تشخیص تفریقی فاسیولوز و دیکروسلیوز با استفاده از الگوهای پروتئینی سوماتیک

پژوهش های بالینی دامپزشکی

مقاله 8، دوره 1، شماره 1، دی 1388، صفحه 75-80   

نویسندگان

عباس بایگان¹؛ نادیا طایفی نصرآبادی^{* 2}

¹ژوهشکده توسعه صنایع شیمیایی ایران، جهاد دانشگاهی

²گروه علوم پایه دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

چکیده

دیکروسلیوم و فاسیولا از جمله ترماتودهای شایع در مجاری صفراوی کبد میزبانهای مختلف مانند گاو، گاومیش، شتر، گوسفند و بز میباشد. وجود
این انگل در کبد میزبانهای نهایی باعث بیماریزایی شده و در اثر تجمع انگل و تخم آن، مجاری صفراوی متسع شده و جدار آنها تیره رنگ می شود.
فناوریهای جدید در زمینه بیولوژی مولکولی باعث ایجاد تغییرات اساسی در مطالعات کلاسیک و تشخیص نوع انگلها شده است. یکی از این روشها،
تشخیص پروتئین سوماتیک انگل به وسیله آزمون ( PAGE-SDSسدیم دو دسیل سولفات ژل الکترو فورزیس) میباشد. نتایج این تحقیق نشان میدهد
که باندهای پروتئینی دیکروسلیوم دندریتیکوم در گسترهی  14/4تا  116کیلو دالتون و تعداد آنها  15باند میباشد. باندهای پروتئینی فاسیولا هپاتیکا در
گسترهی  18تا  63کیلو دالتون بوده و شامل  7باند میباشد درحالی که فاسیولا ژیگانتیکا در همین گستره دارای  9باند است. با استفاده از نتایج این تحقیق
میتوان روش جدیدی برای تشخیص تفریقی و پاراکلینیکی این ترماتودها معرفی کرد

کلیدواژه‌ها

تشخیص پاراکیلینیکی؛ فاسیولیازیس؛ دیکروسلیازیس؛ الگوهای پروتئینی