مقایسه دو روش کاهش میزان هایپوترمى ناشى از بیهوشى در همستر

پژوهش های بالینی دامپزشکی

مقاله 7، دوره 1، شماره 4، مهر 1389، صفحه 261-265   

نویسندگان

هوشنگ کمیلى؛ على تقى پور^* ؛ سید حامد شیرازى بهشتى ها؛ سید عدنان علوى

چکیده

استفاده از تشک حرارتى بعنوان یک واسطهء فیزیکى جهت بالانگهداشتن دماى بدن دربسیاری از منابع توصیه شده است.ه استفاده از این روش على رغم
تاثیرات مثبت داراى معایب و محدودیت هایى نیز مى باشد. لزوم کنترل مداوم دماى بدن حین بیهوشى، احتمال ایجاد هایپرترمى و افزایش خونرسانى
محیطى و در نتیجه کاهش خونرسانى به اندام هاى حیاتى و همچنین افزایش خونریزى از موضع جراحى و پوست و محدودیت دراستریلازیسیون تشک
از جمله محدودیت ها و معایبى است که مى توان به آن اشاره کرد. با توجه به این که تزریق داروى دگزامتازون منجر به افزایش دماى بدن مى شود در این
مطالعه اثر پیشگیرى کننده استفاده از تشک حرارتى و تزریق دگزامتازون بر هایپوترمی ناشی از بیهوشی با ترکیب کتامین و استیل پرومازین مورد ارزیابى
مقایسه اى قرار گرفته اند. بدین منظور از 81سرهمستر نر از نژاد طلایى با میانگین وزنى 051–03و متوسط سن 6ماه که به صورت تصادفى در سه
گروه مساوى قرار گرفتند، استفاده شد.
پس از اندازه گیرى و ثبت دماى بدن در همه حیوانات قبل از القاى بیهوشى، در گروه اول)شاهد( بدون استفاده از تشک حرارتى و دگزامتازون بعد از القاى
بیهوشى مجددا دما ثبت شد. در گروه دوم)تشک حرارتى( پس از القاى بیهوشى به مدت ده دقیقه از تشک حرارتى استفاده گردیده و سپس دماى بدن
مجددا اندازه گیرى شد. در گروه سوم )گروه دگزامتازون( همزمان با تزریق داروى بیهوشى داروى دگزامتازون نیز تزریق شد و مجددا پس از 01دقیقه
از القاى بیهوشى، دماى بدن ثبت شد.
مطالعه آمارى داده ها نشان داد على رغم اینکه در گروه سوم شدت هایپوترمى کاهش پیدا کرد ولى اختلاف معنادارى بین دماى بدن قبل و بعد از بیهوشى
وجود دارد اما در گروه دوم بین دماى قبل و بعد از بیهوشى تفاوت معنادار مشاهده نشد. بنابر این استفاده از تشک حرارتى جهت جلوگیرى از هایپو
ترمى ناشى از بیهوشى با کتامین و آسه پرومازین نسبت به تزریق داروى دگزامتازون بهتر مى باشد.

کلیدواژه‌ها

بیهوشى؛ تشک حرارتى؛ دگزامتازون؛ هایپوترمى؛ همستر