تحلیل رؤیای جریره و کتایون در شاهنامه با تکیه بر نظریات یونگ

روان‌شناسی فرهنگی زن

مقاله 8، دوره 6، شماره 19، فروردین 1393، صفحه 109-119   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

معصومه رمضانی^*

کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، دزفول، ایران.

چکیده

اسطوره  روایت گر سرگذشتی مقدس و مینوی  است و  رؤیا پدیدة طبیعی ناخودآگاهی است که در خودآگاه تجلی می یابد. اسطوره و رؤیا باهم درپیوندند؛ آن  دو  بهره مند از زبانی نمادین  و نیازمند به تعبیراند. این جستار برآن است تا رؤیای جریره و کتایون را در شاهنامة فردوسی با تکیه بر  نظریات یونگ مورد بررسی قرار دهد. با بررسی و تحلیل رؤیاها در می یابیم؛ رؤیاها  در برگیرندة تصاویر کهن الگویی از ناخودآگاه جمعی اند و در پیشبرد داستان های شاهنامه نقش بسزایی دارند. رؤیای جریره، رؤیایی بزرگ است که باتوجه به سرشت  جمعی- اسطوره ای  خود مرگ و نابودی ساکنان کلات را به دنبال دارد. ولیکن رؤیای بزرگ کتایون، نوید بخش جشن و سروری  است که در عالم خودآگاه با ازدواج کتایون و گُشتاسپ به وقوع می پیوندد

کلیدواژه‌ها

جریره؛ کتایون؛ یونگ؛ اسطوره؛ رؤیا؛ شاهنامه

مراجع

اسماعیل پور، ابوالقاسم، (1382). زیر آسمانه های نور، تهران: پژوهشکدة مردم شناسی (معاونت پژوهشی) و افکار، چ اول. 

- اسلامی ندوشن، محمّد علی، (1376). زندگی و مرگ پهلوانان، تهران: آثار،چ هفتم.

- اسلامی ندوشن، محمّد علی ، (1365). «زنان در شاهنامه»، فردوسی، زن و تراژدی، به کوشش ناصر حریری، بابل: کتاب سرای بابل،چ اول، صص13-12.

- اسنودن، روت، (2006). خودآموز یونگ، ترجمة نورالدین رحمانیان، (1388). تهران: آشیان،چ دوم.

- الیاده، میرچا، (1959). اسطوره، رؤیا، راز، ترجمة رویا منجم، (1382). تهران: علم، چ سوم.

- الیاده، میرچا، (1991). تصاویر و نمادها، ترجمة محمد کاظم مهاجری، (1391). تهران: بنگاه ترجمه و نشر پارسه، چ اول.    

- ثعالبی، عبدالملک بن محمد، (1385). شاهنامه ثعالبی در شرح احوال سلاطین ایران، ترجمة محمود هدایت،  تهران: اساطیر، چ اول.

- ستاری، جلال، (1389). «اسطوره و قصه از منظر عالم المثال»، جهان اسطوره شناسی،ج 9، تهران: مرکز، چ دوم، ص105.

- شلهود، ژوزف، (1964). «ساختارهای اندیشة اسطوره ای اعراب»، جهان اسطوره شناسی، ج9، ترجمة جلال ستاری، (1389). تهران: مرکز، چ دوم، ص30.

- شولتز، دوان. پی  و سیدنی اِلِن شولتز، (2005). نظریه های شخصیت، ترجمة یحیی سید محمّدی، (1387). تهران: ویرایش، چ دوازدهم.

- شوالیه، ژان و آلن گربران، (  1969). فرهنگ نمادها، ج1، ترجمة سودابه فضایلی، (1384). تهران: جیحون، چ دوم.

- شوالیه، ژان و آلن گربران، (1969). فرهنگ نمادها، ج3، ترجمة سودابه فضایلی، ( 1382).تهران: جیحون، چ اول.

- شوالیه، ژان و آلن گربران، (1969). فرهنگ نمادها، ج4، ترجمة سودابه فضایلی، (1385). تهران: جیحون، چ اول.

- فردوسی، ابوالقاسم، (1389). شاهنامه،  ج3و5و7، به تصحیح جلال خالقی مطلق، تهران: مرکز، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، چ سوم.

- فروید، زیگموند، (1900). تفسیر خواب، ترجمة شیوا رویگریان،(1382). تهران: مرکز، چ ششم.

- کمپبل، جوزف، (1949). قهرمان هزار چهره، ترجمة شادی خسرو پناه، ( 1389الف؛).  مشهد: گل آفتاب، چ چهارم.

- کمپبل، جوزف ، (بی تا). اساطیر مشرق زمین، ترجمة علی اصغر بهرامی، (1389ب؛).  تهران: جوانه رشد، چ دوم.

-  لوییز فون فرانتس، ماری، (1964). « فرایند فردیّت»، انسان و سمبول هایش، ترجمة محمود سلطانیه، (1389). تهران: جامی، چ هفتم، ص344.

- مهرگان، آروین، (1390). رؤیا، آئین، اسطوره، اصفهان: فردا،چ اول.

- یاوری، حورا، (1382). « روان کاوی و اسطوره»، گسترة اسطوره، گفتگوهای محمّدرضا ارشاد، تهران: هرمس، مرکز بین المللی گفتگوی تمدن ها، چ اول، صص359-351.

- یونگ، کارل گوستاو، (1929). تحلیل رؤیا: تعبیر و تفسیر رؤیا، ترجمة رضا رضایی، (1382). تهران: افکار، چ دوم.

- یونگ، کارل گوستاو، (1964). به سوی شناخت ناخودآگاه انسان و سمبول هایش، ترجمة حسن اکبریان طبری، ( 1387). تهران: دایره، چ سوم.

-یونگ، کارل گوستاو ، (1954). روح و زندگی، ترجمة لطیف صدقیانی، (1389 الف؛ ). تهران: جامی، چ چهارم.

- یونگ، کارل گوستاو، (1964). « کند و کاو در ناخودآگاه»،  انسان و سمبول هایش، ترجمة محمود سلطانیه، (1389 ب؛). تهران: جامی، چ هفتم، صص19-15. 

- یونگ، کارل گوستاو، (1989). خاطرات، خواب ها، تفکرات، ترجمة بهروز ذکا، (1390 الف؛ ). تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه، چ اول.

- یونگ، کارل گوستاو، (1996). رؤیاها، ترجمة ابوالقاسم اسماعیل پور، (1390 ب؛). تهران: قطره، چ پنجم.

-  یونگ، کارل گوستاو، (1931). انسان امروزی در جستجوی روح خود، ترجمة فریدون فرامرزی و لیلا فرامرزی، (1390 پ؛). مشهد: آستان قدس رضوی، چ دوم.

- یونگ، کارل گوستاو، (1944). روان شناسی و کیمیاگری، ترجمة محمود بهفروزی، (1390 ت؛). تهران: جامی، چ اول.