برنامه ریزی مقاصد گردشگری با تأکید بر توسعه پایدار اقتصادی شهر کیاسر(شهرستان ساری، مازندران)

مطالعات برنامه ریزی سکونتگاه های انسانی

مقاله 5، دوره 11، شماره 35، شهریور 1395، صفحه 67-81   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

کمیل عبدی^{* 1}؛ اسداله دیوسالار²؛ مصطفی صفایی رینه³

¹دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران

²استادیار گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

³دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران،تهران، ایران

چکیده

گردشگری یکی از منابع اصلی درآمد ملی کشورهای توسعه‌یافته و برخی کشورهای در حال توسعه را تشکیلمی‌دهد. بسیاری از کشورهای پیشرفته و درحال‌توسعه با درک جایگاه جهانگردی در چرخه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، ارتباطات و مسائل سیاسی این فعالیت انسانی و پویا و صنعت بدون آلودگی را سرلوحه فعالیت‌های پیشرو در کشورشان قرار داده‌اند. هدف از پژوهش حاضر مطالعه و تدوین برنامه راهبردی و اجرایی توسعه صنعت گردشگری در راستای رشد و توسعه اقتصادی در شهر کیاسر می‌باشد. ادبیات تحقیق از منابع اسنادی- کتابخانه‌ای و همچنین روش پیمایشی گرداوری شده است. روش تحقیق از نوع هدفتوصیفی- تحلیلی می‌باشد و با استفاده از مدل برنامه‌ریزی استراتژیک SWOT، نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید  توسعه گردشگری شهر شناسایی و راهبردهای مناسب در راستای توسعه گردشگری در منطقه ارائه‌شده است. نتایج تحقیق نشان می‌‌دهد، باوجود جاذبه‌های فراوان اکو توریستی، شهر کیاسر نتوانسته از فرصت‌های پیش رو استفاده لازم را درزمینه اقتصادی به عمل بیاورد. از مهم‌ترین نقاط ضعف آن نیز نبود برنامه‌ریزی‌های جامع توسعه گردشگری، ضعف مدیریتی و نبود سرمایه لازم در این زمینه می‌باشد. راهبردهای تهاجمی تدوین شده توسعه گردشگری شهر کیاسر به ایجاد یک نظام برنامه‌ریزی مناسب، فراهم آوردن امنیت در شهر،  دسترسی آسان و توجه به فرهنگ و آداب‌ورسوم بومی مردم می‌پردازد.

کلیدواژه‌ها

مقاصد گردشگری؛ کیاسر؛ توسعه اقتصادی؛ توسعه گردشگری؛ SWOT؛ ساری؛ مازندران

مراجع

1. صداقتی، عاطفه و فغفوریان، مهسا. (1390). برنامه‌ریزی راهبردی توسعه صنعت گردشگری راهی برای توسعه اقتصادی شهرها (نمونه موردی شهر نیشابور)، در اولین مقالات اجلاس اقتصاد شهری ایران، مشهد.
2. فرجی­راد، عبدالرضا و  سید نصیری، سیده­ژاله. (1389). رویکردهای تحلیلی در توسعه پایدار گردشگری شهری، جغرافیایی سرزمین، دوره 7، شماره‌ 25، 29-40. 
3. کرمی­پور، عارفه. (1391). نقش صنعت گردشگری در توسعه اقتصاد منطقه‌ای، شناخت امکانات و محدودیت‌ها در ایران و جهان. دومین همایش ملی راهکارهای توسعه اقتصادی با محوریت برنامه‌ریزی منطقه‌ای، دانشگاه آزاد واحد سنندج، 4-6.
4. کشوری، بهاره و تیموری، پرویز. (1389). کاربرد GIS و TIS در امکان‌سنجی گردشگری ساحلی، نمونه موردی: شهر بابلسر، جغرافیای انسانی، دوره 2، شماره 4، 73-90.  
5. لس، لومسدن. (1380). بازاریابی گردشگری، ترجمه: محمدابراهیم گوهریان، تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.
6. مدهوشی، مهرداد و ناصرپور، نادر. (1382). ارزیابی موانع توسعه صنعت گردشگری در استان لرستان، پژوهشنامه بازرگانی، شماره 28، 25-58.  
7. معاونت برنامه­ریزی استان مازندران، 1390، سرشماری عمومی نفوس و مسکن استان مازندران. آمار و اطلاعات، مازندران.
8. موحد، علی؛ 1386، گردشگری شهری، انتشارات دانشگاه شهید چمران، اهواز.
9. هادیانی، زهره؛ احد­نژاد، محسن؛ کاظمی­زاد، شمس­اله و قنبری، حکیمه. (1390). برنامه‌ریزی راهبردی توسعه گردشگری براساس تحلیل SWOT (مطالعه موردی: شهر شیراز)، جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، دوره 23  (پیاپی47)، شماره 3، 111- 132.

 

19. Aminian, A. (2012). Environmental performance measurement of tourism accommodations in the pilgrimage urban areas: The case of the Holy City of Mashhad, Iran. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 35, 514-522.

20. Anuar, A. N. A., Bookhari, S. N., & Aziz, N. A. (2012). The effectiveness of Safe City Programme as safety basic in tourism industry: Case Study in Putrajaya. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 42, 477-485.

21. Asadi, R. (2011). Strategies for Development of Iran Urban Tourism. Australian Journal of Basic and Applied Sciences, 5(9), 1933-1943.

22. Azizi, H., Biglari, M., & Joudi, P., (2011). Assessment the feasibility of sustainable tourism in urban environment employing the cumulative linear model, Procedia Engineering, 21, 24- 33.doi:10, 1016/j. proeng. 2011, 11, 1983.

23. Cîrstea, Ş. D. (2014). Travel &Tourism Competitiveness: A Study of World's Top Economic Competitive Countries. Procedia Economics and Finance, 15, 1273-1280.

24. Delitheou, V., Vinieratou, M., & Touri, M. (2010). The contribution of public and private investments to the growth of conference tourism in Greece,Management Research and Practice, 2(2), 165-178.

25. Gao, Xiao, X, Gan, Y. and Zheng, Y. (2001).Ecosystem functions, services and their values a case study in xingshan country of china, Ecological Economics, 38: 141- 154.

Gardeshgari.persianblog.ir.

26.Popescu, R. I., & Corbos, R. A. (2010). The role of Urban Tourism in the strategical development of Brasov Area. Theoretical and Empirical Researches in Urban Management, (16), 69.

 

27. Jiang, J. (2008). Evaluation of the Potential of Ecotourism to the Contribute to Local Sustainable Development: A Case Study of Tengtou Village. China, Massey University, New Zealand.

 

28. Jutla, R. (2000). Visual image of the city: Tourists’ versus residents’ perception of simla, ahill station in northern India, tourism geographies: An International Journal of Tourism space, Place and Environment, 2(4):404-420.

29. Łapko, A. (2014). Urban tourism in Szczecin and its impact on the functioning of the urban transport system. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 151, 207-214.

30. Ma, T., Hong, T., & Zhang, H. (2015). Tourism spatial spillover effects and urban economic growth. Journal of Business Research, 68(1), 74-80.

31. Gârbea, R. V. (2013). Urban tourism between content and aspiration for urban development. Management & Marketing, 11(1), 193-201.