انتخاب لایه امید بخش برای استخراج به روش گاز کردن زیر زیمینی زغال سنگ(UCG)مطالعه موردی:منطقه زغالی مزینوی طبس

فصلنامه زمین شناسی محیط زیست

مقاله 6، دوره 7، شماره 25، دی 1392، صفحه 76-87   

نویسندگان

مهدی نجفی¹؛ سید محمد اسماعیل جلالی²؛ رضا خالوکاکایی³؛ علی اصغر لطفی آزاد⁴

¹دانشجوی دکترای استخراج معدن دانشکده مهندسی معدن،نفت و ژئوفیزیک دانشگاه صنعتی شاهرود

²دانشیار دانشکده مهندسی معدن ،نفت و ژئوفیزیک دانشگاه صنعتی شاهرود

³استاد دانشکده مهندسی معدن ،نفت و ژئوفیزیک دانشگاه صنعتی شاهرود

⁴کارشناس ارشد استخراج معدن دانشکده مهندسی معدن،نفت و ژئوفیزیک دانشگاه صنعتی شاهرود

چکیده

 
در روش تبدیل به گاز کردن زیر زیمنی زغال سنگ (UCG: Underground Coal Gasification) لایه های زغال سنگ با ضخامتهای مختلف و در اعماق متفاوت بدون نیاز به عملیات معدن کاری سنتی با یک فرایند پیشرفته ترمومکانیکی و شیمیایی به صورت برجا در زیرزمین به گاز سنتزی تبدیل می شود. گاز حاصله طی فرایندهای نسبتا ساده ای به انواع محصولات حامل انرژی تبدیل می گردد.پارامترهای زیادی ازجمله ضخامت،عمق،شیب لایه،نوع زغال سنگ،شرایط گسل ها و درزه های منطقه ،ذخیره زغالی،شرایط سقف و کف لایه و شرایط آب شناسی در انتخاب محل اجرای UCG تاثیر می گذارند.در این تحقیق با مطالعه بر روی منطقه زغالی مزینوی طبس و با در نظر گرفتن معیارهای محل اجرای UCG ،لایه زغالی مستعد برای UCG به روش منبع احتراق قابل کنترل پسرو (CRIP: Controlled Retraction Injection Point) انتخاب شد.انتخاب لایه زغالی مستعد طی دو مرحله،مرحله اول بدون در نظر گرفتن نوع روش گاز کردن و در مرحله دوم با انتخاب روش گاز کردنCRIPانجام شده است.نتایج حاصل بیانگر این است که لایه زغالی M2 به دلیل ضخامت بالا و ذخیره زیاد نسبت به سایر لایه های بررسی شده ،دارای برتری قابل ملاحظه ای است.علاوه بر این لایه زغالی M2-1 ٚ M4 ،M5،M1 به ترتیب در اولویتهای بعدی برای گاز کردن به روش CRIP هستند.

کلیدواژه‌ها

گاز کردن زیرزمینی زغال سنگ(UCG)؛ حوضه زغالی مزینوی طبس؛ گاز سنتزی