بهینه سازی شبکه پایش سطح آب زیرزمینی در دشت تبریز با استفاده از روش زمین آمار

فصلنامه زمین شناسی محیط زیست

مقاله 6، دوره 7، شماره 22، فروردین 1392، صفحه 99-110   

نویسندگان

فائزه فروغی¹؛ محسن رضایی²

¹کارشناس ارشد هیدروژئولوژی دانشگاه خوارزمی تهران

²استادیار گروه زمین شناسی دانشگاه خوارزمی تهران

چکیده

در این مقاله از روشهای زمین آمار برای بهینه سازی شبکه چاه های پایش آبخوان دشت تبریز در شمال غربی ایران استفاده گردیده است.شبکه موجود چاه های مشاهده ای در دشت تبریز از 156 حلقه چاه تشکیل گردیده و از توزیع بهینه ای برخوردار نیستند.برای بهینه سازی لز اطلاعات شبکه موجود چاه های مشاهده ای و شبکه کمی و کیفی آبخوان استفاده شده است.ضمن مقایسه مدلهای مختلف زمین امار در شبیه سازی تغییرات تراز آب در دشت تبریز و انتخاب بهترین مدل تلاش گردیده است تا با استفاده از سه شیوه کاهش،افزایش و تغییر مکان چاه ها اقدام به بهینه سازی شبکه چاه های موجود گردد.نتایج بدست آمده نشان داد که با کاهش تعداد چاه های شبکه و با تعدادی معادل 64% شبکه حاضر می توان با تخمین قابل قبولی سطح آب را در مناطق فاقد آمار پیش بینی نمود.افزایش تعداد چاه ها تاثیر چندانی را در بهبود معیارهای آماری ایجاد ننمود ولی تغییر محل 3.4%چاه ها باعث می شود تا حدی دقت برازش کریجینگ به داده ها کاهش یابد.

کلیدواژه‌ها

بهینه سازی؛ پایش تراز آب زیرزمینی؛ شبکه چاه های مشاهده ای؛ کریجینک