امکانات فرهنگ عامه به ویژه مثل‌ها هستند که با وجود کوتاهی‌شان پیام‌های اخلاقی فراوانی در آن‌ها وجود دارد. مقاله مذکور درصدد است پیام اخلاقی و تعلیمی این مثل‌ها را در دیوان صائب بررسی نماید.

کلیدواژه‌ها

سبک هندی؛ صائب تبریزی؛ فرهنگ عامه؛ مثل‌ها؛ تعلیم