اثر تزریق فلونیکسین مگلومین بر نرخ باروری و تغییرات سرمی پروژسترون در تلیسه های هلشتاین

پژوهش های بالینی دامپزشکی

مقاله 5، دوره 3، شماره 1، فروردین 1391، صفحه 35-39   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

نویسندگان

محمد روستایی؛ جعفر یدی؛ سعید خلج زاده

[e-mail]

چکیده

 
این تحقیق به منظور بررسی اثر سه تزریق فلونیکسین مگلومین بعد از تلقیح بر نرخ باروری و تغییرات عیار سرمی پروژسترون در تلیسه های هلشتاین انجام گرفت.تلیسه های هلشتاین (n=32) با میانگین وزن 375+_5 کیلو گرم و سن حدود 15 ماه به وسیله پروتکل ovsynch همزمان سازی فحلی و سپس تلقیح اجباری شدند.تلیسه ها به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (n=16). و تیمار فلونیکسین مگلومین(n=16)، قرار گرفتند. به تلیسه های گروه تیمار فلونیکسین مگلومین به میزان 1.1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در بعدازظهر 15،صبح روز بعد 16 و بعدازظهر روز بعد از تلقیح، به صورت داخل عضلانی تزریق شد و به تلیسه های گروه کنترل سرم فیزیولوژیک در همین زمانها تزریق شد.به منظور بررسی میزان باروری در روزهای 30 و 60 پس از تلقیح سونوگرافی رکتال صورت گرفت.همچنین به منظور بررسی تغییرات میزان پروژسترون قبل از تزریقات در پایان دوران و پس از پایان تزریقات از تلیسه های هر دو گروه خون گیری به عمل آمد. نرخ باروری در گروه تیمار فلونیکسین مگلومین در روز 30 برابر با 62.5%  و در گروه کنترل برابر با 25% بود (p<0.05) و در روز 60 در گروه تیمار فلونیکسین مگلومین 56% و در گروه کنترل25% بود(p<0.05). میانگین غلظت پروژسترون پلاسمای تلیسه های تیمار فلونیکسین مگلومین(2.62+_0.166-ng/ml) نسبت به گروه کنترل (1.87+_11-ng/ml) در پایان تزریقات بالاتر بود ولی از نظر آماری معنی دار نبود.در تلیسه ها اثر سودمند 3 تزریق فلونیکسین مگلومین به طور محتمل به واسطه اثر آنتی لوتئولایتیک آن می باشد که ترشح پروستاگلاندین F2a را مهار کرده و باعث افزایش قدرت زنده مانی جنین گاو می شود.
 

کلیدواژه‌ها

فلونیکسین؛ مگلومین؛ نرخ باروری؛ پروژسترون؛ پروستاگلاندین؛ آنتی لوتئولایتیک